Transcript
Hallo John, welkom in onze studio.
Hoi Kevin.
Je bent een professor in de psychologie. Wat heeft een hoogleraar psychologie met gebeurtenissen te maken?
Wel, ik ben hoogleraar sociale psychologie en mijn onderzoeksspecialisatie is menigte- en groepsgedrag.
Groepsgedrag, publieksgedrag, is dus zeer relevant voor live-evenementen. Hoe mensen zich samen gedragen in een menigte. Wat zijn de oorzaken of verschillende soorten massagedrag? Hoe kunnen verschillende benaderingen bij het beheersen van mensenmassa's de veiligheid verbeteren? En verbeter de ervaring.
Dus veel van het werk dat ik doe, en andere collega's, op het gebied van crowd-psychologie is zeer relevant voor de live-evenementenindustrie. En in het bijzonder voor de veiligheid van mensenmassa's.
Gaat het daarbij om hoe mensenmassa's bewegen en waarom ze bewegen en hoe je daar als evenementenorganisator op kunt anticiperen?
Een deel van het onderzoek gaat over crowdflow. Bijvoorbeeld: in het verleden was het een aanname dat wanneer je kijkt naar modellen van voetgangersgedrag, die soms de planning bepalen, ze de neiging hebben om mensen te behandelen als...
Een beetje zoals biljartballen. En ze zijn allemaal hetzelfde. En ze bewegen zich gewoon als individuen in een massa, zonder echt na te denken over relaties.
Dus dingen begonnen te veranderen toen modelbouwers begonnen te erkennen dat mensen in een grote menigte vaak kleine subgroepen vormen. Maar meer dan dat: mensen, ook in beweging van en naar locaties, als ze lopen, proberen soms bij elkaar te blijven. In grotere groepen. Elkaar zien als onderdeel van dezelfde menigte. En je op je gemak voelen in die nabijheid.
Dus dit werk is daarvoor waardevol, want als je bedenkt wat er gebeurt in een menigte die als individuen bij elkaar probeert te blijven, in plaats van in een menigte die alleen maar individuen zijn die onafhankelijk van elkaar bewegen, heeft dat de neiging om de bewegingssnelheid te vertragen. . Dus dat is iets waar je rekening mee wilt houden in je planning.
Een deel van de toepassing is dus voor de stroom van mensen.
Maar ik kan me ook voorstellen dat je bij het ontwerpen van de evenementenruimte of buitenlocatie, wat je ook gebruikt, ook in gedachten moet houden hoe smal of hoe breed doorgangen moeten zijn.
Ja, ik denk het. Ik denk niet dat dat tot nu toe is gebeurd. Ik bedoel: dit werk over de psychologie van voetgangersbewegingen is relatief nieuw. In het verleden was de enige planning rond de psychologie van gedrag, bij voetgangersbewegingen, rond: breedtes van uitgangen enzovoort. Dit alles is dus relatief nieuw. En het is meer van toepassing dan op voetgangersstroom.
Het geldt ook voor de binnenruimtes. Want als je een capaciteitscijfer hebt, zou je geneigd kunnen zijn om aan te nemen, . als je een beetje naïef bent neem ik aan dat mensen daar gelijk over verdeeld zullen zijn en dan heb je gegarandeerd een persoon per vierkante meter. De bepaalde maat die veilig is.
Maar wat er gebeurt is: er zijn gewaardeerde ruimtes voor uw publiek. Je publiek waardeert bepaalde ruimtes. Het duidelijkst aan de voorkant. En als het een menigte is met een sterk gevoel van gedeelde sociale identiteit, wat een belangrijk idee is voor ons psychologieonderzoekers, wat betekent dat mensen anderen om zich heen zien als deel van het wij of een wij, dan veranderen alle gebruikelijke zorgen rond persoonlijke ruimte en mensen voelen zich meer op hun gemak in situaties waarvan je anders zou zeggen dat ze onaangenaam zijn, omdat ze heel dicht bij elkaar staan. En dus zullen ze zich verzamelen in deze ruimtes, je weet wel, gewaardeerde plaatsen. En op dat moment wordt de ruimte per persoon, de ruimte per meter, heel, heel krap. En dus, als je de identiteit van je publiek kent en je kent hun gewaardeerde ruimtes, weet je waar de bijeenkomst zal zijn. Waar ze uw veiligheidsniveau overschrijden in termen van mensen per vierkante meter. En misschien wil je daar wat plannen omheen doen. Vooral wat betreft wat je tegen mensen zegt. En waar u uw spotters en uw personeel plaatst.
Is er ook een link met psychologie in hoe en wat je tegen een menigte zegt?
Ja zeker. Ik denk dat we onderscheid moeten maken tussen verschillende psychologieën, oké?
Dus de psychologie waar ik mee werk, die ik gebruik om mensen te trainen in de industrie voor massaveiligheid, is een nieuwe sociale psychologie van groepen. Maar als je vijftig tot honderd jaar teruggaat, vind je andere vormen van psychologie waarvan we nu weten dat ze verkeerd zijn. Omdat psychologie, zoals alle wetenschappen, in de loop van de tijd is veranderd. En naarmate meer kennis en bewijzen zich opstapelen, vordert het. En oude ideeën worden weggegooid en nieuwe ideeën krijgen de overhand.
Nu werkt iedereen met psychologie. Op een manier. Omdat we allemaal aannames doen over het gedrag van anderen. En als je een evenement organiseert, maak je een aanname over het soort gedrag dat je zou verwachten van de mensen die je evenement bijwonen. En dat zal de manier bepalen waarop je met hen omgaat. De manier waarop je ze beheert. De manier waarop je met ze communiceert. Wat je tegen ze zegt.
