Transcript
In deze minireeks, Etiquette voor eventmanagers, leer je alles wat jij, als organisator, moet weten over etiquette. Ik vraag expert Vincent Vermeulen in deze aflevering, hoe het zit met tafeletiquette.
Dag Vincent, welkom terug in de studio.
Dank u wel.
We hadden het vorige keer over hiërarchie, binnen etiquette. Vandaag gaan we het hebben over tafeletiquette.
Ja.
Ik ben benieuwd.
Tafeletiquette, het is één van de favoriete onderwerpen, tijdens onze trainingen. We zien altijd heel veel interactie.
Nu, er zijn bepaalde misverstanden rond tafeletiquette. En dat begint natuurlijk met alle attributen, die voor ons liggen. Het eerste wat we zien, is die servet. Nu, wat doen we met die servet? Wel, we gaan die op onze schoot gaan plaatsen. Dat is het eerste. Als het mogelijk is, dan gaan we die meestal in een driehoek op onze schoot gaan plaatsen.
En soms hebben we de vraag van: ja, ik moet soms mijn handen wassen. Want in de etiquette zeggen we nooit: naar het toilet gaan. We zeggen altijd: onze handen wassen. Wat doe ik met die servet, als ik naar het toilet ga? Niet zoveel mensen weten dat eigenlijk. Sommige mensen leggen die naast hun bord en gaan naar het toilet. Wel, laat mij de regel zo uitleggen: eenmaal we een servet van tafel nemen, komt die nooit meer terug op tafel. Tot op het hele einde van de maaltijd. Dus, als we naar het toilet gaan, laten we die op onze stoel.
De vraag is: waar op onze stoel? Want dat hangt af van de stoel.
Dat maakt het allemaal moeilijk, natuurlijk.
Wel, als we een gewone stoel hebben, en daarmee bedoel ik een zitting en een rugleuning, dan komt die op de zitting. Hebben we een stoel met een zitting, een rugleuning en armsteunen, dan komt die over de linkerarmleuning. De servet. Dat is de correcte regel.
En dan hebben we al dat bestek, die daar ligt. En soms ligt er daar maar eentje. Soms liggen er daar vier, aan allebei de zijdes. Of, in hippe en leuke evenementen, liggen er soms een mes en een vork aan dezelfde kant. Aan de rechterkant, op een steuntje, of noem maar op.
Wel, het is eigenlijk meestal zo, dat we eten van buiten naar binnen. Dat weet iedereen. Maar als we hier kijken op de foto, bijvoorbeeld, dan zien we de lepel het dichtste liggen, bij het bord. En dat is eigenlijk de Engelse denkwijze. Je ziet ook bovenaan een lepel liggen. Eigenlijk klopt dit niet. Want als we een lepel bovenaan leggen, zou dat voor het dessert zijn. In Engeland leggen ze een lepel tegen het bord, voor het dessert. Dus, eigenlijk, als we hiervan uit gaan, zouden we twee desserten hebben.
Dus, het is helemaal fout, de foto.
Eigenlijk wel. Een butler zou ook nooit een vork leggen met zijn rechterhand. Hij zou ook een vork leggen met zijn linkerhand. Omdat we dan, logischerwijs, tegendraads zouden werken, anders.
We beginnen met bestek, van buiten naar binnen.
Van buiten naar binnen, ja.
En natuurlijk, als we gaan eten, en ik neem even het mes en het vork erbij, dan gaan we eigenlijk, als we willen correct eten, leggen we die zo op onze handen, op de wijsvinger, we houden die vast met de duim en we draaien de handen om. Dat is de correcte manier om te eten.
Maar wat ik zeker wil aanhalen, is een veelgemaakte fout. En dat is: we zijn aan het eten, het is een evenement, het is een diner, het is een sociaal gegeven. Het is leuk. Af en toe willen we wat pauzeren. We willen een beetje van onze wijn drinken. We willen praten met mensen aan tafel.
Dat is moeilijk met die dingen in je handen.
Dat is moeilijk met die dingen en zeker, wat we niet gaan doen, is wijzen met ons bestek. Wat de meeste mensen doen, is dit. Ze gaan eigenlijk het bestek zo gaan plaatsen, om te gaan pauzeren. Dat is eigenlijk een veelgemaakte fout. Er zijn twee redenen om dat niet te doen.
Ten eerste: het is fout.
En ten tweede: het geeft ook een risico. Want als we naar onze wijn willen grijpen, dan kunnen we wel eens tegen ons bestek gaan botsen, zeg maar. Dus de enige correcte manier om te pauzeren, is dit. Dus waar we eigenlijk onze vork omgedraaid in het bord leggen en het mes eronder. Zodanig dat we hier wat meer vrije plaats hebben, om onze handen te plaatsen. Terwijl we, bijvoorbeeld, aan het praten zijn. Dat is een veelgemaakte fout.
Ja, oké. Dat is pauzeren. En dan is er ook een manier om aan te geven van: ik ben voldaan.
Ik ben voldaan, ja. Dan gaan we de bestekken eigenlijk altijd evenwijdig gaan leggen. Zoals dit, bijvoorbeeld. Maar wat we zien in Engeland, is dat ook dit kan gebeuren. Op zes uur, in plaats van op drie uur. Dat kan ook. Zolang het tussen drie en zes is, dan is het goed.
