Transcript
Leiderschap is hier als thema al een paar keer aan bod gekomen. We hebben in onze sector immers sterke leiders met visie nodig. Irma Lohman heeft een eigen kijk op dit onderwerp. En net daarom heb ik haar vandaag uitgenodigd.
Dag Irma, welkom in de studio.
Hi Kevin, hi.
Jij hebt het boek geschreven: The Voice of Leadership.
Klopt.
Maar daarnaast doe jij nog verschillende andere dingen. Jij maakt voorstellingen. Jij bent zangeres. Jij werkt rond leiderschap. Kan je eens even verklaren...
Maak allerlei bruggetjes…
Nee, mijn achtergrond is echt zangeres. Ik heb conservatoriumopleiding in Den Haag gedaan. Jaren geleden: klassiek zang. En ik wilde eigenlijk al heel snel ervaring opdoen bij producties. Dus toen ik zag staan: audities Joop van den Ende, toen ging Irma daarop af. En sinds die tijd, sinds m'n twintigste, speelde ik in diverse musicalproducties.
Ik heb bij Wentink Events gestaan. Voor Frank Wentink destijds.
En ja, heel veel bedrijfsevenementen gedaan en gala's, zoals Flying Doctors Gala, AmsterdamDiner, Playboy Gala.
En ja, heel veel ervaring opgedaan.
Vandaag heb ik jou uitgenodigd om over leiderschap te komen praten.
Klopt.
Hoe ben je daar dan bij terecht gekomen?
Nou, we maken een heel groot stapje. Na mijn conservatorium en al die optredens, toen werd ik moeder. Dat was een andere fase in mijn leven. Over een periode van tien jaar ben ik zes keer zwanger geweest. En zes mooie jongens op de wereld mogen zetten.
Dat is een hele bende.
Dat is hele andere koek.
Dat is een halve voetbalploeg.
Dus de zang lag eventjes, zeg maar, op zijn gat. Om het zo maar te zeggen. En ik ben daar toen, daarna, een coachopleiding gaan doen.
Omdat: de psychologie hield me al bezig als twintigjarig meisje. Over relaties, over persoonlijke ontwikkeling, mindset en motivatie. En nou, daar kwam ik eigenlijk gewoon echt thuis. Dat ging over thema's als innerlijk kind, over hechting, authenticiteit, talentontwikkeling en zingeving. En, van lieverlee, in mijn reis van het moederschap, maar ook de ups and downs in mijn leven.
Op een gegeven moment gingen mijn partner, de vader van mijn zes jongens, en ik, uit elkaar. En ik zat zo in dat coach-gebeuren, dat: er moest gewoon een boek uit. Mijn blogs werden steeds langer, op mijn website. En ja, van de ene op de andere dag, dacht ik: ik ga nu schrijven.
Dus ik lees wel eens van allerlei cursussen gaan doen daarvoor, maar ik had zoiets: oké, ik pak een pen. Ik had een fundamentje: ik wilde toch iets met mijn zang doen. Dus wat me toeviel, was de ondertiteling: toonladder van het leven, in 5 stappen naar meer succes, zelfvertrouwen en geluk. En daar heb ik mij aan vastgehouden. En die toonladder, dat werden eigenlijk vijf stappen. Omdat ik mij daar heel content bij voelde. Ja: authenticiteit, talentontwikkeling, zingeving, spiritualiteit. En het vierde hoofdstuk gaat dan over: welke instrumenten zou je daarvoor kunnen inzetten? Om dan meer succes, zelfvertrouwen en geluk te realiseren. En daar kwam dit boek uit. The Voice of Leadership. Dus eigenlijk is het van een zangeres, die Voice. Daar wel de vrouw, de klappen van de zweep meegemaakt. En niet alleen maar bejubeld en de rode loper uit. Maar ook the hard lessons of life mee mogen maken, zeg ik heel bewust. Ja, ik krijg gewoon kippenvel als ik dit zo zeg. Ja, dat is echt zo. En ja, daar sta ik nu voor mensen. En eigenlijk reik ik hen tools aan om weer antwoord te vinden op de vraag: wie ben je werkelijk? Wat zijn jouw talenten? En waarom doe je de dingen die je doet? Of wellicht laat. En waar wil je komen? Ik merk dat mensen echt gebrek hebben aan zingeving. En vaak ook niet weten wie ze zijn.
