Transcript
De meeste kennen blockchain misschien van cryptocurrencies, zoals bitcoin. Maar wist je dat deze technologie ook heel wat in petto heeft voor de eventsector?
Dag Thomas, welkom in de studio.
Dag Kevin.
We gaan het vandaag hebben over blockchain. De meeste mensen kennen blockchain waarschijnlijk van de bitcoins en andere cryptocurrencies.
Maar wat is die technologie precies?
Wel, om het simpel te zeggen: het is data die je, gecontroleerd en gepersisteerd, opslaat bij verschillende partijen.
Dat is misschien een beetje Chinees voor sommige mensen. Maar het is gewoon een kopie van data, waar er een zekere historiek, mathematisch of cryptografisch, aan vasthangt. Je kan die historiek niet meer veranderen.
Een beetje zoals je boekhouding. Je kan die veranderen, maar dat is strafbaar. En daar kom je heel snel...
De cryptocurrencies waren de eerste ervan. Namelijk: elke transactie van een bitcoin, of een andere coin, wordt voor eens en voor altijd vastgelegd.
Maar, dat kunnen ook andere transacties zijn. Het uitgeven van een ticket. Het consumeren van een ticket. Het uitgeven van een diploma. Het bewijzen van een diploma. Hele supply chains die, als een bepaald goed van transporteur, naar opslag, naar overslag, enzovoort... Dat zijn allemaal zaken, die transactioneel worden vastgelegd en daar kan een blockchain voor dienen.
Dat is kort de technologie.
Nu, waarom zou je dat precies willen doen? Want, in een traditionele omgeving ga je typisch zeggen: we zetten één grote database op en we gaan die heel erg beveiligen, zodanig dat niemand eraan kan. Maar hier doe je het tegenovergestelde.
Ja, omdat, en dat is iets wat wij ook altijd heel duidelijk zeggen: niemand heeft een blockchain nodig. Je kan alles oplossen met centrale technologieën. Maar vandaag de dag, zie je wel bedrijven, zoals Amazon, Microsoft, Facebook, Google. Dat zijn die centrale
partijen, die echt ongelooflijk veel data verzamelen, ongelooflijk veel revenue hebben en ongelooflijk veel macht krijgen. En ik...
Om het simpel te zeggen, is het altijd...
Het is een beetje controversieel dat ik het uitleg, maar eigenlijk: een dictatuur kan goed werken, waarom zou je democratieën nodig hebben? Dat gaat een stuk trager. Maar het is toch wel fijn, om in een democratie te leven, denk ik.
En dat is eigenlijk de insteek, hoe je naar blockchain kan gaan kijken. Hoe kun je partijen, samenwerking laten automatiseren, zonder dat daar eigenlijk zo een grote silo in het midden wordt gezet? Die eigenlijk alles gaat regelen, reguleren, zelfs dirigeren, op termijn.
Maar heeft dat dan ook een stuk te maken met vertrouwen, van de verschillende partijen die daaraan deelnemen? Van: ik heb toch ook een kopie van die data bij mij?
Absoluut. Blockchain, de technologie, is voor twee zaken bedoeld.
Eén: vertrouwen te krijgen, dat jij exact dezelfde informatie hebt, als andere partijen.
En ook voor automatisatie van smart contracts. Maar ik denk dat we daar zo meteen nog op komen. En daar gaat het over. Als er een derde partij is, die jij vertrouwt, om alles voor jou te regelen, ja, dan gebruik je die derde partij en die dienst ervan. Maar je merkt vandaag de dag, ook met heel veel privacy schandalen die uitkomen, dat dat vertrouwen wel minder is. Dat mensen toch wel, iets of wat, eigen controle willen behouden. Dus, ik zie daar wel heel veel toekomst in.
Je raakt daar net al een onderwerp aan, hé. Privacy, GDPR is een heel belangrijke geworden.
Hoe zit dat met blockchain? Want als iedereen zomaar een kopie van die database heeft...
Is ook een kopie van de persoonsgegevens, neem ik aan.
Ja, dus daar is, de afgelopen drie jaar, een enorm verschil in gekomen. Initieel was het idee: we slagen data, ook persoonlijke data, op het blockchain-netwerk op. En inderdaad, dan hebben verschillende partijen een kopie.
Voornamelijk met de gedachte: die data kan, na de creatie ervan, nooit meer gewijzigd worden. En dat is sterk, vertrouwen. Maar vandaag de dag, met GDPR, zie je heel veel van: ja maar, ik wil zelf controle hebben over mijn data. Dus, we gaan onze data blijven opslaan in klassieke databanken, maar we gaan links en ander cryptografisch materiaal, wel op het blockchainnetwerk opslaan. Zodat er wel kan gecheckt worden, of die data al dan niet veranderd is. En ook wie toegang heeft tot die data.
