Transcript
Dag Alain.
Dag Kevin, goedemiddag.
Het zijn ontzettend harde tijden voor de evenementensector, hé. Laten we daar niet flauw over doen.
De reden dat ik jou gevraagd heb om een keer aan te sluiten: jij bent verantwoordelijk bij Easyfairs. De grote hallen, zoals in Gent, in Antwerpen, die we allemaal kennen.
Hoe overleven jullie in deze moeilijke tijden?
Wel, ja, het is uiteraard geen geheim, hé. We hebben de voorbije tijd nog nooit zo hard moeten werken. Voor zo weinig resultaat. En ik moet toegeven: dat weegt wel zwaar op ons. Ook onze teams. Onze stakeholders. En eigenlijk: de impact is ondenkbaar, hé.
Je moet weten, voor, in normale tijden, elke euro omzet die wij binnen onze gebouwen realiseren, is er zeven euro omzet aan indirecte business. En dat alles staat nu on hold. En op dit moment zitten wij in een overlevingsmodus. En ik denk: zoals de meeste van jullie stakeholders wel.
Nu, we hebben wel niet stilgezeten. De voorbije maanden. We hebben vooral gepland. Nog eens gepland en nog eens herpland. We hebben zo 189 organisatoren, ongeveer, te woord gestaan. Hun dossiers bekeken. Hun events gepland en nog eens moeten herplannen.
En nu weten we het eigenlijk niet, waar we aan toe zijn voor de komende maanden. Wij hopen nog op een goed voorjaar. Maar ook dat is een vraagteken op dit moment.
En om een anekdote te vertellen. Heel kort. Ik heb vorige week het dossier in handen genomen van een klant. Met wie ik, één jaar geleden, in feite, één jaar geleden, in maart dit jaar, zijn evenement moest annuleren. En nu zitten we eigenlijk in maart '21 te kijken, om ook dat evenement te verplaatsen. Dus eigenlijk is die cirkel nu rond en dat doet toch wel heel veel pijn.
Ja, want uiteindelijk, dat is dan een jaar, bijna, leegstand in jullie hallen.
Hoe overleef je dat als organisatie? Hoe zorg je ervoor dat je de boeken niet moet toedoen?
Wel, wij hebben de voorbije maanden heel veel aan kostcontrole gedaan. Wij hebben onze vaste kosten met de helft kunnen reduceren.
Nu ja, voor een bedrijf als dat van ons, dat toch wel actief is in ongeveer achttien landen, is dat toch wel een vier miljoen euro per maand, nog altijd, aan vaste kosten. Als je weet dat ook zo'n grote gebouwen heel wat onderhoud en operating costs hebben. Ook ons personeel dat we gedeeltelijk op economische werkloosheid plaatsen. Heel veel mensen zelfs volledig economisch werkloos. Dus ja, vooral aan kostcontrole hebben wij gedaan.
We hebben ook kosten noch moeite gespaard om ook onze locaties Covid-safe te maken. We hebben hier paletten met handgels staan. Tientallen dispensers gehangen. Signalisatie aangebracht. Crowd control-toepassingen. En zelfs telsystemen geïnstalleerd. Maar jammer genoeg, we hebben ze nog niet echt kunnen inzetten. Dus ook daar hebben we ook heel veel energie en ook geld ingestoken. Maar bon, ik hoop dat we ze heel snel eens kunnen gaan gebruiken. En we hebben ook met SGS een samenwerking opgestart. Dat is een audit-bedrijf, dat onze werking zal auditen.
Maar zoals ik daarnet zei: ik hoop het eerste mooie evenement te kunnen hosten. Om dat allemaal te toetsen dus. Maar ja...
Vooral aan kostcontrole. Alle steunmaatregelen die er zijn, benutten. Er zijn een aantal steunmaatregelen. Lokaal, regionaal, nationaal.
Maar ik moet u zeggen, Kevin, voor een bedrijf als dat van ons, is dat eigenlijk...
