Transcript
In deze minireeks, Etiquette voor eventmanagers, leer je alles, wat jij, als organisator, moet weten over etiquette. En in deze aflevering, meer bepaald, alles over business etiquette.
Dag Vincent.
Hallo.
Het is al de vierde aflevering van onze reeks over etiquette. Vandaag zoomen we in op business etiquette.
Ja, dus vele mensen zeggen: we hebben sociale etiquette, we hebben zakelijke etiquette.
Het loopt allemaal een beetje door mekaar. In zakelijke etiquette is het gewoon zo, dat we meer een formele insteek hebben. Omdat we zaken doen. We willen het beste van onszelf tonen.
En er zijn bepaalde zaken, die we kunnen oppikken. En die komen natuurlijk uit andere culturen, of uit de geschiedenis.
Eentje ervan is, bijvoorbeeld, de visitekaartjes. Wat we, bijvoorbeeld, zien in de Aziatische cultuur, als we een geschenk geven, bijvoorbeeld in China of Japan, dan gaan we dat altijd met twee handen doen. En we gaan die ook aannemen met twee handen.
Wel, eerlijk gezegd, ook in Europa is het goede etiquette, om een visitekaartje met twee handen te geven en met twee handen aan te nemen. Dat is een teken van vertrouwen. In Azië zullen ze er nog een buiging bij maken.
Maar als u het visitekaartje aanneemt, dan is het ook goede etiquette om het ook te bekijken. En om te draaien. Want een visitekaartje is niet altijd blanco op de achterkant. En het hoort eigenlijk ook om, eigenlijk, een compliment te geven over het visitekaartje. Of een kleine opmerking. Zoals: ah, daar bent u gevestigd. Of: oh, u hebt nog een kantoor, in een ander stuk van het land.
Dat is bevestiging van: ik heb het gelezen.
Ja, ik heb het gelezen, inderdaad. Dat is het eerste.
Ten tweede: als we kijken naar onze geschiedenis: wij hebben, bijvoorbeeld, de Romeinen. En in de meeste regionen van België, wordt de huwelijksring, bijvoorbeeld, aan de linker ringvinger gedragen. Dat is omdat de Romeinen dachten, en dat klopt een stuk, dat de hoofdslagader, via die ringvinger, naar het hart liep. En het hart zit, uiteraard, aan de linkerkant van het lichaam.
En dat is de reden waarom we, bijvoorbeeld op evenementen, altijd naambadges links zouden dragen. Eretekens of pins worden links gedragen. En daar zien we toch, af en toe, wel een keer een foutje tegen. Dus dat zijn zaken...
Het gaat alle richtingen uit.
Het gaat alle richtingen uit, inderdaad, ja.
Ja, we zijn op een business evenement. We zijn daar in de eerste plaats, meestal, om te netwerken.
Ja, netwerken. Ik vind het soms een grappig woord: net werken. Maar wat gebeurt er? We komen op een netwerkevenement en 80% van de mensen, die begeven zich naar mensen, die ze kennen. Dus eigenlijk, waar netwerken de bedoeling is, om nieuwe contacten te leggen, wat gaan we doen? We gaan ons, onmiddellijk, in onze comfortzone proberen te houden.
Ja, uiteraard.
Wat hebben we nodig op netwerken? Dat zijn icebreakers, zoals ze dat noemen. Dus, openingszinnen, zeg maar. En dan begint het. De meest gezegde openingszin is: amai, 't is mooi weer vandaag. Dat is al niet bepaald interessant.
Of: er was heel veel file vandaag, hé?
Of: er was heel veel file. Dat zijn de twee toppers, waarschijnlijk. De meest gegeven antwoorden. Maar we zouden ook onmiddellijk to-the-point kunnen komen. En stel, bijvoorbeeld, we gaan naar een toespraak van een spreker. Dan zouden we gewoon iemand, oprecht, kunnen de mening vragen: wat vond u van de toespraak? En dan begint die persoon daarover te praten en dan kan het alle kanten op. En dan beginnen we echt te netwerken. Want we zien wat de interesse is, van die persoon. We zien ook wat zijn mening is, van de toespraak. En we kunnen onmiddellijk ook de volgende vraag stellen: en in welke branche zit u? En dan zijn we vertrokken. Dus, een netwerkevenement is, eigenlijk, treed even uit uw comfortzone. Maar doe het misschien op een manier, waar u zich comfortabel bij voelt.
Hoe gaan we om met business lunches, enzoverder? Iets wat ik heel vaak hoor, is: wie betaalt?
Ja, inderdaad. Dat is niet altijd even duidelijk. En het geheim zit, eigenlijk, in de voorbereiding. Wie betaalt? Heel simpel: de persoon die uitnodigt.
Maar het moet ook heel duidelijk zijn, in het mondelinge verkeer, of in het e-mailverkeer, wie uitnodigt. We kunnen dat een stukje gaan omzeilen, als dat niet duidelijk is, om die persoon effectief te vragen: waar gaat het door? Kunt u mij dat even bevestigen, op één of andere manier? En van het moment dat die persoon bevestigt van: ik nodig u uit op adres x, dan is het eigenlijk die persoon die betaalt.
Nu, er kunnen ook, nogal eens, vreemde situaties zich voordoen. Waar die persoon, in se, u zou uitgenodigd hebben, maar bij het moment dat de rekening komt...
Niet reageert.
Niet reageert. Dan moeten we even, ja, even eerlijk zijn. En zeggen van: kijk, wenst u de rekening te splitsen? Want dan bent u eigenlijk niet in de fout. Het is niet omwille van het feit, dat u het gaat aangeven, en u zich, misschien, een beetje gegeneerd voelt, dat het niet correct is. Dus, dan kunt u eventueel nog voorstellen, om de rekening te gaan splitsen.
Het volledig op u nemen, waar u effectief uitgenodigd bent, dat hoort eigenlijk niet.
Maar natuurlijk, let ook op, aan welke kant van de deal u zit. Bent u leverancier, of bent u klant? Dus, het is altijd afwegen.
Ja, want in dat laatste, heb je regelmatig ook wel eens klanten, die uitnodigen, maar eigenlijk verwachten, dat de leverancier betaalt.
Klopt, klopt. Dus, nogmaals, daarom dat het zo belangrijk is, om, op voorhand, dat zeer duidelijk te stellen.
Oké Vincent, dank je wel.
Met veel plezier.
En u, beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.