Ja, zodanig dat, als je the right to be forgotten of zo, oproept als particulier, dat jouw gegevens, alsnog, verwijderd kunnen worden.
Ja, want dan blijft die link wel op het blockchainnetwerk staan, maar je knipt die door. Dus, die verwijst naar niks meer.
Ik denk dat het nu ondertussen duidelijk is, waarover het precies gaat. Wat moet de evenementensector daarmee?
Wel, dat is een goede vraag, natuurlijk. De eerste case, die meteen opduikt, zijn: ticketten. En dat is voornamelijk omdat...
In de ticketverkoop is het niet zozeer het verkopen van de primaire markt, dat eigenlijk een moeilijkheid is. Dat is allemaal geautomatiseerd en gedigitaliseerd. En dat werkt.
Het is het reguleren van die secundaire markt. En daar merk je, voornamelijk in België, dat we daar problemen hebben. De schandalen over de K3-tickets, die voor, ik weet de prijzen niet meer, maar voor een veelvoud...
Een veelvoud van, ja.
...verkocht werden.
Dat is natuurlijk niet iets, waar de burger op zit te wachten. Dus, in België hebben we daar een wetgeving over, dat je geen ticketten mag doorverkopen met winst.
Maar, de wet stopt aan de grens met Nederland. En het internet stopt daar niet. Dus, je hebt een hele hoop partijen, die websites hebben in Nederland en toch die zaken aanbieden. Dus, daar is voornamelijk het idee van, om het in kortverhaal te vertellen, waarom het interessant kan zijn rond ticketing: wanneer ben je zeker dat je een ticket hebt? Van het moment, waarop je gescand wordt voor het ticket, aan de kassa, of aan de inkom. Dat het lichtje groen wordt.
Stel u voor, dat je de mogelijkheid hebt, om de validiteit van het ticket, een digitale versie daarvan, weliswaar, via je gsm te kunnen checken. Eénduidig tegen, laten we zeggen, die databank, waar verschillende partijen een kopie van hebben. En je ziet: ah, mijn ticket is valide. En het is ook maar één keer verkocht geweest, dan ben je 100% zeker, dat je binnen zal kunnen. En dan kan ook, uiteindelijk, het papieren ticket verdwijnen.
En misschien ook die transactie, van die overdracht naar jou, die dan ook opgeslagen kan worden.
Wel, dat is een tweede zaak natuurlijk, hé. Van doorverkoop van tickets. Da's niet per sé een slechte zaak. Kan ook zijn dat je niet meer kan gaan en dat je wil doorgeven aan een vriend.
Tuurlijk.
Of aan familie, dus dat moet blijven kunnen. Maar je wil wel dat je dat geen twee keer kan gaan doen. Het zogenaamde double-spending probleem. Een pdf kan je meerdere keren verkopen. En diegene die als eerste binnenkomt, die heeft geluk.
En al de rest staat aan de deur.
Klopt.
Maar als je dat bekijkt als een soort van token, of als een digital asset, dat maar eenmalig kan worden doorgegeven, dankzij dat blockchainnetwerk, dan ben je er zeker van, dat je correcte informatie hebt. En dan ben je er zeker van, dat jij de effectieve eigenaar, daarvan, bent.
En dan kan je er een hoop andere regels, ook nog gaan rond verzinnen, hé. Van: mag je het doorverkopen met winst? Als je het doorverkoopt met winst, waar moet die winst allemaal naartoe gaan? En zo kan daar een heel nieuw business netwerk rond ontstaan.
Dus, dat is een interessante, eigenlijk wel, voor die ticketten.
Ja, en zoiets is dan een initiatief van een ticketprovider? Of van een hele sector, die daar in een soort consortium gaat werken?
Wel, dat is natuurlijk niks nieuw. Wij hebben daar ooit een project voor gedaan. Dat eigenlijk in POC-fase, nog altijd is gebleven.
Omdat, de vraag is natuurlijk: qui bono? Dus, wie heeft er nu eigenlijk profijt bij zo'n systeem?
En je merkt al heel snel, natuurlijk, dat is heel interessant voor de gebruiker, die eens naar festivals en naar concerten, et cetera, gaan.
Voor de primaire ticketverkopers, ja, die hebben daar eigenlijk geen voordeel aan, want die verkopen nu al tickets, eenmalig. Wat er nadien gebeurt, is natuurlijk niet, ik overdrijf nu een beetje, niet hun zaak.
