Transcript
Welkom bij eventplanner.tv. Vroeg of laat beland je als organisator voor de camera's van de pers. Waar let je op? En hoe ga je om met lastige vragen van journalisten? Ik vraag het aan Robin Vissenaekens. Robin geeft media-coaching bij Expert Academy en kent als radio- en tv-presentator zelf de klappen van de zweep.
Dag Robin, welkom in onze studio.
Dag Kevin.
We gaan het vandaag hebben over omgaan met camera's...
Ja.
Hoe begin je daaraan op het moment dat daar plots een cameraploeg daar op zo'n evenement staat om jou te interviewen?
Vaak, moet ik toegeven dat, plots is wel, is- Meestal wordt dat voorbereid. Meestal zeggen ze op voorhand, even een half uurtje op voorhand: ATV komt langs, of VTM, of de Nationale Televisie, en dan kan je toch nog iets of wat voorbereiden. Dan weet je van: ok, ze komen langs. Het is gewoon om een reportage te maken. Het hangt er ook van af waarom ze komen natuurlijk. Als er brand is uitgebroken, dan komen ze al voor een andere reden, dan omdat je event populair is, ofzo. Dus je moet ook altijd wel rekening houden: waarom komen ze? Dus vraag dat ook aan die journalist: waarom kom je? Als er brand is uitgebroken, dan weet je dat. Maar toch: waarom kom je? Wat zijn de vragen? Zodat je toch al wat kan voorbereiden.
En wilt die journalist dat al op voorhand zeggen wat de vragen zijn?
Nou, meestal als ik zou bellen zou ik zeggen: Kijk, vooral, het gaat over het event. Hoeveel mensen komen er? Dat kan je al iets opzoeken. Wat het succes gisteren was, in vergelijking met vorig jaar. Als dat de boekenbeurs is bijvoorbeeld in Antwerpen dan gaat dat echt over van: hebben jullie nu meer bezoekers of minder? Komt prins Filip? Of komt er iemand van de koninklijke familie? Dat soort vragen. En dan kan het wel zijn dat als ik natuurlijk ter plaatse ben, en die interviews worden afgenomen, dat er een aantal snedige en giftige vragen kunnen tussen zitten. Maar de journalisten in Vlaanderen zijn eigenlijk nog vrij braaf. Dus het is niet zo dat wij een heel agressieve cultuur hebben wat betreft journalistiek.
Maar toch, ze kunnen ertussen zitten die lastige vragen. Hoe ga je daar dan mee om?
Ja, het hangt er natuurlijk vanaf wat er gebeurt in jouw event of in jouw bedrijf of in jouw restaurant. Dus je hebt een aantal strategieën hoe je kan antwoorden. En de ene strategie is de excuusstrategie. En dat is een strategie waarbij je op een of andere manier empathie toont ten opzichte van wat er gebeurd is. Bijvoorbeeld: in jouw restaurant lopen kakkerlakken. Iemand heeft dat gespot, iemand heeft er een youtube-filmpje van gemaakt, online gezet, en dat wordt een hype. Het staat in de krant. Het komt op de televisie. Je moet daarop reageren.
Ja.
Altijd, excuusstrategieën zeggen dan: dit mag niet gebeuren.
Maar hoe zeg je dat dan concreet? Wat zeg je dan?
Concreet is dat: goed voorbereiden. Is goed weten van: wat ga ik nu vertellen. Ik ga vertellen over die kakkerlak. Ok, dat probleem, we gaan dat oplossen. Dus altijd aan een soort, ja, erkenning van een probleem- Eerlijk zijn. Nooit liegen, want liegen dat komt terug in je gezicht. Je kan wel zeggen van: ja, die kakkerlakken kunnen binnengekomen zijn via schoenen van iemand, ofzo, want wij hebben alles gecontroleerd. Er is geen nest gevonden, maar dat kan komen via schoenen, ofzo. Het mag niet gebeuren, maar, bon, we hebben daar een belofte aan gekoppeld en die belofte is dan: ja, we hebben de winkel of het restaurant een dag gesloten. We hebben alles gedesinfecteerd, en alles erop en eraan. Dat je altijd aan een soort strategie ook een belofte koppelt.
