Transcript
Ben jij klaar voor de toekomst? Misschien twijfel je. En dat is oké. Het leven gaat zo snel, dat de toekomst ons doet duizelen. Maar hoe worden we dan futureproof? Dat vertelt trendwatcher Tom Palmaerts.
Dag Tom, welkom in de studio.
Hi Kevin.
Normaal gezien, kom je hier altijd praten over de trends voor het komende jaar. Dat gaan we vandaag niet doen. Want je hebt een boek geschreven. "Ready or not. 11 manieren om futureproof te worden". Waarom dit boek?
Ik heb eigenlijk, de laatste twee jaar, heel veel onderzoek mogen doen naar 2030. Dus echt: visie vooruit. De volgende elf jaar, tien jaar. En we gaan nu naar het einde van de jaren '10. En we gaan naar de jaren '20. En hoe kunnen die er gaan uitzien? Wat zijn de belangrijkste, grote culturele verschuivingen?
Denk maar aan: twee derde van de wereldbevolking woont in steden.
Eén op de drie van de wereldpopulatie, de jongeren, zijn moslims.
We zien een evolutie, waarin bijna iedereen single is. Want je hebt nu al in Brussel, 50% van de huishoudens zijn die single huishoudens zijn. Dat gaat naar heel België. Die evolutie gaat verder, richting 2030, naar 2060.
Allez, bon, de grote internationale steden met impact, zijn niet meer New York, Parijs, Londen. Maar zijn veel meer Aziatische steden.
Dus, al die verhalen. Fantastische, fantastische onderzoeksresultaten en oefeningen.
Maar dan merkten we wel, meer en meer, dat mensen dit een interessant entertainmentverhaal vinden. Maar vanaf dat je dan echt begint na te denken over: oké, maar wat wil dat nu zeggen voor uw werk, voor uw job, voor uw bedrijf? Dat mensen heel snel freezen. Het niet meer weten. En als je dan doorvraagt, merk ik dagdagelijks best wel wat angsten over die toekomst.
En dan leek het mij wel interessant, om niet een verhaal te vertellen over die toekomst. Maar misschien nu een aantal handvaten aan te reiken, om toekomstig gericht te zijn. Een aantal manieren, een aantal tips & tricks, die ze morgen kunnen gaan inzetten. Om geen schrik te krijgen van die toekomst. Maar juist, ja...
Daarvoor open te staan en iets mee te doen.
Daarvoor open te staan en er iets mee te doen. En ik heb...
Nostalgie ken je, hé?
Ja.
Ik ben eigenlijk lang aan het twijfelen geweest van: wat moet ik daarmee doen? Want die...
Ja, want dat lijkt het tegenovergestelde, van klaar te zijn voor de toekomst.
Ja, wel, je ziet vandaag, dat er een enorme nostalgische reflex is. Zeer breed maatschappelijk. Dat zie je in uw verpakking. Dat zie je in uw popcultuur. Uw muziek klinkt ongelooflijk nostalgisch. De ene nostalgische film, na de andere nostalgische film, wordt terug uitgebracht.
Maar ook op politiek niveau. We want to make America great again. Die Engelsen, die willen hun land terug. Noem maar op. Dus, je ziet dat dat een enorm diepliggende emotie is, die nostalgie. En ik dacht van: eigenlijk zit ik hiermee gewrongen.
Ik bedoel: ik heb wel een marketing manager, of een innovatiemanager. Of een CEO, die een bepaalde richting uit wil. Die verandering wil.
Maar dan kom ik terecht bij teams. En als ik met die teams ga werken, dan zitten die vast. En dan hebben die zo van: laat ons met rust.
Ja, die verandering, dat is niet tof.
Dat is niet tof. Ik zit hier, op mijn stoel. Oké, ik heb een roestige nagel in mijn gat. Maar laat mij nu zitten. Het doet pijn. Maar ik weet dat het pijn doet en ik weet waar ik voor sta. En dat, dat weet ik niet waar het voor staat en dat ziet er niet tof uit. En ondertussen omringen we ons met een dekentje van nostalgie.