En we hadden het net in het voorgesprek, voor de opnames, er nog over. Dat in de evenementensector, dat dat ook net superbelangrijk is. Want als wij als sector willen evolueren, hebben we net mensen nodig, die dat leiderschap hebben.
Nu, om daar meteen in te duiken. Je hebt het woord authenticiteit net laten vallen. En dat begint een beetje cliché, soms, te klinken, want iedereen heeft het over authenticiteit. Nu, jij schreef daar iets ontzettend opmerkelijk over. Je zei van: de meeste mensen die persoonlijke ontwikkeling doen, of coaches, die zeggen altijd; ja, je kunt zijn wie je maar wilt zijn.
Wie je wilt worden.
En jij schrijft: dat is bullshit.
Ja, eigenlijk. Fuck off met je bullshit.
Nee, dat klinkt zo, maar daarom is dat eerste hoofdstuk van me, gaat het ook over: hoe kom je weer terug naar jezelf? Omdat: natuurlijk willen we allemaal iemand zijn of worden. Maar daar dien je wel voor te weten: wie ben ik nu? Vanuit waar vertrek ik? Want we kunnen allemaal wel zeggen: ja, ik wil de knapste, de rijkste, de meest invloedrijke persoon zijn. Maar het gaat erom: passen bepaalde zaken bij je? En wellicht wil je iemand worden, wat je ouders graag zagen voor je. En heb je die ladder tegen de verkeerde muur, destijds, gezet, omdat je toch geconditioneerd bent en hebt geluisterd naar anderen. Dus leuk: om te willen worden wie je wilt zijn, moet je eerst dus weten wie je bent. Zie het als een navigator. Ik kom nu van Hoofddorp richting Antwerpen. En dan kan ik wel Antwerpen intikken. Maar dan zal de stem echt vragen: van waaruit vertrek je? En dat is zo belangrijk. Dan weet je of de koers die je, een stappenplan gaan maken, of dat bij jou past. En of het haalbaar is. En daarna, als je eenmaal weet wie je bent, ook echt voelt, dan kan je die stappen gaan zetten, die nodig zijn om daar te komen waar je wilt uitkomen.
Maar dat betekent ook...
En dat is die beste versie. Maar je moet eerst weten: wie ben ik dan echt?
Maar dat betekent ook dat bepaalde versies misschien niet realistisch zijn en dat je die ook maar niet moet nastreven. Want dat is één van de problemen waar we allemaal tegenaan lopen. We proberen iemand te zijn, die we niet kunnen zijn.
Nee, dat klopt. Vaak ligt de lat ook heel erg hoog. Dat kan vanuit een soort van perfectionisme komen. Van thuis uit al: lat hoog. En dat je daar toch wilt zijn. En wat ik daar heel belangrijk in vind, ook die Big Why, hé, daar hebben we het steeds over. Van Simon Sinek natuurlijk. Hoofdstuk drie. Over zingeving van. Waarom wil je iets gaan doen? Of iemand zijn? Wat is de diepere drijfveer daarvan?
Ja, hoe hij het ook altijd zo mooi zegt: wat maakt dat je 's ochtends met heel veel zin je bed uitkomt?
