Transcript
Goedemiddag heren van de vakverenigingen. We zitten in het midden van de Corona-crisis. Ongeveer een half jaar ver en ik denk dat het interessant is om samen met jullie eens een stand van zaken te maken. Waar staan we nu? Waar moeten we, vooral, naartoe? Maar voor we daarmee starten, misschien voor onze kijkers interessant, dat jullie jezelf even heel kort voorstellen. Dat we weten wie er aan de andere kant van de lijn zit.
Ik zal beginnen. Mijn naam is Steven Droogers. Ik ben voorzitter van BECAS. De Belgische event-catering associatie. In 2017 opgericht als kwaliteitslabel.
Ik ben Bert Knuts. Ik ben de voorzitter van ACC Belgium - Expert Center Event Marketing. En ook zaakvoerder van Event Masters.
Tom Bilsen, voorzitter van BESA. Dat is een event suppliers association. Wij zijn tien jaar geleden opgericht als vereniging van de leveranciers binnen de event industry.
Arnaud Tabery, ik ben voorzitter van de UPT, Union Professionelle des Traiteurs. Dus de event cateraarsassociatie aan Franstalige kant.
Ik ben Emile de Cartier en ik ben voorzitter van de federatie Febelux. Die staat voor de beurzen en de congressen. En ook zaakvoerder van Conceptexpo, een standenbouwer.
Oké heren, ik denk dat het een open deur is om het te zeggen. Dat de Corona-crisis voor onze sector heel erg zware gevolgen heeft.
Wat hebben jullie ondertussen, als verenigingen, de afgelopen maanden gedaan?
Dat is een stevige vraag om te beginnen, Kevin. Want we zijn al een paar maanden bezig, natuurlijk.
Ik denk dat ik van wal kan steken met eerst te zeggen dat we heel snel, in het begin van de crisis, in maart, beseften we, als individuele vakverenigingen, dat we het niet alleen konden oplossen. De sector moet met één stem kunnen spreken. Dus we zijn met elkaar gaan praten. We hebben snel met elkaar samen gezeten en gezegd van: oké, kunnen we een alliantie vormen? Hoe moeten we naar buiten treden? Want we kunnen blijven praten, enkel voor de agencies, voor de toeleveranciers en dergelijke meer. Maar het zou beter zijn als één stem.
En dan hebben we de Event Alliantie, of de alliantie van de vakverenigingen binnen de event sector, opgericht. En in eerste instantie is er heel veel tijd gekropen in lobbywerk. Om zichtbaar te worden. Als sector. En misschien kan iemand anders wat aanvullen? In verband met NACE-codes en paritaire comités. Die toch niet onze job gemakkelijk gemaakt hebben.
Ja, ik vul misschien even aan. Er was een eerste probleem om bij de overheid wat zichtbaarheid te krijgen. Vraag is: wie zijn dat nu, de evenementensector?
We hebben allemaal andere NACE-codes naar de douane. We hebben allemaal andere paritaire comités. Dat is allemaal gekozen door de sociale inspecties.
Dus ze vinden ons niet terug zoals je horeca of toerisme makkelijk kan terugvinden. We zijn echt zeer verdeeld, richting officiële kanalen. Dus dat was al een eerste vraag van de overheid: wie zijn jullie?
Zodat we ons groepeerden, alle vakverenigingen samen. En een aantal grote spelers zijn er ook bij. Dat is dan de Alliantie geworden. Waar we nu vooral zitten aan Alliantie 2.0, ondertussen. En wat we eigenlijk allemaal officieel naar boven brengen, zijnde de Covid-situatie voor de events. Je kan misschien een beetje aanvullen.
Ja, ik kan dat misschien even aanvullen.
Dus, Confederation Events is iets voor de crisis opgericht. Met de bedoeling een paritair comité te vormen voor de sector. En dus, confederation wil zeggen dat wij een federatie van federaties zijn. En dus een overkoepelend orgaan zijn voor de hele sector. Dat wil wel zeggen dat elke federatie zijn eigenheid kan behouden maar de beleidsmakers, van hun kant, willen één aanspreekpunt. En daar is de Confederation Event natuurlijk de perfecte tool voor.
Nu, als jullie het over de evenementensector hebben. Hoever gaan jullie dan?
Want, bijvoorbeeld, ik zie de mensen van de huwelijkssector hier niet aan tafel zitten. Betekent dat dat jullie vooral op dat B2B-gedeelte zitten? Of willen jullie echt iedereen erbij.
