Transcript
Het klinkt als een cliché maar evenementen moeten authentiek zijn. En om dat te kunnen zijn moet je als organisatie weten waarom je op deze wereld bestaat. In het boek Storydoing nemen Jan-Peter Bogers en Ron van Gils je mee in een zoektocht naar het oerverhaal van je bedrijf. In deze eventplanner.tv-aflevering vertelt Jan-Peter hoe je die principes op evenementen kunt toepassen.
Dag Jan Peter, welkom in de studio.
Dank je wel.
Je hebt samen met Ron van Gils dit prachtige boek Storydoing geschreven; storydoing, wat is dat precies?
Storydoing is eigenlijk een holistische visie op organisaties, om organisaties als geheel te laten zien. En de essentie? Het is eigenlijk een logische stap naar storytelling. Storytelling is momenteel heel populair binnen organisaties: je verhaal vertellen. Maar een goed organisatieverhaal vertel je niet alleen, dat moet je ook doen. Als het alleen maar woorden zijn, dan is het niet zoveel waard. Dus het is, zaken doen, je organisatie vormgeven vanuit de kern, vanuit je oerverhaal, je kracht.
Maar is het dan hetzelfde als authentiek zijn, of zit daar nog verschil in?
Nou, daar begint het wel mee, ja. Want storydoing begint met het zoeken naar, wat ik net al zei, je oerverhaal, wat is nou het verhaal dat de essentie, je bestaansrecht als organisatie bevat. Maar ook je sfeer, je manier van doen, dat wat bij je past. Dat ligt inderdaad heel dicht bij authentiek zijn. En dan daarna komt de belangrijke stap om dat authentieke zelf dat je bent als organisatie ook naar buiten te brengen. Niet alleen vertellend, maar vooral ook doend.
Kun je dat misschien wat concreter maken met een voorbeeld of zo? Want voor mij is het nog heel abstract. Hoe ziet dat er dan in de praktijk uit?
Een leuk voorbeeld is het Oogziekenhuis in Rotterdam. Dat is een internationaal befaamd Oogziekenhuis. Ze staan voorop als het gaat om kwaliteit van zorg. Maar ze hebben nog een heel ander speerpunt wat heel erg bij hem past. Dat is angstreductie. Want iemand die zijn ogen laat opereren, die is vaak bang. En al hun handelingen en heel hun beleid is gericht op angstreductie. Dat is iets wat heel erg vanuit hun DNA komt, wat bij hun past. Bijvoorbeeld, stel dat jij een oogoperatie moet hebben en ik ga met jou mee. Want zonder begeleider is het te spannend natuurlijk, er moet altijd iemand mee. En wij komen aan met de auto en ik zet jou af en ik moet gaan parkeren. Moet ik jou alleen laten en jij vindt de operatie spannend. Dus dat is niet handig. Wat heeft het Oogziekenhuis bedacht? Ze doen aan valet parking, zoals ook een hotel of een luchthaven doet. Dus ik kan de auto afgeven en ik kan bij jou blijven. Ik kan meekijken met de operatie, zodat we er samen over kunnen praten daarna. De inrichting van het ziekenhuis is heel erg om mensen gerust te stellen. Er hangt heel veel kunst. Ze doen zelfs mee met de museumnacht in Rotterdam, waar verder alleen maar musea aan meedoen. Alle keuzes die zij maken zijn gebaseerd op dat principe van angstreductie. Omdat dat een van hun krachten is, een van hun belangrijkste assets. En zo heeft iedere organisatie iets van, wat is nou echt van jou, wat past nu echt bij jou?
En dan is niet alleen dat verhaal vertellen maar echt doorleven en het ook, zoals je zegt, doen?
Ook het doen, ja. Een ander, inmiddels vrij bekend, voorbeeld van een organisatie die storydoing doet is Tony's Chocolonely. Die gaat de strijd aan tegen slavernij en oneerlijke handel binnen de cacao-industrie. En dat verhaal vertellen ze op hun wikkel, maar ze voeren het zelfs door in de manier waarop ze de chocoladereep in brokjes verdelen. Namelijk oneerlijk, net zoals het er in de handel aan toegaat. Maar ze zijn ook bijvoorbeeld transparant als het gaat om het presenteren van hun jaarcijfers. En of ze hun doel, om die eerlijke handel te bereiken, al gehaald hebben. Dus ze zijn ook heel transparant.
Het is daarnaast ook nog eens hele lekkere chocolade, toch?
Precies. Je kan een prachtig verhaal hebben en dat doen; de basis is natuurlijk altijd dat je kwaliteit gewoon goed is. Geldt ook voor het Oogziekenhuis. Je kan prachtige ideeën hebben maar de kwaliteit van je zorg staat altijd bovenaan. Als je geen lekkere chocolade verkoopt, dan ga je ook die handel niet eerlijker maken want dan koopt niemand het.
Angstreductie en een slagingspercentage van minder dan 50 procent combineren, dat kan moeilijk.
Precies. Dat gaat hem niet worden, inderdaad.
Een fantastisch verhaal, ik ben wel mee met wat je zegt, maar hoe zouden we dit nu kunnen toepassen op de evenementensector als we evenementen organiseren?