Lachend je bed uit. Om die stappen te zetten. En het leven is niet genaakbaar. En het gaat niet alleen maar om succes, elke dag. Het gaat juist om die tegenslagen en die uitdagingen die we op ons pad vinden. Om daar op een goede manier mee om te kunnen gaan, dealen. En dat is echt een hele kunst. De kunst van het leven, dat is wel echt iets heel groots. Om daarmee om te kunnen gaan. Want elk mens heeft zo zijn eigen verhaal en tegenslagen En hoe komt het nou dat sommigen doorgaan? Kijk naar de vele sporters ook. En ook mensen met evenementen organiseren. Waarom lukt het de één wel om iets te geks neer te zetten? Iets nieuw, innoverend. En de ander, die blijft een beetje steken in het makkelijke en zo. En die ligt misschien in bed van: nou, ik heb wel lekker verdiend en de klant binnengehaald. Maar eigenlijk is het niet: ik zou ook iets tofs willen doen. Ga eens out of the box denken.
Dat is dan omdat je de dingen doet die niet echt jouw passie zijn?
Je hebt die sporter die er voluit voor gaat. Wellicht omdat die inderdaad zijn Why heeft gevonden. En doet wat die graag doet. En daar ook echt de meerwaarde achter ziet.
Maar het omgekeerde: als je in die situatie zit, waar je niet dat gevoel hebt vooruit te geraken. Dan is het op zoek gaan naar die Why en misschien wel iets anders te doen.
Nee, dat begint met die authenticiteit. Ik zeg altijd: als je...
Authenticiteit heb je bepaalde stappen. Ik heb ook een model in mijn boek gemaakt van congruentie. Dat alles wat je denkt en zegt en voelt, is dat in overeenstemming met elkaar? Heb ik alles met een C gedaan? Dat is dan weer leuk met de toonladder. Dat begint met controleren: alles wat je zegt, denkt, voelt en doet, is dat ook daadwerkelijk van jou? Of heb je daarin overtuigingen, valse overtuigingen van anderen onbewust in aangenomen? Dat kan je elke dag checken. Ik noem maar wat.
Ik ben best wel opgevoed van: om zes uur moet je toch thuis zijn voor je vent. De aardappels op tafel en zo. Vooral met zoveel kindjes. En dan zit je met je vriendinnetje lekker in de zomer aan een wijntje. En stel dat je dan zou denken: ja, dat moet toch? En je wordt daar niet bewust van. Dan ga je naar huis. Maar het is zo belangrijk om juist te voelen van: nee, dit voelt goed. Ik ben straks opgeladen. Kan ik er tien keer zo goed zijn voor mijn partner en voor mijn kinderen. En dit past bij mij. Gewoon lekker eventjes helemaal genieten, alles loslaten. Om later weer nog meer energie te hebben. En dat is dus, zeg maar, controleren. En als je iets kan controleren van jezelf en bewust worden: dit past niet bij me, wat ik nu zeg of denk of voel. Dan kan je dat ook corrigeren. Als je corrigeert, ben je aan het creëren. Een nieuwe persoonlijkheid. Oftewel: je eigen, echte ik. Je werkelijke ik. Waar jij bij gedijt. En dat wil je communiceren.
En daar is dus ook vaak frictie in het bedrijfsleven. Want als mensen veranderen...
Mensen willen ook graag van: blijf gewoon bij ons. Gewoon hoe we denken dat het hoort en ga vooral niet anders worden. De rups en de vlinder, weet je wel? De één stijgt op en: nee, we moeten eigenlijk allemaal rupsen blijven. Nee, nee. Ga naar jezelf. Want juist als je je niet happy voelt...
Om terug te komen op jouw stelling. Als je je niet happy voelt: je voelt je onrustig, je voelt je vaak afgunstig, eenzaam. Dat zijn allemaal best wel negatieve emoties, natuurlijk. Dan mag je met jezelf aan de slag. En eerst weten van: hoe komt dat dan? En dan ga je aan de slag met die eerste stap. Van: wie ben ik in dit verhaal?
Nu, als je zegt: je gaat met jezelf aan de slag. Die bewustwording. Is dat iets wat je alleen kan? Of heb je daar een coach voor nodig?