Wel, ik vind: het is heel vreemd, hé. Het is niet omdat die mensen hier nu vandaag niet in de call zijn, dat die niet meer betrokken worden.
Het initiatief is spontaan ontstaan. Vanuit vier federaties. ACC, BECAS, Febelux en dan uiteraard BESA. Maar ondertussen, in de afgelopen maanden, hebben er zich zeer veel verenigingen, zowel financieel of gewoon supporting, aangesloten. Dus, onder andere, de mensen die je daar aanhaalt, uit de huwelijkssector. Die hadden nog geen associatie. Ondertussen is die opgericht. En worden die ook meegenomen in onze communicatie. Je hebt ook de federatie van Vlaamse festivalorganisatoren. Je hebt groepen van freelancers. Het is heel divers, hé.
Het is daarnet ook aangehaald. De event sector is een lappendeken van heel veel verschillende groeperingen, heel veel verschillende statuten.
En we hebben uiteraard wel de ambitie om met de Confederatie Events voor iedereen te spreken. Maar het is niet altijd, natuurlijk, evident, omdat ook binnen de event sector verschillende belangen spelen. Maar binnen de Alliantie hebben wij dat, eigenlijk, altijd zeer goed kunnen uitspreken. En proberen wij één lijn uit te zetten, waarvan iedereen kan profiteren, laten we zeggen.
Jullie zeggen van: het was belangrijk om die alliantie op te richten, om één stem te krijgen naar de overheid. Hebben jullie het gevoel dat er naar jullie geluisterd is?
Ja, toch wel.
Enfin, zijn we blij met wat er tot nu toe op tafel ligt? Wat we bereikt hebben. Neen, er is nog een heel lange weg te gaan. Maar we zijn er wel heel sterk in geslaagd om, ondanks die versnippering, toch snel een aanspreekpunt te zijn op alle kabinetten die betrokken zijn of die voor ons moeten strijden. Eerst moet je zichtbaar zijn, om dan uw maatregelen te kunnen aanvragen.
De dag van vandaag durven we wel stellen dat, tenminste binnenkort, wij van de Confederation Events wel de spreekbuis zijn voor de brede sector. Die event sector die we meenemen.
Maar er ligt nog heel veel op onze tafel wel, om, in het ingewikkelde politieke landschap dat België is, nog te verwezenlijken.
Ja, want hoe zien jullie het nu verder voor de sector? Wat zijn de concrete vragen waar jullie nu mee naar de overheid gaan?
Ja, we komen uit een verhaal ook van...
Eerst hebben we geprobeerd, vanaf maart tot, pakweg, 3 juli, om op alle mogelijke manieren terug evenementen te mogen organiseren. We hebben onszelf zodanig georganiseerd dat we vanuit de sector, vanuit deze vereniging, het CERM-model hebben aangereikt. Dat dan via minister Demir en Toerisme Vlaanderen dan uiteindelijk ook gesteund en publiek gemaakt is. Dus dat is eigenlijk het kader waarbinnen een evenement Corona-veilig zou kunnen doorgaan. Helaas is eind juli dan beslist dat de capaciteit van de evenementen, het beetje wat toegelaten was, teruggeschroefd werd.
Vanaf toen zijn wij ook eigenlijk een beetje van koers veranderd en zijn wij nu aan het kijken of wij steun kunnen krijgen. Want dit klimaat is voor de meeste van ons totaal onleefbaar. Er is bijna niets meer mogelijk op dit moment en het perspectief is ook beperkt.
Vanaf september mogen er terug beurzen en dergelijke maar het blijft allemaal relatief kleinschalig. Terwijl wij ervan overtuigd zijn, dat het, Covid-veilig, groter kan. Mits een aantal regels in acht te nemen. Maar we zien dat het momenteel niet mag, dus we zoeken meer steun.
En steun dan in de trends zoals dat voor de horeca geweest is? Sluitpremies, dat soort dingen? Of hoe zien jullie dat concreet?
Wel, we zijn momenteel ook in kaart aan het brengen, samen met een grote consultancy-partner, hoe erg de schade is. In onze sector. Hoe zwaar we te lijden hebben. En welke financiële maatregelen nodig zijn. Het feit dat het perspectief weg is. Teruggegeven wordt. Terug weggegaan is. Maakt het onwerkbaar om onze sector goed te kunnen heropstarten. Samen met die partner zijn we in gesprek met de overheden.