Ja, hoe moet je het zeggen? Een doekje voor het bloeden, als ik het zo mag zeggen. Want met steunmaatregelen van 4.000 euro per vennootschap of tot 25.000 euro per vennootschap voor sommige regels. Ja, voor ons telt dat niet. Ik denk ook aan mijn collega's, die ook grotere organisaties hebben. Dus, wij zijn heel veel aan het lobbyen, om daar toch wel wat verandering in te brengen.
Het is recent nog gezegd geweest dat 20% van de bedrijven ongeveer voor 80% van de business zorgen. En het is een cascadesysteem, zoals ik daarnet zei. Eens wij beginnen werken, begint ook de rest te werken. Dus als wij kunnen overleven, hopen we dat we ook de hele sector kunnen meetrekken.
Dus ja, het zijn spannende tijden.
Ja, want je gaf het net ook al aan, hé. Er is een paar keer gezegd: ja, beurzen mogen terug. We hebben dan het CERM. De Protocollen die allemaal uitgewerkt zijn.
Maar toch lijkt het constant een beetje, terug: ja, het mag. En dan: ja, nee, toch niet. Dat moet toch ontzettend frustrerend zijn, dat je daar, telkens, die investeringen doet en dan niet vooruit geraakt.
Ja, het was 24 juni, ik ga het nooit vergeten, dat uiteindelijk het ministerieel besluit aangaf dat wij konden opstarten. Op 1 september. Met beurzen. Omdat voor de beurzen, wat ook logisch is, wij onder het handelsprotocol vallen.
Ik blijf het ook altijd zeggen: een beurs is veiliger dan de Ikea-uitstap, die je al dan niet doet. Wij weten wie er komt. Wij kunnen met slots werken. Wij kunnen dat allemaal, eigenlijk, perfect organiseren.
Maar goed, we zien dat exposanten niet mee willen. Bezoekers willen wel mee. Maar exposanten wilden niet mee in het najaar. En wij wachten nu bang af voor het voorjaar. We hebben toch wel positieve signalen. Omdat we meer en meer ook communiceren over dat handelsprotocol. Waar wij wel in kunnen opereren. Maar, zoals ook iedereen weet, wij hebben drie maanden nodig om zoiets neer te zetten. En we zien nu, doordat we werken op dat handelsprotocol, daarover communiceren, dat we toch denken in het voorjaar te kunnen starten. Dus, we kijken voluit naar dat moment uit, ja.
Nu, je zegt: de exposanten willen nog niet. Heeft dat dan te maken...
Is dat angst? Of is dat ook budgettair bepaald?
Want, ik kan me voorstellen, ook bij heel veel van de bedrijven die een stand willen nemen, dat die ook, misschien, hard geraakt zijn.
Ja, het is zo dat...
Wij hebben eigenlijk ook wel goed nieuws te melden op dat vlak, hoor. Wij hebben, een week geleden, een professionele beurs kunnen neerzetten in Namur Expo. Dat was een heel, heel kwalitatieve beurs. Uiteraard: iets minder bezoekers, iets minder exposanten. Maar de bezoekers die er waren, waren wel kwalitatief. Dus, we hebben eigenlijk een heel mooie score, achteraf, qua tevredenheid, gerealiseerd. Dus, dat is heel goed en veilig verlopen.
We hebben dit weekend een B2C-beurs afgesloten. Dat was Batireno. Dat liep over twee weekends. Zelfs tijdens de periode waarin de heel slechte cijfers naar boven komen. Of werden gecommuniceerd. Wel, die beurs hebben we ook succesvol kunnen afsluiten. Uiteraard met minder bezoekers, daar gaan we niet flauw over doen. Maar ze heeft wel kunnen plaatsvinden en die mensen die daar stonden, hebben business kunnen doen.
Maar wat zien we, vooral in Vlaanderen, waar de iets grotere beurzen zitten?
Hoe groter het bedrijf, hoe moeilijker hun deelname. Want men kan niet het personeel overtuigen om wel op een stand te staan en niet naar kantoor te komen. Op dit moment is dat één van de grootste redenen, waarom we nu exposanten moeilijker aan boord krijgen. Op dit moment, weliswaar.
Anderzijds, uiteraard, budgettair.