Dus ik ben op zoek gegaan naar onderzoek, hoe je nostalgie kan wegkrijgen. Uit de samenleving.
Is dat nodig? Want ik vind dat ook wel iets hebben.
Wel, nostalgie...
Je hebt eigenlijk...
Blijkbaar heb je verschillende soorten van nostalgie. Nostalgie, puur menselijk, is wat we noemen reflectieve nostalgie. Dat is eigenlijk dat je...
Bij mij is dat Nirvana, Kurt Cobain. Vanaf dat ik de eerste tonen van een nummer van Nirvana hoor, van die eerste tonen, word ik gelukkig. Dat is even een moment...
Je kan dat ook hebben met geuren. Of met bepaalde gerechten. Je krijgt een gerecht voorgeschoteld. En je wordt ineens terug gekatapulteerd naar een moment in tijd. Je kan dat niet perfect vatten. Maar je bent gelukkig. En een paar minuten later, doe je gewoon verder. Voilà. Dat is die reflectieve nostalgie.
Probleem is nu dat wij heel hard de restauratieve nostalgie naar voor schuiven. En dat is echt: nostos en algos, de pijn, het verlangen. En als je dat bekijkt, dan hebben wij een diep verlangen, naar een thuis die er niet meer is.
Nu, dat heeft twee problemen. Een diep verlangen, echt het "longen", naar een thuis die er niet meer is.
Het eerste probleem: ja, dat is er niet meer. Je kan zeggen dat onze kinderen niet meer deftig kunnen lezen. Want ze zijn heel de tijd met hun computer bezig. Of heel de tijd alles opzoeken op internet. Ja, je kan niet teruggaan. Dat gaat niet meer. Je kan niet het...
Je zou wel een bom kunnen gooien op die draden, die het internet verbinden. Maar over het algemeen kan je zeggen: je kan niet teruggaan in de tijd. Dat is het eerste probleem.
En het tweede probleem, een nog belangrijker probleem, is: die thuis heeft ook nooit bestaan.
Hoezo?
Wij verlangen naar een thuis, die er niet meer is. Maar dat verlangen...
Bijvoorbeeld Nirvana. Gewoon even dat moment. Dank denk ik...
Ik denk niet aan iets concreet. Dat is een bepaalde emotie, die heel even loskomt. Maar wil ik echt dat verleden gaan reconstrueren, dan moet ik ook nadenken over die moeilijke toetsen, die ik toen had.
Ja, maar dat vergeten we, hé.
Maar dat is wel een deel.
Dus, als je zegt: make America great again. Oké, maar naar welk moment in tijd wil je dan? En vanaf dat het heel concreet gaat...
Gaan we terug naar de indianen? Naar welk tijdperk wil je teruggaan, hé? Vanaf dan wordt het heel moeilijk. Want die thuis, dat verlangen naar een thuis die er niet meer is...
Dat is een soort mentale constructie.
Dat is zeer abstract en dat kunnen we niet echt...
En dat maakt dat dat zeer emotioneel is. En dat dat heel moeilijk is, om weg te krijgen. Dus, dat Nirvana-gevoel? Fantastisch, hé. Maar denken dat het verleden beter was dan nu, dat is gewoon bullshit.
Dus, ik had gevonden: in 1688 is er een dokter, student-dokter. Een Zwitser. Johannes Hofer, of zoiets. En die man, dat is eigenlijk de eerste die de term nostalgie medisch heeft gecoind, heeft naar voor geschoven.
En hij had het idee van: ja, kijk, volgens mij zit nostalgie in uw buik. En hij was aan het werken met heel veel soldaten. Die dus nostalgisch waren, terug naar hun thuis. En die soldaten naar huis sturen? Ja, dat was wel een oplossing voor die soldaten, maar niet voor het militair. Niet voor de oorlog, die je aan het voeren bent. En dus, hij zei van: ja, oké, we moeten dat medisch weg kunnen krijgen, nostalgie. En die duwde een houten pook in het vuur. En die begon in de mensen hun maag te duwen. Als manier om nostalgie uit uw lichaam te krijgen. Is niet gelukt.