Ik denk dat je een heel stuk alleen kunt komen. Aan de andere kant is het ook heel fijn, natuurlijk, om een klankbord te hebben.
Ja en om misschien die blinde vlek dan toch eens even zichtbaar te maken.
Precies, ja, dat. Dus dat is inderdaad wel heel fijn.
En dat merk ik ook als ik mensen één op één coach. Ik zit vaak gewoon bij een Van der Valk. Iemand te coachen, in de diepte. En dan pak ik de vaatjes zout en peper en zeg ik: je zegt wel dit, maar dit is eigenlijk wat je doet. En dan is dat ook beeldend. En de mensen, die voelen zich dan op hun gemak, verbonden en open. Ik ben zelf ook een heel open persoonlijkheid. En dat vind ik mooi, om mensen echt weer in hun kracht te zetten. Vaak zien ze het niet meer.
Ja, nu wat ik ook leuk vind in jouw boek, is: jij legt dan ook terug die link met, je hebt het al gezegd hé, die toonladder, met die muziek, met die zang. Hoe past dat in heel dat verhaal?
Nou ja, als spreker, hé, is dat echt iets wel wat uniek is, zeg maar. Omdat je mensen opent, met je zang.
Ik begin vaak met een Jazzstuk. Ik zing sinds een jaar ook Jazz, dus niet alleen maar opera meer. Maar je kan ook afsluiten met een knaller: Nessun Dorma. En dat komt echt binnen bij mensen. En ik heb het gezien bij ING of bij Nyenrode.
Ik zeg altijd: de ziel wordt zo geraakt, dan kan je je niet verschuilen achter die dikke portemonnee, die hoge functie en die knappe kop. Dat is zo puur.
Maar dat is dan op het moment dat jij voor een bedrijf een...
Keynote.
een inspiratiesessie of een keynote geeft. Dat je echt een combinatie gaat maken van die zang, met die inspiratiestukken daartussen.
Ja, klopt. Mijn boek is echt een kapstok. Gaat over passie. Hoe blijf je in je kracht? Motivatie. Wat heb je hier te doen? En ja, die zang, daar begin ik vaak mee. Omdat je: A haal je mensen uit de comfort zone. Oh, wat gebeurt hier? En ja, mensen worden geraakt.
Ik had laatst een vrouwtje. Die zat op de eerste rij. Het was in Utrecht ergens, bij een ondernemersnetwerkclub. En die begon te huilen. Ik zeg: ik zie dat er wat gebeurt, je geraakt wordt. Ze zei: ja, het komt zo binnen gewoon. Gewoon wat je zegt maar ook met je stem. En ik voel me zo... Net of er een kwartje echt valt nu. Ik zeg: kom hier, krijg je een knuffel.
Dat is mooi, dat je dat bij mensen teweeg kan brengen, hé.
Ja en dat gaat zo onbewust, als je bij jezelf blijft.
Ik bereid eigenlijk bijna ook niet echt voor. Wel als er een klant is, zeg maar: waar wil je dat jouw mensen van het bedrijf mee weggaan? Wat voor gevoel? Wat is de insteek? Dan leg je heel snel bruggetjes. En dan maak ik een mooie lezing. Maar het is niet zo dat ik dat voor de spiegel op ga lezen. Ik merk gewoon als ik sta, dan komt er iets door me heen. Dan voel ik me als een vis in het water en het stroomt gewoon, die woorden. Dat is blijkbaar toch wat raakt. Dat mensen zeggen: hé, je bent zo krachtig eigenlijk, in je kwetsbaarheid. Want ik laat ook mijn shit-kant zien en de dingen waar ik tegenaan ben gelopen. En ik heb niet snel zoiets van: oh, wat zullen mensen wel niet denken. Nee, heb ik niet en dat voelen mensen. En dat raakt ergens iets.
