Transcript
Kamping Kitsch is een buitenbeentje in festivalland. We zoomen in op de succesformule en op hoe het festival omgaat met grensoverschrijdend gedrag.
Dag Tom, welkom in de studio.
Dank u wel.
Kamping Kitsch, voor de mensen die het misschien nog niet kennen. Wat is dat precies?
Ja, Kamping Kitsch is, eigenlijk, het grootste verkleedfeest van de Benelux. Het is een festival van één dag, waar 20.000 mensen zich volledig uit hun dak kunnen laten gaan. Met heel veel lokale artiesten, zal ik maar zeggen. En er is maar één huisregel. Dat is: je moet verkleed zijn, om binnen te komen, anders blijft de deur gesloten.
Wat maakt, eigenlijk, dat een verkleedfeestje, je vertelde het in het vorige gesprek ook al, van 80 man, is uitgegroeid naar een festival van 20.000 man? Wat is de succesformule?
Ja, het is vooral het belevingsaspect. Dus, je hebt heel veel festivals, vandaag de dag, in het aanbod. Maar heel veel festivals is er nog altijd het klassieke patroon. Je gaat ergens naartoe voor de muziek, om te luisteren, wat te genieten, wat te eten, te drinken. Ondertussen zijn er ook wel wat activiteiten, die je kan doen. Maar de muziek staat, eigenlijk, centraal. Het is een beetje een eenrichtingsverkeer. Het festival heeft een bepaald aanbod, een bepaalde sfeer. En daar kan je, als bezoeker, van genieten.
En ik denk, het unieke aan Kamping Kitsch Club is: het is een tweerichtingsverkeer. Het publiek is, eigenlijk, onderdeel van het festival. De mensen komen naar daar en ze komen verkleed. Ze zitten in een bepaalde sfeer. Heel veel mensen leven zich in, in een bepaald personage dat ze willen uitdragen.
Dus, er is een heel grote interactie, tussen wat op het podium gebeurt en wat er tussen de mensen gebeurt. En dat, denk ik, is wat hetgeen zo uniek maakt. Plus dat er heel veel creatieve ideeën zijn op het plein zelf. Ik zal maar één voorbeeldje geven: Balthazar Boma komt Boma-worstjes uitdelen. Dus, het is allemaal heel... Misschien wat kitscherig, maar goed, dat is de essentie.
Daar is de naam van.
Daar kom je ook voor, voor de kitsch. Dat maakt het ontzettend leuk en dat maakt één mooi, groot geheel. Waar, denk ik, heel veel mensen een soort van vast evenement van maken. 25 augustus staat in hun agenda vastgeklikt, van: dat is de dag op het jaar, dat we eens heel even niet onszelf moeten zijn, maar dat we, eigenlijk, eens een dag helemaal iemand anders mogen zijn.
En het mag ook goed fout zijn.
En ons volledig in mogen uitleven.
Des te fouter, des te beter.
Ja, nu, jullie komen ook met heel opvallende ideeën naar buiten. Jullie hadden dit jaar die actie, waarbij: als je een tattoo liet zetten, van Kamping Kitsch, dat je dan levenslang gratis binnen mag. Hoe liep dat?
Ja, fantastisch, er stonden hele wachtrijen, om een tattoo van Kamping Kitsch Club te zetten.
Hadden jullie dat zelf verwacht?
We hadden wel verwacht, dat we een groot aantal mensen zouden kunnen bereiken. Omdat: we hebben echt een hechte fanbase. Kamping Kitsch Club is, bijna, een vereniging van mensen, die ook een stukje gelijkgezind zijn. Je merkt dat iedereen zich heel graag in zijn rol inleeft, op Kamping Kitsch. Je ziet dat ook op de foto: mensen hebben het ontzettend leuk. En dat creëert een bepaalde sfeer en ik denk dat heel veel mensen zoiets hebben: Kamping Kitsch is een stukje, een vast onderdeeltje, in hun patroon, het hele jaar door. En dan krijg je heel snel, een heel goede fanbase. We zien dat ook op social media, hoe mensen echt heel goed reageren.
Bij heel veel festivals is dat tijdens het festival zelf. En dan zie je zo een beetje evolutie, waar dat terug wat afzwakt, tot de volgende editie.