Dat is een zeer bijzondere methode.
Het tweede experiment was dat hij dacht: nostalgie zit vast in uw slagader. En als we nu de slagader breder maken, dan gaat nostalgie misschien wel erdoor. Dat is dus ook niet gelukt.
En dan uiteindelijk dachten een aantal andere dokters, dat nostalgie één of ander been was, dat aangegroeid was. Dus zijn ze op zoek gegaan. Ah, nostalgisch, soldaat? Leg u neer op het veldbed. We gaan eens zien welk stuk been het is. En we gaan dat proberen kraken. Om te zien of we het, zo, er kunnen uitkrijgen. Heeft ook niet gewerkt.
Dus, ik was dat allemaal aan het lezen en ik dacht van: oké, interessant. Maar misschien is een boek schrijven wel interessanter.
Ik hoop dat uw methodes minder wreed zijn.
Iets minder extreem.
Aan de andere kant, ik denk wel dat we serieus gaan moeten nadenken over: hoe kunnen we ervoor zorgen, dat we terug iets meer goesting krijgen in de toekomst? En niet verlangen naar een verleden dat niet meer bestaat en ook nooit heeft bestaan.
Ja, misschien moeten we dan verlangen naar die toekomst, hé?
Ja, want het verleden was shit en de toekomst waarschijnlijk ook. Alleen weten we het nog niet. Dus...
Ja, het kan beter worden.
Het kan beter worden. Het kan beter worden, ja.
Nu, je schrijft op de cover: 11 manieren om futureproof te worden. Wat moet ik mij daarbij voorstellen? Hoe kan je dat dan, heel concreet, gaan aanpakken?
Ja, de zoektocht naar de elf manieren, dat was wel niet eenvoudig, moet ik zeggen. Want ik ben gewoon om te spreken over bepaalde evoluties, naar de toekomst toe. En nu, plotseling, moest ik echt gaan nadenken van: ja, oké, maar wat zijn nu manieren om houvast te krijgen? En om effectief iets te gaan doen. En ik moet eerlijk zeggen: Lannoo heeft me ongelooflijk geholpen. In die zoektocht om tot die manieren te komen. Maar het is ook de eerste keer, dat ik me ongelooflijk geamuseerd heb met het schrijven. Omdat, je kunt wel...
Je ziet het ook in het boek, hé. Als je de fijne illustraties...
De vorm van het boek.
Ja, ik wou echt zo'n boekje, hé. Dat mensen konden mee...
Weet je, iedereen maakt nu salonboeken. En ik vind dat fantastisch, salonboeken. Van die mooie...
Ik hou van visuele identiteit, van fotografie. Maar dat ligt dan op uw tafel en hoe krijg je dat in godsnaam mee?
Ja, zo'n boek, dat is...
Weet je, ik heb al een gsm op zak. Dus, ik wou iets hebben, dat mensen...
Dat echt zoiets is van: je leest het niet van begin tot einde. Ik bedoel: je pakt een hoofdstuk en je bladert erin. En je denkt erover na. Misschien zit er een actie in, die je een keer wilt uitproberen, uittesten. En dan ga je na een paar dagen, er misschien naar teruggrijpen en lees je verder. Dus, ik wou echt zo'n werkboekje, of iets dat je kan laten rondslingeren. Of kan gelezen hebben en kan cadeau doen aan iemand anders. Dus, ik wou niet "een stoefboek", zo. Ik wou iets hebben, dat mensen konden vastpakken. En ja, op de één of andere manier...