Jazeker. Plus ook, muziek is wel een manier om een snaar te raken, hé.
Ja, absoluut. Meer naar het hart.
We zitten zoveel in het hoofd. En laten we eerlijk zijn, Kevin, er gebeurt zoveel in deze tijd. En wat ik ook zie bij jongere mensen...
Ik bedoel: daar heb ik ook heel veel contact mee, twintig-dertigers. Nu, we weten allemaal dat daar het hoogste aantal burn-out-gevallen en depressie zit. Ik snap wel een beetje waar dat door komt. Het is echt: mensen ervaren geen zingeving, hebben geen doel. Weten vaak niet wie ze zijn. Zijn iemand geworden door de omgeving waarin ze zijn opgegroeid.
Dat wordt verondersteld, dus we doen maar.
Ze doen maar wat. En ik ga iets heel grofs zeggen, maar dat is echt wel...
Het moet er even uit dit, maar dan zeg ik altijd: het leven gaat verder dan fitness en festivals, neuken en Netflix. En dat is een beetje deze huidige generatie. Het is echt, echt triest.
Dit wordt de quote voor de aankondiging.
Ja, nou, misschien wel.
Nee maar heel goed. Ik heb zes zoons, hé. En die voed ik ook alleen op sinds vijf jaar. En ik zie de mannetjes ook het liefste, natuurlijk, kruipen in een wereld die eigenlijk niet bestaat. Het gamen, het is een vlucht uit de werkelijkheid. Mensen ontsnappen daar graag aan.
Ik heb ook een verhaal gehad dat er ergens een zwerver op straat lag. En dat ik de enige op een vol terras was...
Amsterdam-Zuid, een paar jaar geleden. Waar managers en leidinggevenden zaten te pimpelen op vrijdagavond Niemand deed wat. Ik heb echt vier minuten om me heen gekeken. Ik dacht: dat kan niet waar zijn. Naar die man gegaan, lang verhaal kort. Na tien minuten kwam die overeind. Ik had gezegd: als je zit, kom even wat frietjes bij me pikken. We hebben echt een heel mooi gesprek gehad, van hart tot hart, ziel tot ziel. Twintig minuten lang. En dat ik vroeg: hoe kom je hier? Had je je leven anders willen doen? Waar zijn je ouders in dit verhaal? En die man was zo open. Ik zag in zijn ogen van: jij bent super-hooggevoelig. Jij trekt deze wereld niet. En hoef je maar een paar mensen te hebben, die je niet zien staan. En niet een omgeving van een warm bad. En de mensen die bewust zijn, of wat dan ook, en jou kunnen stimuleren. Dan eindig je bij het Leger des Heils.
Een half jaar later ben ik bij hem teruggegaan, want hij hield mij bezig. Ik had een blog geschreven. No name. Hij heet, inmiddels weet ik, Erik. Ik kwam met een hangplant aan en ik ben op zijn kamertje gaan zitten. Een echt gesprek gehad en ik mocht fotootjes nemen, over hem als baby. Dan zie je een fotolijstje. Ik zeg: mag ik daar een foto van nemen? En dan - en ik merk gewoon weer als ik het nu zeg, ja, dat raakt mij.
Maar dat is ook zo'n mooi verhaal.
Het raakt mij omdat het, denk ik, echt een diepste is. Ook binnen het bedrijfsleven. We zien elkaar niet meer. En rationeel gezien kan ik het snappen. Dat mag je ook niet denken. Mensen veroordelen van: waarom doen zij niks? Iedereen heeft zo zijn reden. Maar ik denk wel dat het iets in ons raakt, wat we niet willen zien. Pijn, verdriet, eenzaamheid, ellende. Daar willen we ver vanaf blijven. En dat doen we ook in het bedrijfsleven. Want we hebben allemaal mooie woorden. Een mission statement over leiderschap en zo. Dat is bullshit. Heel veel mensen, juist...