Kamping Kitsch Club, het hele jaar door, is, eigenlijk, een hechte community, waar mensen elkaar, op de duur, ook heel veel kennen en met elkaar converseren, online, maar ook op het festival zelf.
Ja, maar dan nog is de stap om dan ook, effectief, een tattoo te laten zetten.
Ja, goed, maar ik denk dat het zo één van die zaken is, het hoort een beetje bij Kamping Kitsch. Van: je mag jezelf eens compleet laten gaan, op een manier dat je, eigenlijk, in het dagelijkse leven nooit zou doen. Dat impulsieve, dat is... Dat hoort een beetje, denk ik, bij het publiek.
Veel mensen die spijt hadden?
En laat ons eerlijk zijn, één tattoo om levenslang gratis binnen te komen, dat is een goede deal, denk ik dan.
Dat is waar, dat is waar. Maar hopelijk dan toch geen mensen gehad, die spijt hebben gekregen.
Nee, nee. Het is allemaal heel positief verlopen. Allemaal goed. En ik denk dat de meeste mensen heel tevreden zijn, dat ze nog hun leven lang kunnen genieten van Kamping Kitsch Club.
Ja, nu, dit jaar zijn jullie heel erg in de media geweest. Ik hoorde: een legertje journalisten op het festival. Heel veel had te maken met grensoverschrijdend gedrag. Hoe zat dat precies?
Ja, we hebben de vorige editie een bezoekster gehad, die over haar ervaring een open brief, eigenlijk, heeft geschreven. En, eigenlijk, waren wij daar zelf ook een beetje van geschrokken. En daar vertelt ze over haar ervaring, wat betreft handtastelijkheden, enzovoort, op het festival zelf.
En dan hebben wij ook, onmiddellijk, de klik gemaakt en gezegd van: kijk, als festival hebben we daar een bepaalde verantwoordelijkheid. We willen die absoluut opnemen. Want het is absoluut niet de bedoeling...
Je mag je volledig laten gaan. Je mag volledig eender welk personage uitbeelden. En inleven, zoveel als je wil, op het festival. Maar uw handen moet je nog altijd thuishouden, natuurlijk. Die regel, die blijft gelden.
Maar is het dan zo, dat zo'n omgeving meer uitnodigt tot? Of...
Wel voilà, dat is, denk ik, ... Het belangrijkste punt, dat we moeten maken, is: het is niet zozeer de sfeer of de setting die het verschil maakt. En het beste bewijs is, eigenlijk, dat we nu, deze editie het meldpunt hebben geïnstalleerd. En we hebben gemerkt, tot negen uur 's avonds, dat er, eigenlijk, totaal, niet één incident gerapporteerd is.
Nochtans, vanaf 's middags is het daar al vollen bak ambiance. Die sfeer, die zit er, eigenlijk, vanaf het eerste moment erin. En toch heb je daar geen klachten. Het is, eigenlijk, vanaf negen uur 's avonds, wanneer sommige mensen al wat meer gedronken hebben, enzovoort, dan krijg je inderdaad een aantal incidenten. Dus, ik denk dat het eerder gerelateerd is aan dat soort zaken, dan, effectief, aan de kledij, die misschien uitdagender zou zijn. Want er zijn een aantal mensen, die daar absoluut een punt van hebben willen maken. Van: kijk, ja goed, als je je op die manier kleedt, of je bent uitdagend, dan...
Maar goed, dat is, eigenlijk, het slachtoffer gaan beschuldigen en daar doen we niet aan mee. Dat is iets, een verhaal, waar we niet in meestappen. Ik denk dat het belangrijk is om het punt te maken, van: kijk, het is een heel uitbundige sfeer. Maar de feiten bewijzen nu eenmaal, dat dit niet het gevolg heeft, dat hier meer incidenten zouden zijn, daardoor. Integendeel.
Ja, maar jullie hebben dus verantwoordelijkheid genomen, door zo'n meldpunt te installeren. Hoe is dat precies gelopen?
Het is heel belangrijk... Wij hebben daar, eigenlijk, heel lang over nagedacht, over hoe we dat gaan ontwikkelen.