En ook is er een grote vraag: ja, gaan die bezoekers wel komen?
We hebben wel, trouwens, heel veel enquêtes gedaan, de voorbije weken, die toch aantonen dat bezoekers blijven willen komen naar die beurzen. Dus, we gaan dat nu ook wel meer en beter communiceren. Om effectief dat voorjaar, dat voor ons ook belangrijk is, voor beurzen, wel te kunnen starten.
Ja, nu, op het moment dat de...
Als we helemaal terug naar maart gaan. Dan heb ik van jullie ook wel heel mooie dingen gezien. In die zin dat jullie meteen hebben gezegd van: ja, kijk, beste overheid, hebben jullie hallen nodig? Wij staan voor jullie klaar. Is daar ooit reactie op gekomen?
Wel, wij hebben meteen ook een oproep gedaan naar de overheden. Om te zeggen: als je een tijdelijk hospitaal nodig hebt. Of je hebt een sorteercentrum of een triagecentrum, ik zal het zo zeggen, nodig, Of nu, bijvoorbeeld, om vaccins toe te gaan dienen, binnenkort. Hopelijk zo snel mogelijk. Als je daar nood aan hebt, kom ons zeker vinden.
Wij hebben heel lang aan een dossier gewerkt in Antwerpen. Dat is er uiteindelijk niet van gekomen. Want, gelukkig, hadden we wat capaciteitstekort, door UAntwerp in dit geval, die daar studenten hun examens laat afnemen.
Of zoals in Gent hier hebben wij een pop-up campus. Wij hebben dus, het hele jaar door, het hele academische jaar door, hier een soort tijdelijke campus. Waar studenten dagdagelijks aanwezig kunnen zijn. Dus wij hebben wel wat activiteit gehad.
Maar ja, dat staat niet in verhouding met wat we normaal hier realiseren. Plus: je creëert geen economische impact, zoals ik daarnet zei. Hier komen geen standenbouwers. Hier komt geen catering, geen hostessen en dergelijke meer. Dus ja, dat is iets zeer beperkt. Het houdt onze teams bezig. En daar ben ik ook dan weer blij om. Dat we onze mensen toch bezig kunnen houden en dat ze aan boord blijven. Want dat is toch een groot stuk van uw kapitaal. Dat zijn uw talenten.
Ja, want is denk ik een heel belangrijke, hé. Iets waar ondertussen heel wat mensen voor vreesden. Maar het is ook effectief al aan het gebeuren. Mensen die de evenementensector ontvluchten. En in andere sectoren aan de slag gaan.
Als we dan morgen terug kunnen opstarten, moeten we zien dat we nog wel de juiste mensen hebben, die die kennis en die skills hebben om dat op een veilige en een goede manier te kunnen doen.
Ja, wel, wij zien dat ook. In een bedrijf als dat van ons, met in België 174 talenten, zien we op dit moment één persoon per week het bedrijf verlaten. Dus dat is toch wel schrijnend. Stuk voor stuk talenten met heel veel kennis.
Nu, goed, ja, als wij gaan heropstarten, op een volle capaciteit, laat ons het zo stellen, ja, dan ben ik er wel van overtuigd dat we uit de markt, de arbeidsmarkt, die op dat moment eruit zal zien hoe ze eruit zal zien, ja, dan denk ik dat we wel onze mensen gaan terug kunnen aantrekken. Op dit moment is dat niet zo. En het is zoals ik daarnet zei. We zijn blij met alternatieve evenementen. We houden onze mensen bezig. We kunnen niet meer doen dan ze aan boord proberen te houden. En de connectie niet te verliezen. Wat niet evident is in tijden van telewerk. En economische werkloosheid, die er bij ons heel hard... Waar heel hard op wordt ingezet.
Het is zoals je zegt: jullie zitten niet stil, hé?
Er zijn een aantal evenementen toch kunnen doorgaan door de inzet die jullie gedaan hebben.
Je hebt de scholen. Nu, er zijn...
Ik las in één van de persberichten die jullie uitstuurden, dat er ook nog andere initiatieven aan zitten te komen. Zoals bijvoorbeeld de virtuele studio's die jullie nu hebben geïnstalleerd.