Dan is het al prima.
Wat doen we eigenlijk... Er zijn altijd van die uitdagingen bij diners. Een kreeft, van die speciallekes. Wat doe je daarmee?
Die eten we met de hand. Dus, er zijn bepaalde zaken, die we met de hand kunnen eten. En veel mensen weten de standaardzaken. Dat is alles wat schaaldieren is. Gevogelte: dus alles eigenlijk wat gevogelte is met beentjes in, mogen we in de hand nemen. Andere beentjes, zoals ribbetjes, mag perfect ook. Bepaalde fingerfood kan ook.
Maar er zijn er ook een paar, waar mensen minder van op de hoogte zijn. En dat zijn, bijvoorbeeld, asperges. Asperges mogen met de hand gegeten worden. En dat is namelijk: met de steun van de vork, gaan we de aspergetip, de kop, op de vork leggen en achteraan vasthouden met de hand en zo opeten. Dat mag perfect.
Er is nog een groente, die we met de hand kunnen eten. Maar dat kent u wel, dat is de artisjok. Dus de blaadjes, die met de hand gegeten worden.
En eentje wat eigenlijk heel veel fout gegeten wordt, is sushi. Sushi hoort eigenlijk met de hand gegeten te worden. Niet met de chopsticks. En, meer bepaald, de sushi komt met de vis eerst op de tong. Niet met de rijst.
En weet u trouwens, waarom sushi altijd in paren geserveerd wordt? Dus twee zalm, twee tonijn, twee...
Nee.
Dat vertegenwoordigt man en vrouw. Dat is eigenlijk yin-yang in de Aziatische cultuur.
Ah, dat is wel mooi, dat dat dan zo op het bord geserveerd wordt.
Ik heb nog vragen, Vincent. Wat als er een stukje tussen mijn tanden blijft steken? Heel vervelende situatie.
Heel vervelend.
Wel, ten eerste: ik hoop dat u het opmerkt. Of dat iemand anders het opmerkt en u discreet laat weten. Of dat wordt een leuke avond, voor uw tafelgenoten.
Maar we zouden, in eender welke situatie, zoals, bijvoorbeeld: niezen, of een stukje tussen de tanden, of noem maar op. Als we kunnen, gaan we ons excuseren en gaan we onze handen wassen.
Als dat niet kan, dan gaan we onze mond bedekken en gaan we dat proberen te verwijderen.
Soep, dat is nog zo eentje. In welke richting moet dat bord nu?
Wel, dat is nu net waar ook de fout soms zit met bestek. Als we, bijvoorbeeld, de lepel hebben en we eten soep, dan gaan we, eerst en vooral, nooit van de voorkant van de lepel eten. Want zo voeden we eigenlijk zuigelingen. Dus we gaan altijd van de zijkant van de lepel eten, of van de schuine zijkant. Als we een diep bord hebben, gaan we altijd van achter naar voor de soep nemen. Niet omgekeerd. En als er nog een beetje, inderdaad, soep overblijft, en dat is een diep bord of een bowl, dan gaan we de bowl of het diep bord van ons wegtillen en, van achter naar voor, de rest van de soep opnemen en van de zijkant opeten. Dat is de correcte manier.
We hebben het terug over bestek. Wat doen linkshandigen? Want voor hen ligt, natuurlijk, alles aan de verkeerde kant.
Klopt. Nu, als we een tafel dekken en we weten dat er een linkshandige persoon is, dan gaan we die toch rechtshandig indekken. Het is geen enkel probleem voor de linkshandigen, om dan, op het moment zelf, het bestek te switchen. Dat is ook zo, bijvoorbeeld, met mensen die geen wijn drinken.
Stel nu, we hebben deze opstelling. Witte wijn, rode wijn en er is misschien nog een glaasje voor water. En er is iemand, die pertinent zegt: voor mij geen wijn. Dan zouden we, als we een goeie kelner zijn, het kleine glas van het water wegnemen, één van de wijnglazen wegnemen en toch die persoon water laten drinken uit één van de wijnglazen. Zodanig dat het minder opvalt aan tafel, tegenover de andere gasten.
We hebben het over wijn. Wie proeft de wijn?
Wie proeft de wijn? Dat hangt af van de situatie. Als we thuis een diner hebben, dan proeft de butler dat. Als we geen butler hebben, proeft de gastheer dat, maar nooit aan tafel. Dat zou moeten gebeuren vooraf. Want het is precies, als de gastheer de wijn proeft op voorhand, dat hij zegt tegen zijn gasten: ik ben niet zeker van mijn eigen wijnkelder. Dus hij proeft dat vooraf. Als het op evenementen is, bijvoorbeeld, ik zeg maar iets: u gaat naar het voetbal en u zit in de loge en daar zit de directeur van het bedrijf, met zijn gasten, dan zal dat, uiteraard, de gastheer zijn. Omdat het eigenlijk een wijn is, die dan vanuit de catering komt, zeg maar. En die controle nog niet is kunnen gebeuren.
Vincent, we hebben ontzettend veel bijgeleerd over tafeletiquette. Dank je wel voor je komst naar de studio.
Met veel plezier.
En u, beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.