Ik bedoel: de grote innovator gaat hier niets uithalen. Maar mensen die af en toe even een duwtje nodig hebben, om over de toekomst na te denken. Of het zo even niet meer weten en zo wat zin moeten krijgen. Ik denk: ik ben altijd goed geweest in toekomstverhalen te schetsen, waar ik hopelijk een aantal mensen aanzette tot actie. Maar nu wil ik gewoon ook mensen goesting, zin geven.
Ja, je ziet heel vaak dat zo'n sector, ook in de evenementensector, bij momenten zo'n beetje indommelt, precies. En wat stilvalt. En daar kan het dan misschien een oplossing voor zijn.
Ja, voilà. Neem dat dan even vast en zie wat je weeral eens kan doen.
Maar kan je zo eens een concreet voorbeeld geven? Van zo'n manier om futureproof te worden.
Misschien eentje. Nee, ik ga er een paar overlopen.
Heel veel reactie is, als je begint over innovatie en verandering: ja, maar ik heb er geen tijd voor. En, ik bedoel, dat is ook zo.
Ik moet al rond krijgen, wat er vandaag moet gebeuren.
Ik heb al zoveel werk. En dat is ook zo. Ik bedoel: mensen hebben echt zoveel werk, hebben zoveel te doen. Ze zitten wel heel de tijd op hun gsm, twee uur à drie uur per dag. Facebookberichtjes te liken. Maar ze hebben dan wel geen tijd, om iemand een deftige mail te sturen via Facebook. Want dat is dan...
Gelukkige verjaardag is dan HB, happy birthday. Want ze hebben niet meer tijd, om meer te schrijven, dan HB. Ze zitten wel twee uur gewoon te swipen. Dus, ik had zoiets van: oké ja, het klopt, langs de ene kant. Langs de andere kant heb je ook veel meer tijd, dan je soms denkt.
Dus, wat zijn manieren om hiermee om te gaan?
Sinds een jaar of twee, heb ik het plezier ontdekt van microslaapjes. Ik ben nog niet zo oud. Dat klinkt echt als iets voor oude mensen. Maar echt waar, ik vind het geweldig om 's middags...
Ik heb geleerd: de nappuccino werkt voor mij zeer goed.
En dat is?
Je drinkt een espresso. En je zet je wekker op twintig minuten. Je legt je neer. Vijfentwintig minuten. En je legt je neer en je doet eigenlijk uw rust, hé. Want tegen de tijd, dat je dan in slaap gedommeld bent, ben je al gauw een kwartiertje verder, twintig minuten verder. En doordat je eerst een espresso gedronken hebt...
Maar je zegt van: ik ga een espresso drinken. Daar krijg je toch energie van? Ja, maar dat duurt even. En het voordeel van de nappuccino is, dat je een espressootje drinkt, u neerlegt. En tegen de tijd dat de cafeïne begint in uw lichaam te gieren, tegen dan moet je opstaan. Echt fantastisch. Maar iets heel kleins.
Ik denk dat, misschien, een, ook voor de event industrie, wat interessanter...
Stay young.
En dat betekent?
Blijf jong. Dat is het Nederlands. Stay young.
Nee, maar ik hoor heel vaak van mensen: ja, maar dat is niet meer voor mij. Ik ben daar te oud voor geworden.
Veel schrik voor technologie ook.
Bijvoorbeeld technologie. Je ziet eigenlijk vandaag zestigers, waanzinnig open staan voor technologie. Ze hebben gewoon iemand nodig, die hen uitlegt hoe het te gebruiken. Maar zestigers vandaag staan ontzettend open voor technologie.
Wij hebben nogal de neiging om te zeggen: dat is voor jonge mensen. Dat is onzin.
Of dan gaan we van die toestellen maken met zo'n knoppen.
Ja, man. Stay young, blijf jong. Blijf jong van geest. Heeft niets te maken met leeftijd.
En heel vaak, de reactie: ik ben daar te oud voor geworden. Of nog erger: mijn publiek is daar te oud voor. Wees daar voorzichtig mee. Er is trouwens een onderzoek gebeurd, waaruit blijkt dat...