Ja.
Dat je de potentiele klanten ook zegt van: kijk, we hebben het onder controle. Je bent terug welkom. Alles is ok hier.
Maar als er nu echt iets fout gaat op je evenement? Er zijn slachtoffers. Er is schade.
Ja...
Is het dan niet gevaarlijk om in die excuusstrategie te gaan kruipen?
Ja...
Want misschien geef je dan-- De verzekering kijkt die uitzending misschien ook mee en die gaan dan heel snel zeggen van: ja, maar je hebt net gezegd dat je schuldig bent, dus jij betaalt de factuur.
Ik zou nooit zeggen: ik ben schuldig aan iets. Je moet er altijd voor zorgen dat the case zodra die ontstaat door iets of wat, dat je weet waarover je gaat praten. Dat je weet van: als de verzekering- En er is een onderzoek, dat je ook zegt van: ja, we hebben heel veel medeleven met wat er gebeurd is. We vinden het ontzettend erg, dat is een soort empathie. Dat is geen excuus, maar een soort empathie. Plus, er is een onderzoek bezig. We kunnen daar nu verder niks over zeggen. Maar ik kom er zeker op terug zodra het onderzoek afgerond is. Ik kan daar gewoon nu niks over zeggen. Dat is natuurlijk heel die excuusstrategie…
Ja, want je gaf net aan dat er ook andere strategieën zijn….
Er is ook nog een slachtofferstrategie. Dat gaat natuurlijk over wanneer er brand is uitgebroken, wanneer er, bijvoorbeeld, rellen zijn uitgebroken, die je niet onder controle hebt. Daar kan je als organisator niet veel aan doen. Wat doe je daarmee? Dat is ook weer die empathie. Dat is ook weer van, maar voor alle andere mensen die aanwezig waren en die de gevechten gezien hebben. We hebben er heel veel beveiliging op afgestuurd. We gaan in de toekomst dat en dat en dat-- Ervoor zorgen dat dit niet meer kan voorkomen. Dus ook daar weer die belofte maken. Altijd ervoor zorgen dat jouw-- Ja, dat je alles onder controle-- Je geeft daarmee het gevoel naar de kijker toe dat je de touwtjes in handen hebt. Dat alles goed strak staat en dat je weet waarover je praat. En je moet ook natuurlijk weten waarover je praat. Als die journalisten lastige vragen begint te stellen, durf ook te zeggen van: stop even…
Dat kan?
Stop even. Ja, je moet die kracht natuurlijk hebben, want jij wordt geïnterviewd. Je kan zeggen: stop even. lk moet dat even uitzoeken. Ik ga 5 minuutjes even een telefoontje doen. Ik ga even bellen met een aantal mensen. Ik kom zo meteen terug. En die journalist gaat ook een leuker antwoord hebben -dus je moet altijd vanuit die positie gaan- dan wanneer jij niet weet wat je daarop moet antwoorden. Dus zeg gewoon van: stop. Ik ga even bellen en ik kom zo meteen bij u terug.
Kan je ook zeggen: ik weet het niet? Als het ook iets is wat je niet kan verifiëren op dat moment.
Als je dat niet kan verifiëren dan zou ik zeggen van: ik ga dat uitzoeken voor u. Ik kom daar zo snel mogelijk op terug. En dan zo snel mogelijk kan dan soms, ja, de dag nadien zijn, ofzo. Geef dat ook mee aan die journalist, van: kijk, ik kan daar nu niks over zeggen. Maar ik kan wel dat en dat en dat vertellen. Probeer dan altijd die journalist een beetje te paaien. Nu, in een studio, zoals hier bijvoorbeeld, want Terzake, ofzo, die durven heel, heel hard te gaan, dan is dat heel goed dat je zo’n interview op voorhand voorbereid met iemand. Een soort pingpong. Stel jij moet geïnterviewd worden. Dan zou ik met jou op voorhand even heel lastige vragen stellen. Zou ik, Kevin, wat zou je daarop antwoorden? Kom, nee, dat is geen goed antwoord. We gaan het opnieuw doen. Dat heet een Q&A, questions and answers. Dat je dat voorbereidt, dat je echt op scherp staat…
Dat je al weet van: ok, dit zijn lastige vragen die zouden kunnen komen.
