Transcript
Muziek is een krachtig communicatiemiddel, dat weet iedereen. Maar weet je ook dat het een ideale tool is voor teambuildings? Wie kan dat beter uitleggen dan muzikant Jean Bosco Safari?
Dag Jean, welkom in de studio.
Bedankt dat ik mocht komen.
Heel graag gedaan. De meeste mensen kennen jou als muzikant maar wat veel mensen misschien niet weten, is dat jij ook teambuildings organiseert.
Ja, teambuilding, geen rafting of zo.
Geen bungeespringen?
Nee, geen bungeespringen, geen raftings. Nee, het is eigenlijk eerder een metafoor dat ik aanbied.
Ja, hoezo?
Het is een metafoor, geschoeid op drie pijlers.
De eerste pijler is verwondering. De tweede pijler is niet-bedreigende communicatie. En de derde pijler is resultaat.
Oké, maar hoe gaat dat dan praktisch? Ik kan al raden dat het iets met muziek te maken heeft.
Het heeft natuurlijk iets met muziek te maken. Wat doe ik uiteindelijk? Ik kom in een bedrijf. Ik heb natuurlijk wel een beetje research gedaan. Ik praat nooit corporate language. Nooit. Maar ik doe wel mijn research. Hoe zit dat bedrijf in elkaar? Zitten ze in een merging? Whatever. En dan kom ik op het event. Een normale teambuildingsessie duurt 3,5 uur, 4 uur zoiets. En dan zeg ik: bedankt voor de uitnodiging, maar ik kom u uitnodigen om in ons repetitielokaal even wat tijd door te brengen. Vindt u dat goed? En als ik dan links of rechts geen "neen" hoor roepen, ...
Gebeurt dat, dat mensen nee zeggen?
Nee, ik heb dat nog nooit meegemaakt. En dan start ik. Dan stel ik een aantal heel directe vragen, waardoor ze eigenlijk zichzelf een commitment maken. In groep. Eens ik hen in de repetitieruimte mag onthalen, ga ik hen verwonderen. Dat doe ik op twee manieren. Ik ga onze functies, de bassist, gitarist, drummer, onze samenwerking ... Ik geef een voorbeeld. Mensen vragen zich af: maar wat is dat nu eigenlijk, muziek? Ik zeg: de definitie van muziek is emotionele wiskunde. En dan kijken ze zo: hoe komt die wiskunde er nu aan te pas? Maar dat is het nu eenmaal. Het is een geweldige, wiskundige materie.
Dus er bestaat een formule voor het ideale nummer?
Dat zou je kunnen zeggen. Zoals ik daarnet ook al zei, buiten dossierkennis komt er nog iets magisch bij, een soort intuïtie, een fluïdum. Iets wat je niet kan aanraken. Maar toch: een goed muziekstuk kan je in een formule zetten.
Geweldig. Maar dus die mensen, die je dan uitnodigt, die gaan muziek maken?
Wel, dat is dus de eerste stap. De verwondering. Waarom verwonderen? Als je mensen niet kan verwonderen, dan sluiten ze zich. Bijvoorbeeld: je komt op een feestje, er is fantastische champagne die je al jaren drinkt. Dan zeg je: ja, dat is wel fantastische champagne, maar voor de rest moet ik hier niet uitkijken naar iets anders. En je komt bij het buffet en je ziet dezelfde opstelling en zegt: oh ja, dat ken ik, dat is wel superlekker, een heel goed merk van kaviaar, maar ja, het is gekend. Wat doe je dan? Dan denk je: straks, die speech van de CEO, zal ook niets zijn.
Het zal weer hetzelfde zijn.
Begrijp je? Maar als je, van bij het begin al, mensen begint te verwonderen, blijft hun: oei, wat is dat hier?
“Ik moet hier opletten.”
Natuurlijk, want er kan altijd wel iets. En dus opent die geest zich en dat is een poort die ze openlaten om dan eventueel iets samen te kunnen doen. De tweede stap is niet-bedreigend communiceren. En wat is uiteindelijk de definitie van niet-bedreigend communiceren binnen onze materie? Dat is de manier van communiceren, de kunst van het communiceren, om je team, de energie van jouw team, onder stress zo hoog mogelijk te houden. Dus de manier van communiceren om de spirit, de energie van jouw team, zo hoog mogelijk te houden onder stress. Dus doe ik daar een aantal interactieve dingen mee. Ik laat via muziek, ik heb ook een groep bij, ik laat stapsgewijs zien: wat is een bassist, wat is een drummer, hoe werkt dat nu? En wat is dat? Want wij kennen dat allemaal wel, wij horen dat elke dag.