Want zij vragen ook van: oké, binnen ons politiek stelsel, hoe moeten we jullie dan vinden? Hoe moeten we jullie juist gaan financieren? Dat is een middel waar we, hopelijk, de komende weken stappen in gaan zetten.
Ik kan me ook voorstellen dat dat een ongelooflijk complexe oefening is, hé. Want zoals jullie daarnet ook al aangaven: je zit met een sector die gaat van een freelancer, tot een verhuurbedrijf met gigantische stocks, tot een beurslocatie. Of een feestzaal, om dan het andere uiterste te nemen. Al die verschillende actoren hebben ook andere behoeften, kan ik me voorstellen.
Absoluut.
Ja, maar er is iets gemeenschappelijk. Dat is dat we met z'n allen toch een terugval hebben in onze normale activiteiten, van makkelijk 80-90% zelfs. Dus, wij zijn niet zoals de horeca, die uiteraard ook een terugval heeft, of toerisme of noem maar op, waar allemaal nog een deel activiteiten mogelijk is.
In de evenementensector is het momenteel quasi niets. Dus we willen in onze vraag naar steun ook iets verder gaan dan een aantal sectoren, die eigenlijk wel al een deel steun hebben gehad, maar toch, momenteel, pakweg, de helft van hun capaciteiten kunnen draaien. Dat kunnen wij, allemaal samen, niet. Dat is even goed waar voor een Studio 100, die theatershows organiseert, als, zoals je zegt, de verhuurder of de cateraar hun sector. We hebben allemaal hetzelfde.
Is één van de problemen ook niet het feit dat de maatregelen zo snel, constant, wisselen?
Allez, als we naar de buurlanden kijken, dan zijn daar ook maatregelen. Maar die zijn veel stabieler en over lange termijn. Maar zoals jullie net ook al aangaven: eerst was het zoveel capaciteit. Dan wordt dat teruggeschroefd. Nu wordt het weer opgeschroefd.
Dat maakt het ook moeilijk voor een opdrachtgever, die ook maar denkt aan een evenement, om iets te starten. Want ja, je hebt heel weinig zekerheid of houvast daarin.
Wat je zegt, klopt hé. Het is misschien wel belangrijk om te vermelden, dat die capaciteitsgrens geen vraag was van de Alliantie. Integendeel zelfs. Wij hebben maanden aan een stuk geopperd om op basis van densiteit te werken. En ons geen maximum, zowel indoor als outdoor, op te leggen. Omdat het uiteindelijk gaat om hoeveel mensen op een bepaalde oppervlakte samen zijn.
Men is ons daar niet in gevolgd. Men dacht dat het makkelijker zou zijn om te communiceren met een aantal maximum limieten. Maar vandaag de dag moeten we toch zien dat er ook vanuit de cultuursector, bijvoorbeeld, gevraagd wordt van: kijk, kan er niet gekeken worden naar de event locatie an sich, vooraleer daar een bepaald maximum of minimum op te zetten?
Maar het klopt dat de communicatie niet echt, hoe zal ik het zeggen, altijd even straightforward is. Maar het is letterlijk onze rol, denk ik, van de Alliantie, om de partijen die wij spreken, de kabinetten maar ook andere belangenverenigingen, om iedere keer onszelf de boodschap te blijven beproeven en ook uit te leggen op welke manier event professionals wel degelijk op een Corona-veilige manier evenementen kunnen blijven organiseren. En dat is ook vandaag de dag nog altijd onze boodschap.
Hebben jullie weet van... Want Jambon heeft gezegd van: ja, die uitzonderingen zijn mogelijk, afhankelijk van het type evenementenlocatie. Maar dat is ook natuurlijk deels weer gekoppeld aan lokale besturen, die daar mee over moeten beslissen. Hoe zien jullie dat in het veld? Worden die uitzonderingen ook effectief toegekend? Of blijkt dat toch allemaal ontzettend moeilijk?
Ja, dat is natuurlijk nog heet van de naald, hé. Er is net uitgesproken dat die autoriteit vooral bij de burgemeesters gaat liggen.
Gelukkig, door het werk van de Alliantie, de afgelopen maanden, weten ze ons wel te vinden, om daarin te overleggen. Dus we zijn op dit moment in gesprek met de kabinetten. We hebben een voorstel dat we morgen op tafel gaan leggen. Om daar burgemeesters ook te helpen, om goede beslissingen te nemen voor professionele evenementen.