Je zit daar toch heel je leven. De helft van je leven zit je op de werkvloer. En als je je daar dan niet gehoord, gezien en geliefd voelt. En het voelt niet als een warm bad. En de verbinding is kwijt. En de leider, de manager, vraagt niet van: hey Piet, ik zie dat jij niet lekker in je vel zit, wat speelt er? Misschien ligt zijn kindje in het ziekenhuis. Is het een mantelzorger geworden. Ligt die in scheiding. Er zijn zoveel redenen.
Een beetje aandacht voor elkaar, ja.
Het gaat echt om mensgericht werken. En dan krijg je ook mensen die, vanuit intrinsieke motivatie, graag voor je willen werken. En met je en samen dat bedrijf op een hoger plan zetten. En of dat nu een evenement organiseren is of, weet ik veel, een groep plattelandsvrouwen die iets moois organiseren of bij een bank...
Het gaat allemaal zo vluchtig en snel. En het is zo belangrijk dat de mens in je zegt van: ademen. Ga aarde en ga weten wat jij...
Je bent de bedoeling.
Ik zeg altijd van: je bent als winnaar geboren. Je was het eerste zaadje dat aankwam in de baarmoeder. Misschien wel ook weer een leuke quote.
Ja, we kunnen een mooie teaser maken.
Ja, precies. Maar dan zeg ik altijd van: je bent als winnaar geboren. Je doet ertoe. Je bent belangrijk. En gaandeweg: alle tegenslagen en hoe we geprogrammeerd zijn, zijn we dat als waarheid gaan aannemen. En je wilt niet achteraf...
Ik hoop voor iedereen dat het heel lang nog duurt. Dat je een mooi leven mag hebben. Maar je wilt niet terugkijken op je leven en denken: had ik maar. Ik sterf als loser, voor mijn idee. Ik had er veel meer uit kunnen halen. Want elk mens is, in potentieel, een eikel. Snap je? Ik bedoel: we hebben zoveel talenten en gifts. En iedereen hoeft niet op het podium te staan. Ik heb die behoefte wel heel sterk. Mensen, hoop ik, te mogen inspireren, motiveren. Als ik naar mijn moeder kijk: die wil echt de beste oma zijn voor mijn jongens. En dat doet ze zo verdomd goed. Dat is ook iets wat zin geeft aan iemands leven. Dus de één verkiest wat kleiner. En dat is gewoon een luisterend oor en heel goed daarin.
Maar je hebt wel bewust iets gekozen. En dat maakt het verschil.
Maar heel veel mensen weten dat ook niet, hoor. Weet je, als je zegt: wat zijn jouw talenten? Nederlanders vooral, we zijn heel goed in zeggen van: ik weet het niet. Ik noem even al mijn negatieve eigenschappen op. Dat weten we vaak beter. Maar om echt te benoemen: waar ben je nou goed in? Vaak is het nodig om aan een buurvrouw of je partner of aan je kinderen te vragen van: hoe zie jij mij? Ik zie het zelf even niet. En dat kan zo'n ausdauer geven, om je...
Ik geloof echt dat we juist wat tegenslagen moeten meemaken, om ons juist op het voor ons bestemde pad te krijgen. Daar waar we horen. En dat we daarin mogen shinen. Om anderen ook op een hoger plan te zetten. Om hoog op die toonladder van het leven te brengen. En dat gaat met vallen en opstaan.
Tuurlijk.
Irma, ik vind het een heel inspirerend gesprek. We gaan ook de link naar jouw bookings agents onderaan zetten, want ik kan me voorstellen dat er best wel wat luisteraars zoiets hebben van: dit verhaal wil ik ook op mijn evenement horen.
Ja, graag.
Zingen, spreken, coachen.
Dank je wel voor je komst naar de studio.
Jij bedankt voor de uitnodiging.
Heel graag gedaan.
En u, beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.