Omdat: een meldpunt installeren, heeft ook zijn voor- en zijn nadelen. Als je een meldpunt gaat installeren, je gaat er heel veel, ja, je gaat er telefoonnummers, e-mailadressen rondzetten, enzovoort. Ga je ook een beetje het probleem krijgen, dat je tussen een zee van opmerkingen, die heel grappig bedoeld zijn, heel leuk zijn, maar dat je de echte gevallen er niet mee gaat kunnen uitpuren.
Dus, we hebben echt wel geopteerd om het infopunt en het meldpunt samen te laten vloeien. Van zodra dat iemand op het meldpunt een klacht komt formuleren, van: kijk, ja goed, ik heb iets meegemaakt, dat niet door de beugel kan, dan wordt dat onmiddellijk, bij ons, doorgegeven aan de verantwoordelijke voor het meldpunt. Dat is degene, die, eigenlijk, de analyse gaat maken van: kijk, hoe gaan we dit verder afhandelen? Is dit iets voor de security intern? Of is dit iets wat verder, naar de politiediensten, moet doorgeschoven worden, ja of nee?
Omdat we, echt wel, de mensen, op de best mogelijke manier willen begeleiden en zeggen van: kijk, goed, we kunnen de analyse maken van: is hier een strafbaar feit gebeurd, ja of neen? Als dat zo is, dan kunnen we daar onmiddellijk op reageren.
Dat is de reden waarom we ook ineens een heel cameranetwerk hebben geïnstalleerd. Zodat we het hele festival kunnen overzien. Dat de politiediensten ook onmiddellijk kunnen ingrijpen en kunnen gaan detecteren van: kijk, oké, welke beelden kunnen wij hier nog opvragen? Om achteraf hun dossier, eigenlijk, voor een stuk, te vervolledigen.
Maar het hoeft ook niet altijd zover te komen, hé. Het zijn ook, misschien, soms meldingen, waar iemand heel luid beledigingen ligt te roepen naar iemand. Dat zijn dan zaken, die gaan dan gewoon naar de security.
Dat gebeurt op elk evenement. En dat kan door security, inderdaad, prima opgelost worden.
Maar ik denk, het belangrijkste in dit verhaal, is dat we, zeker wat betreft bewaking en security, we zetten die heel vaak in met het oog op de fysieke veiligheid van mensen. En dat is, uiteraard, één van de belangrijkste taken van bewaking. Maar we hebben nu echt wel geleerd dat een ander, heel belangrijk, onderdeel is, dat zij moeten kunnen anticiperen op: wat speelt er zich af op een plein en wat is de psychische integriteit, eigenlijk, van mensen? En als zij meisjes zien die huilen of...
Weet je, het zijn maar heel kleine indicatoren, maar het is belangrijk dat in die briefings van bewakingsagenten, op voorhand heel duidelijk wordt meegegeven van: kijk, dit zijn indicatoren, waar je moet op letten, die je moet meenemen. Als je zoiets ziet, probeer de situatie te benaderen.
Dat is iets waar jullie, als organisatie, heel bewust mee bezig zijn geweest, om dat soort briefings te geven.
Ja, absoluut. Het is... Ik denk, jouw bewakingsagenten zijn de ogen op het plein, hé. Je hebt wel een cameranetwerk, maar goed. De politie is degene die die bewakingsbeelden effectief bekijkt. Dus als organisatie heb je daar geen zicht op. Als organisatie heb je wel zicht op wat de bewakingsagenten zien op het terrein. Die bewakingsbeelden is ook nuttig, maar die geven een heel algemeen beeld. Je kan niet echt specifieke situaties echt gaan inzoomen of gaan anticiperen. Dat voel je veel meer op het terrein zelf. Als je op het terrein zelf zit en je ziet een situatie, tussen een meisje en een jongen, bijvoorbeeld, en je ziet dat dat niet oké is, op een camerabeeld is dat heel moeilijk te interpreteren, op het terrein is dat veel eenvoudiger. Maar, je moet het wel meekrijgen. Waar je moet op letten. Welke tekenen gaan er vooraf aan zo'n situatie, meestal? Welke zones zijn heel belangrijk?
We weten, bijvoorbeeld toiletten, dat dat een heel gevaarlijke zone is. In de zin van: daar ontstaan wel eens gemakkelijker incidenten. Of dat soort incidenten. Je hebt daar heel veel meisjes en jongens, die heel dicht op mekaar gepropt staan. Ze staan te wachten. Er is een beetje verveling. Gooi daar nog eens de alcohol bovenop. Dan heb je, eigenlijk, een mix die ervoor zorgt...