Wij zijn nu met startups. Allemaal gefocust op die startups. We gaan die startups supporten en financieel ondersteunen. En de event industrie wil dan die startups rondom hun verzameld. Dat is hip en dat is cool.
Blijkt: een zestiger die een startup begint, heeft drie keer meer kans, dan een twintiger die met een startup begint.
Ja, die weet natuurlijk...
Die heeft wel wat ervaring.
Die heeft wel wat ervaring. En als die zich weet te omringen met de juiste mensen, dan heeft die drie keer zoveel kans, om succesvol te zijn met zijn startup, dan een twintiger.
Je moet niet wachten. Allez, je moet niet zeggen dat je te oud bent voor dingen. Ik bedoel: je hebt alle tijd van je wereld. Ook op een zeker moment...
Maar heeft dat ook niet te maken met: op een gegeven moment, je begint in je leven een bepaald comfort rond je heen te krijgen, bepaalde dingen. Waar je, terecht zoals je daarstraks al zegt, aan wilt vasthouden. Die je niet meer wil verliezen. Waardoor je ook minder en minder risico wil gaan nemen.
Ja, dat klopt. Maar daar moeten we, op de één of andere manier, bewust van gaan worden. Dat houvast net datgene is, dat we meer en meer gaan verliezen.
Als jij het gevoel hebt, vandaag, van: ik snap m'n job. Ik weet wat ik moet doen. En dat werkt perfect, nu, voor mij. En mijn klanten zijn tevreden. En alles loopt heel vlotjes. Begin absoluut schrik te krijgen.
Ja, want er gaat iemand anders zijn, die wel anders denkt.
Ja, voilà, voilà. Dus, uiteindelijk, ik ben geen tech-Guru. En technologie wordt te snel naar voor geschoven, zonder dat ze deftig over antwoorden nagedacht hebben.
Of zelfs over de vraagstelling.
Maar ik ben wel overtuigd...
Wel ja, zonder dat ze deftig de vraag kennen. Maar ik weet wel dat er evolutie in technologie is. Zo gaat dat. Artificiële intelligentie, noem maar op, kan echt wel veel gaan overnemen. Robots. En ze zullen moeten, hé.
Ik bedoel, er is een onderzoek gebeurd van Agoria, waaruit blijkt dat wij tegen 2030, in België alleen, 584.000 openstaande vacatures zullen hebben. 584.000 openstaande vacatures. Hoe gaan we dat in godsnaam doen? Dus we hebben, een stukje, allemaal die technologische tools nodig. Om dat groot tekort aan arbeid te gaan inlossen. Dus, die systemen gaan absoluut jobs afnemen, maar we gaan ze nodig hebben. Want anders gaan we nooit alles gedaan gaan krijgen, wat we moeten gedaan krijgen.
Dus, of uw job nu een creatieve job is, of aan analytische job. Of een repetitieve job. Dat gaat allemaal, op één of andere manier, impact daarvan gaan hebben.
Dus, als jij zegt: ik zit op die roestige nagel. En laat mij nu zitten. Ja, die roestige nagel doet pijn. Dus, je amuseert je niet. Maar je gaat toch eens, op een andere roestige nagel misschien gaan zitten. Of toch op z'n minst gaan verschuiven ergens.
En ik vind: als je hierover nadenkt, kunnen we heel veel leren van jongeren en van kinderen. Ik merk dat heel wat…
Bijvoorbeeld als je nadenkt over die zestiger, die een startup doet. Als die zich omringt door jonge mensen, heeft die veel meer mogelijkheden en veel meer potentie. En veel meer mogelijke impact. Dan die twintiger met zijn startup. Maar die moet zich omringen, wel, met diverse generaties en ook jongeren. En dan kan je veel van jongeren gaan leren.