Ja, klopt. We hebben in Flanders Expo virtuele studio's geïnstalleerd.
Je ziet meer en meer hybride events of online events. Dus we hebben handig ingespeeld op die trend. Dus die hebben we nu in Flanders Expo. We zijn aan het kijken om dat ook in Antwerp Expo te lanceren.
Anderzijds, zoals je zegt, heel veel atypische evenementen. Ik krijg, deze ochtend nog, een oproep van een automerk. Dat een terugroepactie moet doen. En dat iets meer dan 200 voertuigen een lange tijd moet programmeren. Softwarematig. Bon, ze willen dat overdekt doen. Wel, ze hebben grote hallen nodig. Die vragen komen dan bij ons. Wat anders niet denkbaar is.
Wij hebben ook veel stockverkopen. Iedereen weet dat er in de Retail heel veel overstock is. Wel, outlets of stockverkopen, die vinden nu ook bij ons, meer en meer, plaats.
Dus, algemene vergaderingen die vroeger in een kleinere zaal konden plaatsvinden. Die komen nu naar grotere zalen. Dus er is wel wat beweging.
Maar goed, die echte events, waarvoor we allen hebben gekozen om in deze sector actief te zijn: de beurzen. Die zien we natuurlijk nu niet. Jammer genoeg. En wat we ook trouwens doen...
Wat toch ook positief is. We zijn aan het kijken om in Mechelen een Covid-safe omgeving...
Denk maar aan het buitenplein in Kortrijk. Maar goed, daarvoor komen er nu wat natte en winderige maanden op ons af. Wel, wij gaan nu kijken of we indoor ook zoiets kunnen lanceren. Die dingen zijn we nu aan het uitwerken, ook.
Waar dan, op regelmatige basis, een evenement makkelijk in kan wisselen.
Ja, eigenlijk een soort back-to-back, die gebruik maakt van een basisinrichting. Waar je met minder opbouw, minder kosten, toch de community kunt dienen.
Wij gaan dat trouwens ook doen voor beurzen. We gaan in onze drie vestigingen in Vlaanderen een beursomgeving creëren. We gaan die laten staan. Om op die manier, heel eenvoudig, zonder al te veel kosten, toch een beurs of event te lanceren. Want we zien soms...
We hebben soms klanten die om de twee jaar maar iets organiseren. Als je dit jaar niet hebt, dan ben je vier jaar buiten uw community. Dus op die manier proberen we toch een format te geven om in contact te blijven met de community. Dat is toch belangrijk in deze tijden.
Ja, nu, jullie zijn hier in België heel veel initiatieven aan het nemen.
Wat ik wel interessant vind, om naar te kijken: hoe loopt dat bij jullie in de groep? Want jullie zijn natuurlijk in heel veel landen actief. Zie je daar dezelfde challenges en dezelfde positieve ingesteldheid om daar toch iets van te maken? Of zijn jullie daar toch eerder een uitzondering op?
Wel, de problematiek die zich vandaag stelt, stelt zich in onze andere landen waar we actief in zijn. Dus, het verbod op organiseren is daar ook.
Wat ons wel opvalt, is bij de buren. In Nederland. Bij onze collega's in Nederland. Dat is dat je daar een totaal ander systeem hebt van ondersteuning. Naar je talenten toe. Naar je personeel toe.
Ik geef een voorbeeld, concreet. In België is er tijdelijke, economische werkloosheid door overmacht. Waarbij dus de medewerker tot 70% van zijn loon krijgt. Maar die mag dan wel niet werken.
Terwijl we in Nederland een bijpassen zien tot zelfs 90%. Maar men mag wel blijven werken. En op die manier steun je het bedrijf het meest optimaal. Want je kan blijven werken. Je wordt ondersteund door de overheid. Dus je blijft bouwen.
Wat wij nu doen, is: wij zoeken naar nieuwe concepten, zoals ik daarnet zei. Maar ja, wij moeten dan altijd mensen uit economische werkloosheid halen. Wat dan weer een kost is. Dus, het is altijd die balans, die wij hier in België moeten opzoeken, om zo efficiënt mogelijk om te springen met tijd en geld.