Ja. En dan ga je daar extra mensen plaatsen, in die zones.
Ja, voilà. Daar gaan we zeker op letten, dat daar zeker geen conflicten kunnen ontstaan. Dat is één van de belangrijkste lessen, denk ik, die we getrokken hebben.
De grootte van het terrein is ook zo eentje. We hebben, bewust, dit jaar het terrein vergroot. Omdat, je voelt onmiddellijk, van zodra je het terrein vergroot en iedereen net iets meer persoonlijke ruimte heeft, dat er ook veel minder incidenten ontstaan.
Zijn er dit jaar veel incidenten geweest?
Ja, in totaal zijn er, denk ik, een zestal incidenten geweest. En ik denk dat er een drie- of viertal verder zijn opgenomen door de politiediensten. Dus, op zich valt dat, eigenlijk, heel goed mee.
Ja, ik denk, in verhouding tot het aantal bezoekers, dat dat niet meer of minder is dan op een ander festival.
Nee, absoluut niet. Ik denk dat dat heel gelijklopend is. Het is alleen, ja, we zijn de eerste die echt maatregelen hebben genomen, om ermee om te gaan. Dus het is ook de eerste keer, dat je echt cijfermateriaal krijgt en dat je inzicht krijgt in wat er gebeurt op je terrein.
Als je nu, hé, want het evenement is achter de rug, jullie hebben, waarschijnlijk, de eindevaluatie gemaakt. Als je nu terugkijkt, gaan jullie naar volgend jaar nog extra stappen nemen? Of hebben jullie nu zoiets van: wat we nu gedaan hebben, dat wordt ook de maatstaf voor de volgende jaren?
Ja, sowieso wordt het de maatstaf. We gaan wel proberen te verfijnen en wat proberen nog verder in te spelen op hoe je die situaties makkelijker kan detecteren. Het is natuurlijk... Het blijft natuurlijk een heel moeilijke materie, hé.Want wat is grensoverschrijdend gedrag? Die grens is soms ook heel moeilijk te bepalen, hé. Voor sommige is het als iemand, een man, een arm rond de schouder legt. Voor sommigen was dat al grensoverschrijdend. Voor anderen dan weer niet. Maar het moet heel duidelijk zijn: als iemand zegt: nee, is het nee.
Dat is het, eigenlijk.
Zo simpel is het, eigenlijk. Iedereen bepaalt voor zichzelf een beetje waar die grens ligt en het is aan de ander om die te respecteren.
Voor andere organisatoren die meekijken, het concept zoals jullie het nu hebben neergezet. Denk je dat het bruikbaar is, ook, om op dezelfde manier op andere evenementen te implementeren?
Ja, ik denk het wel. Ik denk dat absoluut, mits een aantal verfijningen. Plus, natuurlijk, op een groter festival ga je, misschien, ook extra maatregelen moeten nemen. Of het iets ruimer moeten bekijken. Maar ik denk dat het zeker iets is, wat je moet doen.
Ik weet, in de naloop van Kamping Kitsch Club, dat er veel over gesproken is, om op andere festivals te bekijken of ze het doen, ja of nee. Ik kan het, eigenlijk, alleen maar aanraden. Ik weet, er zijn veel mensen, die er ook een beetje kritisch tegenover staan. Want, het is natuurlijk een moeilijk onderwerp en je wil niet door de media in een hoekje geduwd worden, met dit soort verhaal. Maar, als je daar, eigenlijk, heel open over communiceert, de bezoekers zijn echt intelligent genoeg en weten heel goed, dat het festival niet verantwoordelijk is, rechtstreeks verantwoordelijk is, voor wat sommige mensen op hun terrein doen. We kunnen er alleen maar voor zorgen, dat we proberen een zo veilig mogelijke festivalomgeving te creëren. Dat het voor iedereen aangenaam en plezant blijft. En het is geen al té grote investering, om een aantal stappen te nemen, om die problematiek aan te pakken.
Maar dat het voor iedereen plezant blijft, dat is een mooie om mee af te sluiten, Tom.
Dank je wel voor je komst naar de studio.
Voilà, graag gedaan.
En u, beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.