Op dit moment is het populairste sociale netwerk, voor 10, 11,12, 13-jarigen, zeker meisjes, TikTok. Het vroegere musical.ly. Als ik daarover praat, dan zeggen mensen: ja maar, dat is voor kinderen, hé. Ik ben daar te oud voor. Hoe geweldig is dat? Dat is hetzelfde, dat ze in 2006 tegen mij vertelden, toen ik over Facebook begon te vertellen, hé. Dat is voor studentjes. Ik ben daar te oud voor. Dat doen we niet.
Ondertussen: heel de wereld.
Ondertussen heel de wereld. En dat heeft ook van alles gaan veranderen. Wat je op z'n minst kan zeggen, is dat Facebook heel veel teweeg heeft gebracht. Maar dat is een netwerk, gebaseerd op tekst.
En dan heb je, inderdaad, Instagram gekregen. Instagram is nu heel populair. Dat is een netwerk, gebaseerd op fotografie.
TikTok is een netwerk, gebaseerd op video. Dat is de logische evolutie. Maar video is first.
Als je nadenkt, hé, wat jij hier aan het doen bent. Dat is video. Jij vertrekt van video. Dat is op het niveau van TikTok. Nu als je dan...
Wat nog een groot verschil is, tussen die systemen, is dat alle netwerken die we tot nu toe gekend hebben, vertrekken vanuit het netwerk. Jij moet mensen beginnen volgen en die mensen moeten u beginnen volgen. En hoe meer mensen u volgen, hoe meer impact jij kan hebben met je tekstjes, of je foto's. TikTok werkt zo niet. TikTok kan je opstarten. Je kan een filmpje maken en dat kan exploderen. En daar is niet het netwerk eerst, maar het algoritme eerst. Het algoritme gaat u soms, al dan niet, helpen. Om plotseling heel bekend en viraal te kunnen gaan.
Maar dus: video first. Algoritme first.
En dan misschien nog een heel belangrijke: het is vanuit Azië. TikTok is Chinees.
Ja, als je ziet wat WeChat enzoverder aan het doen is in die regio's...
Dat is waanzin. Dat is ongelooflijk.
En ik denk dat je nu al ziet, bij onze kinderen: zij beginnen eigenlijk poses aan te nemen en codes over te nemen, uit een Aziatische cultuur. Omdat, als zij kijken naar TikTok, grote influencers komen van Azië. En niet uitsluitend meer uit Amerika.
Dus, oké, je bent nooit te oud. En je kan nu ook dus, alsjeblieft, met TikTok gaan werken. En, oké, dat gaat raar aanvoelen. Want het zijn allemaal kinderen, die ermee bezig zijn. Maar je leert veel. Je leert wat het kan zijn, dat video first is. Je leert hoe algoritme first, wat dat kan betekenen.
Het kan zijn van niet, hé. Het kan zijn dat als wij volgend jaar terug samenzitten, dat jij zegt: hé Tom...
Die TikTok, dat is het toch niet geworden, hé.
Het kan zijn, hé. Maar mijn ervaring was, rond 2005, 2006, als ik vertelde over Facebook, dat iedereen dezelfde reflectie had. Ja, maar dat is voor jonge gasten.
Dat is niet voor mij.
Hé, dat is niet voor mij.
Laat staan met het bedrijf, hé.
Laat staan voor het bedrijf. Dus, weet je, nu heb je iets als TikTok. Stay young. Ik bedoel: test het, probeer het. Op uw evenement: komaan, ga ervoor.
Ik heb in ieder geval ontzettend veel zin gekregen, ook in de toekomst, maar vooral om jouw boek te gaan lezen.
Mensen die het boek willen kopen, gewoon de boekhandel neem ik aan? Het is Lannoo, dus dat is overal te vinden.
Online verkrijgbaar, in boekhandels verkrijgbaar. € 15,99.
Dat is een koopje.
Dat is echt. En daarvoor heb je goesting, daarvoor krijg je goesting in de toekomst.
Oké Tom, dank je wel voor je komst naar de studio.
Graag gedaan, Kevin.
En u, beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.