Zoals een voetballer die begint aan een voetbal-match, die begint ook niet zomaar vanuit een rustpositie meteen. Nee, die warmt zich op, die is bezig, die heeft balcontact. Die wil nog wel eens aan een bal voelen, die wil de grasmat- Die willen zien van: waar zit ons publiek? Waar gaan die zitten, dat we weten-- Goed inschatten, en dan eraan beginnen.
Nu, we hebben al heel goed duidelijk gemaakt van: hoe bereid je je voor; wat ga je zeggen? Maar als je zo de eerste keer voor een camera staat, dan is het toch een beetje beangstigend. Hoe ga je met zo’n camera om?
Als ik mijn media-coachings geef, dan neem ik altijd een camera mee. Dat is dan een kleinere camera. Meestal zijn het grotere camera’s. Dat is indrukwekkend. Meestal hangt daar natuurlijk een cameraman aan vast.
Ook nog eens…
Een geluidsman die perscht en de alle klanken opneemt. Nog, soms, een regisseur, en een journalist. Dus het kan zijn dat je met 4 mensen die naar jou zitten te kijken op dat moment. Dat kan heel overrompelend overkomen. Probeer ervoor te zorgen dat je op een plek gaat staan waar je vertrouwd bent. In een omgeving dat je voelt van: hier voel ik mij lekker, hier kan ik goed antwoorden. Probeer ook tegen die journalist te zeggen van: kijk, zullen we daar staan. Eén: ik voel me er comfortabel. Twee: je hebt een mooi zicht over het terrein. Over waar de mensen staan. Het logo komt eventueel nog in beeld.
Dat is altijd mooi meegenomen, ja.
Je moet er altijd goed rekening mee houden dat je dat soort posities kiest. Dat je- Organisatoren hebben vaak ook het gevoel van: er mogen mensen passeren. Ik voel mij goed in een menigte. Restauranthouders van een of andere keten heeft soms het gevoel van: ja, goh ik voel mij wel op mijn gemak. Zeg dan ook: ik wil ergens gaan staan waar niet teveel mensen achter me door lopen, want dat geeft ook een lastig gevoel. Als je weet, er lopen mensen door die kunnen blijven staan. Die kunnen beginnen te kijken, enzo. Dus zorg ervoor dat je een plek zoekt waar je vertrouwd voelt. Zorg ook als die cameraploeg toekomt dat je even de tijd neemt om te zeggen van: jongens. moeten jullie koffie hebben, ofzo. Ik zet jullie even neer. Praat even met die journalist. Kijk in die mensen hun ogen. Zorg ervoor dat je…
Dat je weet met wie je praat.
Dat je weet waarover gaan we het hebben. Wilt u een koffietje hebben? Stel die op zijn gemak ook die journalist en daardoor ga je zelf ook rust vinden voor het interview.
Nu, heel wat organisatoren hebben er toch schrik van om voor die camera te gaan staan. Neem je dan een woordvoerder in dienst? Is dat altijd verstandig om dat aan een woordvoerder over te laten?
Wel, ik persoonlijk, als ik iemand wil interviewen van een organisatie heb ik liever de organisator zelf, omdat die man of die vrouw vanuit een nodige passie kan vertellen. Dus die is een jaar of die is een aantal maanden daar mee bezig en dat gaat vanuit de liefde voor het hele event. Daardoor krijg je als het event een succes is, ongelooflijke sprankelende ogen en krijg je dat soort van, ja, een overdracht naar de kijker toe.
Als het een flop is, dan krijg je ook de teleurstelling. Dus bij televisie werkt altijd wel de emoties. De hele gelukkige mensen, de hele droevige. Dus ikzelf, als journalist, als televisiemaker, opteer voor de organisator zelf. Nu, sommigen voelen zich niet op hun gemak. En hebben natuurlijk ook zoiets van, ja, ik organiseer liever en ik neem een woordvoerder. De woordvoerder is wel altijd afgemeten. Die weet perfect wat ie gaat vertellen, wat ie niet gaat vertellen. Die weet ook perfect hoe je een vraag van een journalist kan omzeilen. Dat is een voordeel, soms, voor organisatoren, maar ook wel een nadeel voor jou als journalist omdat jouw stuk daardoor, die reportage daardoor, ook minder die overdracht naar de kijker toe krijgt. Ik ben hier met passie aan het vertellen. Je ziet het aan mijn handbewegingen
Absoluut.