Dat hangt een beetje van de context af. Maar laat ik er nu eens van uitgaan dat je een evenementenorganisator bent en je doet een opdracht voor een organisatie die bij jou komt. Je ondersteunt die organisatie in het organiseren van een congres of symposium. Dan moet dat congres en symposium uiteraard - het is een beetje een open deur - bij die organisatie passen. Niet alleen maar het verhaal vertellen maar ook het verhaal doen. Stel je voor dat jij een congres georganiseerd over duurzaamheid, en de venue is heel slecht bereikbaar met openbaar vervoer. Dan heb ik al zoiets van, dat verhaal klopt niet. Als jij iets organiseert over duurzaamheid dan moet je ook je deelnemers faciliteren in duurzaamheid. Misschien wel een creatieve manier om ze allemaal op te halen en naar jouw event te brengen. Vaak heb je sprekers op een event die mooie verhalen vertellen, maar wat gebeurt er daarna? Doe je nog iets aan de follow-up, ook als organisatie? Dus als eventbureau kun je denk ik heel goed kijken, of ze het verhaal, dat de organisatie waarvoor je werkt vertelt, ook doen in al hun handelingen, al hun keuzes rondom het organiseren en het vormgeven van het event.
Misschien is dat wel een heel terecht punt dat je zegt, dat er vandaag nog veel te weinig stilgestaan wordt bij, voor wie organiseer ik nu als eventbureau een evenement? En dat het misschien belangrijk is om de klant eerst goed te leren kennen.
Ja. Het gaat twee kanten op. Uiteraard moet je je klanten leren kennen, want anders weet je niet voor wie je het moet organiseren. Daarbij is wel een valkuil dat je in een soort marketingtruc trapt van, hé, we willen die mensen binnen hebben, dat kunnen we met deze verhalen gaan doen. Die verhalen zijn misschien niet authentiek - wat je al eerder aangaf - en passend bij jou. Dus aan de ene kant kijk je goed naar de markt en je klanten, je doelgroep - wij noemen dat ook wel eens je doegroep, want je gaat het doen. Maar ook, wat past bij jou als organisatie? En welke klanten, welke bezoekers passen daarbij. Dus aan de ene kant kun je targeten van, we willen die doelgroepen binnen hebben, maar de andere kant is natuurlijk, wat past bij ons.
Het moet passen bij je.
Wat past bij ons verhaal? Waarom bestaan we eigenlijk, waarom zijn wij op deze wereld? En waarom organiseren we dit event? Welke impact willen we maken daarmee? En dat kan zijn impact voor de bezoekers, maar ook in een bredere, maatschappelijke context.
Je zegt net, er wordt een verhaal verteld, en wat doe je daarna dan?
Als het erover gaat dat je impact wil hebben - laten we nog een keer het voorbeeld van duurzaamheid nemen… Kijk, vaak komen bezoekers naar een symposium, of een congres, en ze krijgen inspirerende verhalen en iedereen weet dat. Iedereen is geïnspireerd, er is een heel goed feel good moment, iedereen is blij en heeft goede voornemens. Maar ja, daarna gaat het dagelijkse leven weer verder. En kun je als eventorganisator alvast rekening houden met de follow-up, met de impact die je wil maken? Kun je ook mensen in het traject na een symposium helpen om duurzamer te worden? Wat kun je ze meegeven, wat ze daadwerkelijk kunnen gaan doen. Dus kun je een stap zetten die verder gaat dan alleen inspireren? Ik zal maar zeggen, als je Oprah Winfrey zou zijn en geld genoeg zou hebben, zou je aan het eind van het symposium iedereen in het publiek een Tesla geven. Dat bevordert de duurzaamheid. Nou, dat kunnen we niet allemaal.
Helaas.
Ja. Welke creatieve dingen kun jij nou bedenken om de impact die je wilt maken met je event, niet alleen in woorden en inspiratie te maken, maar ook in daadwerkelijke daden. Dat is een flinke uitdaging. Maar ja goed, binnen de branche zijn we met z’n allen creatief genoeg om die uitdaging aan te gaan.
Ja, het is een creatieve branche natuurlijk.
Precies.
Over creativiteit gesproken, ik zie in het boek ook dat jullie voor een heel kleurrijke opzet gekozen hebben.
Ja, klopt. Het model van storydoing heeft vier fases. Storybeing; wij zeggen namelijk als organisatie ben je al een verhaal. Storytelling; dan ga je het vertellen. Storydoing; waar we het net eigenlijk over hadden, het belangrijkste, het doen van je verhaal. En vervolgens storyvalue; wat levert je dat dan op? En bij iedere fase zit een stukje theorie maar ook heel veel werksessies. Het is een heel praktisch boek. En om dat hele verhaal een beetje overzichtelijk te maken hebben we steeds met kleuren gewerkt, om die werksessies aan te geven en de fase waarin je bent in het model aan te geven. Dus het is een doeboek.
Oké. Mensen die het boek willen kopen: gewoon in de boekhandel?
In Nederland in ieder geval in de boekhandel, in België weet ik niet. En anders zijn er natuurlijk onlineboekhandels: managementboek.nl kun je het kopen, bol.com kun je het kopen. Je kunt een gratis inkijkexemplaar op onze site vinden: www.storydoing.nl. En dan kun je verder kijken waar je terecht kunt.
Oké, Super Jan Peter, dank je wel voor je komst naar de studio.
Graag gedaan.
En u beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.