Nee, maar die organisator heeft er wel belang bij. Want die wil niet dat z'n merk, zijn concert, misbruikt wordt.
Klopt, en daarom is het interessant, dat dat de partijen zijn die daar gaan in investeren, om dergelijk netwerk op te stellen.
Waarom gaat het zo traag? Want het is zo van: het idee is er. De business case, of de case, is vrij duidelijk. Waarom is het dan nog niet gebouwd geweest?
Omdat je, natuurlijk, dat niet alleen kan opzetten.
Als je gaat zeggen: mijn tickets staan op mijn blockchainnetwerk, daar bewijs je niets mee. Je moet verschillende partijen hebben in zo'n consortium. En dan is natuurlijk meteen de vraag van: wie betaalt en wie heeft er het meeste voordeel van? En dan spelen er andere zaken, natuurlijk.
Zijn er nog andere toepassingsmogelijkheden?
Wel, dan blijf je nog altijd heel snel in het tokensysteem zitten.
Als je denkt, bijvoorbeeld, aan de bonnetjes, die je hebt bij bepaalde festivals en evenementen. Ja, Tomorrowland kent iedereen wel, met hun digitale pearls.
Maar stel u voor dat je dat, op één of andere manier, iets breder kan gaan maken. Dat dat echt een soort van alternatieve currency kan worden.
Dat is een case die je daarin kan hebben.
En een andere case nog, die je een deel zal kunnen verzinnen, is, maar daar hebben wij nog niet het werk over gedaan, is van hoe je intellectuele eigendom en IP gaat kunnen gebruiken.
In die zin, stel u voor: vandaag de dag staan overal grote borden. Je mag niet filmen. Je mag geen foto's trekken. Op concerten en bij festivals. Maar op zich kan het ook wel positief zijn, voor die gebruiker daarvan. Niet de gebruiker, de creator van die muziek. De groepen, et cetera. En vandaag de dag wordt dat toch gedeeld.
Dus, misschien kan je wel naar een manier gaan, dat je zegt: als jij een filmpje neemt en als je dat dan ergens publiceert op YouTube, en je krijgt daar inkomsten van, dat dat herverdeeld zou kunnen worden.
Maar dat is, zoals je hoort, een veel complexer verhaal.
Ja, maar de mogelijkheden zijn heel breed.
Wel, ik denk voornamelijk, ik ben zelf niet actief in de evenementensector, TheLedger is een technologiebedrijf, dat ook wel deels business analyse doet, maar het is voornamelijk aan de kijker zelf, en ik weet niet of ik in de camera kan kijken, ...
Ja, tuurlijk.
... van: denk zeker eens na over wat eventueel mogelijk is.
Van: hoe je de samenwerking tussen jou en jouw partners, leveranciers of medeorganisatoren, kan automatiseren.
En waar zit de twijfel of waar zit het vertrouwensprobleem?
En misschien dat blockchain daar wel een oplossing voor kan bieden.
Maar je haalde hier net ook nog iets interessant aan, hé. Je hebt ook heel veel evenementen, die met heel veel verschillende partijen georganiseerd worden. Waar data gedeeld moet worden. Wat waar, wanneer gebeurt. Daarvoor zou eigenlijk een blockchain ook gebruikt kunnen worden.
Ik denk voor de data niet per sé. Dat staat vandaag de dag ook in databanken. Hetgeen ik daarnet al zei, die smart contracts, is niets anders dan eigenlijk een afspraak die we maken, een contract, dat zichzelf uitvoert.
Om het simpel te zeggen: een huurcontract. Ik moet elke maand uur overschrijven naar jou. En als ik huur niet overschrijf, of te laat, dan moet jij een notaris, of een deurwaarder, of een advocaat contacteren. Stel u voor dat we dat opmaken in algoritme, in code. Ik teken dat. Dus, een soort van automatisering, domiciliëring van mijn kant. Maar moest ik de regels die we hebben afgesproken, niet nakomen, ik betaal te laat, of er staat geen geld op mijn rekening, wordt er automatisch een e-mail verstuurd naar een notaris.
Dat is het idee van een smart contract.
En als je weet hoeveel contracten en afspraken, tussen al die partijen, er zijn, die vandaag de dag veelvoudig gecontroleerd worden door iedereen. Dat kan je waarschijnlijk met die smart contracts automatiseren.
Maar dat is zeker geen unicum voor de evenementensector.
Nee, dat gaat veel breder.
Oké Thomas, dank je wel om al die kennis met ons te delen.
Super.
En u, beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.