En is dat dan terug op basis van het CERM dat we eerder gezien hebben? Want daar hebben jullie natuurlijk ontzettend knap werk geleverd.
Wel, het is...
As we speak zijn er onderhandelingen bezig. We weten niet wat de uitkomst van die onderhandelingen gaat zijn. Dus ik was aan het nadenken: hoe moet je dat dan vertellen?
Naast de CERM, Kevin, komt er mogelijk een CIRM. Zo noemen ze dat dan. Dat is een Covid Infrastructure Risk Model. Zodanig dat permanente infrastructuren dat label kunnen krijgen, die aan die parameters voldoen, die gelinkt zijn aan het Event Risk Model. Eigenlijk wel een goed initiatief en een logisch systeem.
En wij zijn bezig een protocol te schrijven voor de burgemeesters. Heel eenvoudige checklists. Van: als een evenement op een Covid Infrastructure-veilige locatie kan doorgaan. Door een professionele organisator. Check, check, check. Om daar makkelijk een houvast te hebben, om evenementen voor goed te keuren.
Maar wat daar misschien ook belangrijk aan is, Kevin...
Om aan te vullen. Dat is dat wij blijven een onderscheid maken tussen, laat ons zeggen, de privé persoon-amateur en de professionele event organizer. Wie dat dan ook mag zijn, hé. Dat kan een evenementenbureau zijn. Maar dat kan evengoed een freelance party-manager zijn. Dat is het onderscheid dat wij wel blijven maken. Omdat we ervan overtuigd zijn dat wij als sector in staat zijn om op een veilige manier bijeenkomsten te laten doorgaan.
Ja, maar mijn hart, als evenementenliefhebber, bloedt ook elke keer als ik op social media beelden zie verschijnen van dingen die dan toch, privé, uit de hand lopen. Dan denk ik inderdaad, daar geheel bij aansluitend: had dit professioneel georganiseerd geweest, had dit voorkomen kunnen worden. En dan hadden we misschien, als sector, ook niet constant die stempel gekregen van: het is weer een feestje of het is weer een evenement, waar het mis loopt. Terwijl ik denk dat de sector net dingen veel beter zou kunnen doen, dan wat je vandaag ziet gebeuren. Al is het maar, bijvoorbeeld, op de stranden.
Ik denk dat we allemaal dezelfde mening zijn toegedaan.
Nu, langs de andere kant: ik hoor ook positief nieuws in de kranten. Ik lees, bijvoorbeeld, dat het Autosalon van Brussel graag zou doorgaan in januari.
Hoe zien jullie dat? Realistisch?
Kijk, het is absoluut realistisch. Een autosalon kan perfect op een heel veilige manier gebeuren. En ik kan het zeggen, want ik heb er een beetje aan meegewerkt. Dus dat kan. Technisch kan dat perfect.
Nu is de vraag: wat zal de opkomst zijn? Van de mensen. Dat is nu de fundamentele vraag.
Punt één: mogen we het doen? Absoluut mogen we het doen.
Kunnen we het doen? Ja.
Kunnen we het op een veilige manier doen? Ja.
Hoeveel mensen er zullen komen? Daar zit nog het vraagteken.
Maar daar zit dan misschien ook een stuk, terug: dat vertrouwen langzaam terug beginnen opbouwen.
Ja, absoluut. Ik denk dat dat heel belangrijk is. We moeten blijven hameren op het feit dat wij evenementen / beurzen / congressen op een perfect veilige manier kunnen organiseren.
En we zouden voorbeelden moeten kunnen geven. Vandaar, als de overheid ons zegt: jullie mogen veilige evenementen organiseren, gaan we dat zo snel mogelijk doen. Om aan heel de wereld te tonen dat het kan.
Nu, je zegt: voorbeelden en zo verder. Ik zie in de buurlanden...
In Nederland is Fieldlab Evenementen gestart. Onderzoek naar: hoe kunnen we evenementen op een veilige manier organiseren.
In Duitsland is er het concert dat georganiseerd werd, om te testen hoe veilig dat kan.
Hoe kijken jullie daar vanuit de Belgische federaties naartoe? Zijn dat ook zaken waar jullie mee bezig zijn? Of zijn jullie in contact met de partijen in de buurlanden die daarmee bezig zijn?