Dus, we zien elk land op een andere manier ondersteuning geven aan onze bedrijven. Onze sector. Maar goed, we zien dezelfde vragen.
In Zweden, bijvoorbeeld, hebben we onze hallen omgevormd tot een padel-omgeving.
Ja, dat is hip, ja.
Ja, in Nederland zijn we bezig met een indoor-karting, bijvoorbeeld.
Dus, heel diverse aanvragen op dit moment.
Wat zou jouw boodschap zijn naar de collega's in de sector? De toeleveranciers die altijd bij jullie over de vloer kwamen en nu niet mogen.
Wel, eerst en vooral: wij proberen in nauw contact te zijn en te blijven, met hen. Het is belangrijk dat we ook weten hoe zij er tegenover staan. Hoe zij ervoor staan. Letterlijk en figuurlijk.
Wij proberen ook heel goed elkaar op de hoogte te houden van wat de ontwikkelingen zijn, op onze kalender. Want zij kijken uiteraard ook naar wat er op onze kalender blijft staan of niet staan.
Dus, die communicatie is toch wel heel belangrijk. Elkaar een hart onder de riem steken. Ik denk dat dat al veel waard is. Zeker mentaal.
Wij zijn natuurlijk een groot bedrijf. Dus wij hebben wel wat mensen en wat kennis in huis, om echt efficiënt gebruik te maken van die steunmaatregelen. Het is echt een zoekwerk, hé. Maar door te blijven zoeken, hebben we toch wel steun gevonden, op manieren die niet zo kenbaar zijn. Voor velen onder de collega's. Dus ik denk dat men goed moet overleggen. Blijven vragen stellen, intern. Best practices sharen, ik denk dat dat belangrijk is.
En, ja, op de kosten letten. Wij hebben niets...
Elke factuur, die de voorbije zes maand door onze handen is gegaan, hebben wij verder uitgedokterd. Van: is dat nodig? Wat kunnen we doen naar de toekomst toe? En je zou versteld staan van bepaalde kosten, hoe die nog geoptimaliseerd kunnen worden. Denk maar aan copiers. Aan lopende contracten, waar je anders geen tijd voor hebt. Wel, wij hebben daar echt wel heel wat mooie resultaten mee geboekt. Dus, ja, op de kosten letten. Contacten niet verliezen met klanten en leveranciers. Ik denk dat dat belangrijk is. Dat men weet dat je bezig bent en blijft. En dat je er zult zijn. Ik denk dat dat belangrijk is.
En hopen dat we zo snel mogelijk terug mogen, natuurlijk.
Absoluut. Daar hopen we op en daar kijken we echt enorm naar uit. Onze talenten ook. Het doet heel veel pijn om al die mensen, die die microbe hebben...
Mensen in mijn privé-omgeving zeggen soms: allez, hoe hou je dat vol?
Ik zeg: ja, maar wij willen dat dat er terug komt en wij hebben die microbe in ons. Wat gaan wij op een ander...
Allez, we passen niet zozeer direct in een andere sector. We willen dat gewoon verder doen. Dat zijn mensen uit de luchtvaart: hetzelfde. Die microbe heeft hen gebeten. Wel, bij ons is dat hetzelfde in onze event-sector.
Dus ik hoop echt dat we snel betere cijfers hebben. Dat we echt onze protocollen kunnen toepassen. Dat men weet dat je niet moet werken met een bepaald aantal maar dat je dat in verhouding moet brengen met de locatie. En met het type event. Want er kan zoveel veilig doorgaan. En dat beseft men op dit moment te weinig, vind ik.
Dus, kijk, ik denk, net zoals iedereen die meekijkt, dat we zo snel mogelijk willen starten.
Oké Alain, in ieder geval: heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. En bedankt voor dit gesprek.
Dank je wel en ook aan jou en de collega's: heel veel sterkte en blijf zo verderdoen.
Dank je wel.
En u, beste kijker, bedankt voor het kijken en alweer tot volgende week.