Maar als geheel, ook nooit uiteen getrokken.
Nooit. Vanwaar al die bestanddelen? Die afzonderlijke elementen kennen mensen niet. Dus wat zeggen we? "Kom eens kijken". Of soms hebben we een camera bij. "Dat is een basdrum". Dat is een hihat-snare. En die werkt samen met de bassist. Dat is één geheel. Als de bassist zo doet, doet de basdrum zo. "Ah ja, zo". En de drummer noemen wij een onafhankelijkheidsmeester.
Is dat zo?
Ja, waarom? Omdat hij met zijn linkerhand een ritme doet, met de rechterhand een ander ritme. Linkerbeen nog een ander ritme. Rechterbeen, nog een vierde, totaal ander ritme.
Oké, drummen zou al niets voor mij zijn.
Maar dan bijvoorbeeld zeg ik op een bepaald moment: oké, die man heeft daar tien jaar op moeten studeren, om gewoon eventjes, losjesweg, dat ritme te kunnen spelen. Maar als wij dat samen doen, als wij ons nu eventjes in vier ploegen verdelen, gaan wij op drie minuten een ritme hebben. Daar hoeven wij geen drummer voor te zijn. Als wij samenwerken kunnen wij dat. En dan laat ik ze, vocaal, een ritme presteren. En dat kan perfect werken. En dat is bij wijze van spreken de eerste les van een beatboxer.
Dus de directeur aan het beatboxen.
Ja, dat is zo leuk, super. Want iedereen is gelijk voor de wet in die sessie, we zijn allemaal voor één doel in onze repetitieruimte. Om samen, vanuit het niets, iets te creëren. Meetbaar, hoorbaar, tastbaar. Dus resultaat, dat is dan het derde blok.
En zo gaan ze eigenlijk hun eigen company-nummer maken.
En zo maak je een companysong, ja. Maar het is niet zo eenvoudig. Het is dus niet van, kom, we vliegen erin, we gaan allemaal wat componeren. Neen. Want, we hebben ze eerst verwonderd via een aantal interactieve stappen. Als ik die allemaal uitleg, zijn we morgen nog bezig. Dan hebben we die niet-bedreigende communicatie, ook via een aantal interactieve stappen. En dan krijgen we het moment waarop we meestal zeggen: die zwarte lijn die tussen u en ons getrokken was, toen wij binnenkwamen, want u bent de artiest, dus een totaal ander wezen dan wij, de zakenmensen ... Ik zeg, die zwarte lijn gaat straks verdwijnen. En naarmate we die interactieve dingen hebben gedaan, dat is ook superfun. Er wordt gedanst, er wordt gelachen, er wordt gezongen. Dan zie je ook dat die barrière weg is. Want wat is een creatieve persoon? Wat is creatief zijn? Dat is in de mogelijkheid zijn om linken te leggen, om associaties te maken. Dat doe jij ook, dat doe ik ook. Daar hoef je geen schilder of poëet voor te zijn. Of een muzikant.
Nee, dat is waar, maar kan je het ook omdraaien? Kan iedereen muziek maken?
Ja, absoluut. Niet iedereen kan muziek maken zoals Bach muziek maakte. Maar als je het echt in de kern en je doet het heel sober en heel simpel, kan iedereen muziek maken.
Geweldig.
Ja. Als je het juiste hulpmiddel gebruikt. Als je bijvoorbeeld geen gitaar kan spelen, ja, dan neem je maar een keyboard. Of met de marimba kan je ook noten spelen. Begrijp je? Maar als je echt wil, maak je muziek.
Oké. Het lijkt me een ontzettend leuk concept om als bedrijf mee aan de slag te gaan, Jean. In ieder geval bedankt voor je komst naar de studio, om dit toe te komen lichten.
Heel graag gedaan, absoluut. Dank je wel, Kevin.
En u, beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.