Wij, op zich, doen geen studies. En de belangrijkste reden waarom we ook geen studies kunnen doen, is omdat er op dit moment gewoon, eenvoudigweg, een beperking is in aantal. Dus, wat ze in Leipzig gedaan hebben, is gaan kijken: kunnen we 2.200 man, in hun geval, voor een concert zetten? Op veilige wijze. Schitterende configuraties geprobeerd. Dat mag hier in België gewoon niet. Op dit moment kunnen we ook niets doen. We kunnen maar dingen organiseren, denk ik, als er ook een kader is, waarbinnen de capaciteit mag vergroot worden.
Nu, wij hebben bij de ontwikkeling van het Covid Event Risk Model, zoals Steven daarstraks zei, niet gewerkt op vlak van maximumaantallen, maar op vlak van densiteit. Dus in functie van de oppervlakte van de beschikbare ruimte. Er is heel veel onderzoek naar gebeurd, met specialisten van uiteraard de sector, op vlak van veiligheid. Dus, al die parameters, als je die invult...
Ja, je zal het al gedaan hebben op covideventriskmodel.be.
Maar daarnaast is er ook een code of conduct, die gepubliceerd staat op welovelive.be. Daar kan je die downloaden en dat is een heel lijvig document. Ook als leidraad voor de professionele sector. Op vlak van veiligheid. En die je kan gebruiken naast je Covid Event Risk Model.
Oké, misschien om af te sluiten. Als alliantie, wat is jullie boodschap, naar enerzijds de event bedrijven en anderzijds de opdrachtgevers / organisatoren van evenementen?
Ik denk dat dat een interessante is om nog mee te nemen.
Ik zou dan willen meenemen om het geloof niet te verliezen.
Dus, België is altijd al voorloper geweest in professioneel en veilig georganiseerde evenementen. Er zijn alle tools, op dit moment, aanwezig om dat, ook in deze Covid-periode, door professionele organisatoren goed te laten verlopen.
En plus, daarnaast, hebben we maatregelen bedongen bij de overheden om fiscale aftrekbaarheid mogelijk te maken voor evenementen. 100% fiscale aftrekbaarheid. Maar ook een voorschotwaarborgregeling. Momenteel enkel nog wel bij de Vlaamse regering. Als we dit allemaal samentellen, dan is er een bepaalde vorm van veiligheid, zekerheid dat evenementen kunnen doorgaan. Of dat een opdrachtgever niet noodzakelijk zijn investering in de live-industrie kwijt zal zijn. En de komende weken en maanden gaan daar nog doorslaggevend in zijn.
Maar opdrachtgevers...
Zij zullen...
Zij zijn een belangrijke partner, natuurlijk, voor de event sector. Zij hebben daar ook een belangrijke rol in.
Ik denk dat we ook niet mogen vergeten dat het de overheid is, die context creëert. En die ook het vertrouwen zou moeten stimuleren om die zaken, waarvan wij nu eenmaal leven, te laten doorgaan. En daar ligt ook het belang van de Alliantie.
Ik kan zeker begrijpen dat mensen, van buitenaf, denken van: het gaat allemaal zo traag, en dergelijke. De beste manier om hierdoor te komen, is door de Alliantie te steunen. U eventueel aan een bepaalde vakvereniging te linken. En op die manier, ook, ervoor te zorgen dat wij als vereniging, als Confederatie Events, genoeg body krijgen, draagvlak, om met al die overheidsinstanties te spreken. Want dat geeft ons credibiliteit. En dat zorgt er ook voor dat wij vertrouwen winnen bij de overheid. En dat die eerder geneigd zal zijn, om net als in juli, want dat was toch een beetje het klimaat, te zeggen: alles mag weer, behalve dit en dit. Waar vandaag de dag weer eerder de teneur is: er mag niet zo heel veel. En we gaan ons op een aantal regels beginnen gaan terugplooien. Dus, ik denk dat dat ook wel belangrijk is, om dat mee te geven.
Ja, absoluut.
Heren, ontzettend dank voor jullie tijd voor dit gesprek.
En daarnaast ook, vanuit mezelf, en ik denk dat ik voor heel veel mensen uit de sector spreek: ontzettend veel dank voor al het harde werk dat jullie voor onze sector doen.
Dank u wel, Kevin.
Graag gedaan.
En u, beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.