En ik ben er met liefde over aan het vertellen over hoe je dat soort dingen kan aanleren aan mensen. Hoe dat ze voor een camera moeten staan. Dat is net anders dan wanneer ik afgemeten jouw vragen beantwoordt, en een punt zet en: stel maar de volgende vraag. Maar als je echt niet op je gemak bent, is een woordvoerder handig. Als er echt problemen zijn, grote problemen, is een woordvoerder handig. Maar je ziet toch dat politici hebben allemaal een woordvoerder. Maar ze praten allemaal zelf. Dat is natuurlijk vanuit die passie. Zij willen ook- Hun gezicht moet bekend worden.
Absoluut. Maar die woordvoerder kan dan misschien nog wel helpen om te structureren en het voorbereidende werk samen te doen.
Ja, die doet die Q&A. Die gaan op voorhand met de toppolitici zeggen van: dat zijn de lastige vragen. Daar en daar-- Daar mag je niet op antwoorden. Zeker niet doen. Probeer-
Kan je dat ook echt zeggen van: hier wil ik niet op ingaan? Het traditionele: geen commentaar.
Ik zou zeggen van: kijk, ik heb daarover- Daarover wil ik niet praten. Probeer ook eerlijk te zijn. En ook in alles- Allez, als dat gaat over soms heel lastige- Zeg ook van: stop even. Ik ga er even over nadenken, hoe je dat het beste formuleert. Probeer zoveel mogelijk wel te beantwoorden op de vragen. Ik bedoel-- Ik zeg het: de journalisten zijn hier geen haaien... Valt echt wel mee. Ze komen echt wel- Ze hebben begrip hier. Ik denk als je in Amerika enkele journalisten soms ziet…
Daar gaat het wel harder-
Die gaan harder door en dan krijg je geen voorbereidingstijd. Dat moet nu en het gaat nu live. Punt.
Ok, misschien om af te sluiten. Als je nog één tip mocht meegeven aan onze kijkers: wat zou dat dan zijn?
Eh, huur mij in! Nee…Nee maar het gaat natuurlijk- Wat ik wel doe is natuurlijk heel praktische oefeningen, want vaak- Je kan dat wel voorbereiden, maar plots staat het er en je moet dat doen. Je moet dat echt oefenen. En wat ik dan gedaan heb met een aantal mensen, een pak mensen, is oefenen. Ze oefenen en ze beginnen voor de spiegel ook te oefenen. En op een bepaald moment krijgen ze echt veel zin in en dat is natuurlijk- Je moet er ook zin in krijgen, want: heb geen schrik van die camera, want die camera...
Hij bijt niet…
Hij bijt niet en hij werkt vaak ook in je voordeel. Dus zeg ook niet van: nee, ik wil geen camera hier op mijn event of wat dan ook, want het zullen toch maar lastige vragen zijn. Nee, zorg ervoor dat die lastige vragen, als die er komen, dat je weet wat je gaat antwoorden. Maar hou er rekening mee, 10% kans dat die er komen, en die 90 %, gebruik die om je event kenbaar te maken. Om ervoor te zorgen dat de kijkers van dat medium dat ze jouw event kennen. Dat ze volgend jaar opnieuw komen of de dag nadien komen. Dus gebruik dat ook in jouw voordeel. Dat is een heel belangrijke tip. Dus een journalist tot daar aan toe, maak er vriendjes mee. Geef achteraf ook je nummer. Zeg: kijk als er nog iets is, bel mij maar, geen enkel probleem. Maar gebruik dat ook. Weet dat het promotie is voor jouw event.
Je bent heel duidelijk gepassioneerd door jouw vak. Ik wil je heel erg bedanken voor je komst naar de studio.
Graag gedaan.
En u, beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.