Laat me je nu een dramatisch voorbeeld geven. Omdat het meest dramatische voorbeeld is wanneer er een noodgeval is.
Inderdaad.
Er is een oud idee over hoe menigten zich gedragen in noodsituaties. En dit oude idee is zeer invloedrijk. Niet alleen met beoefenaars, maar ook met het publiek. En dat is: als er een noodgeval is...
Stel dat er brand is in uw locatie, hoe zullen mensen zich gedragen? En de oude aanname is dat mensen in paniek raken. Dit betekent dat ze irrationeel worden. Ze worden egoïstisch. Ze verliezen de controle over hun gedrag. En dat leidt tot meer doden en gewonden dan de brand zelf.
Dus, wat doe je? Oké, dus wat je niet doet is: je vertelt ze niet dat er brand is omdat je denkt dat ze dan in paniek raken. Maar, weet je, wat is daar het gevaar? Het gevaar is dan dat ze niet snel genoeg evacueren. Omdat we uit tientallen jaren onderzoek naar branden weten: de reden dat mensen sterven is niet paniek, maar omdat ze niet snel genoeg naar buiten gaan. Dus als er geen paniek optreedt, is het eerder een onderreactie, en als mensen meer samenwerken dan egoïstisch handelen, iets wat we ook weten, wat doe je dan als organisator om dat te faciliteren? ? Dus, in alle noodsituaties, is ons advies nu dat u het publiek bezielt met informatie. Je geeft ze het vermogen, het vertrouwen, de doeltreffendheid om zelf adequaat te reageren. Door ze te vertellen wat de noodsituatie is. Waar het is. Waar de uitgangen zijn. Je informeert ze. Dus, zie je, het tegenovergestelde van de oude psychologie dat je het ze niet vertelt. Want die oude psychologie is eigenlijk heel gevaarlijk. Het is echt gevaarlijk om die aannames over menselijk gedrag te doen. En vandaag zeggen we iets anders. Het is: communiceren, toch.
Want die communicatie is iets anders wat je moet doen. Dat is om uw relatie met het publiek op te bouwen of de relatie op te bouwen met de mensen die naar uw evenement komen. Omdat ze eerder geneigd zijn te vertrouwen op wat u zegt, te geloven wat u zegt, zich eigen te maken wat u zegt. Of het nu een noodgeval is of iets alledaags. Als in: waar sta je in de rij en hoe sta je in de rij? En waar de toiletten zijn. Wat het ook is. Ze zullen eerder geloven en vertrouwen wat je zegt, als je een goede relatie hebt. Die je in de loop van de tijd opbouwt. Om te proberen het gevoel te creëren dat we allemaal dezelfde groep zijn, toch? Dat jij, de organisatoren en het publiek deel uitmaken van dezelfde groep. Omdat mensen de neiging hebben om in groepsleden te geloven. Meer dan mensen die niet in hun groep zitten. Dat is dus nogal wat werk, maar het heeft veel voordelen in termen van down-the-line voordelen.
Het is een intrigerend voorbeeld, maar ik ben een beetje getriggerd over hoe dit principe toe te passen. Want als je een muziekfestival organiseert, zie je de organisatoren meestal nooit van tevoren. Je koopt gewoon een kaartje. Je krijgt je kaartje. Je gaat naar het evenement. Je ziet de borden. Oké, ik moet hier en daar in de rij staan, enzovoort.
Maar je zegt nu: nee, het is echt belangrijk dat je een soort relatie gaat opbouwen.
Heb je voorbeelden van hoe je dat zou kunnen doen? Of misschien zelfs evenementen die dit eigenlijk al doen?
Ja. Roskilde is een goed voorbeeld.
Roskilde staat dus in de industrie bekend als een plaats die in het verleden een tragedie had. En als een plek, ook in het verleden, die meer minder ernstige problemen had. Het had trouwens een verpletterend incident. Maar had minder ernstige problemen, maar nog steeds problemen, met crowdsurfen. Dus, hoe ging het om met mensen die naar het evenement kwamen? Zodat ze naar het evenement komen, wetende dat crowdsurfen geen norm is. Het is niet wat we doen, toch? Dat doen we niet. Dat doe je niet zomaar op de dag zelf. Ik ben het met je eens. Dus ze hebben het van tevoren gedaan. Dus de manier waarop ze het deden was via Facebook-groepen. Dus de mensen die het evenement komen bijwonen, krijgen een gevoel van gemeenschap. Maandenlang opgebouwd. Via Facebook-groepen. Dat alle mensen die komen, de organisatoren, de vrijwilligers, ze zijn er allemaal lid van. En binnen die groepen kun je praten over wie we zijn. Wat voor soort dingen doen we op Roskilde festival?
Ze slaagden er ook in om enkele van hun wachtrijproblemen op te lossen door middel van dezelfde soorten technieken. Dus die relatie met de fans opbouwen. Omdat de wachtrij een beetje onhandelbaar was. En door de relatie met hen te ontwikkelen, slaagden ze erin om een beter beheersbare wachtrij te hebben, zonder het gebruik van zoveel hekken.
Het kan dus. Het is even wat werk maar ik zeg dat het het waard is.
Maar het gaat dan om het gevoel tot dezelfde groep te behoren, het feit dat je niet durft in te gaan tegen de kennis van de groep of de consensus over hoe je je moet gedragen.
Ja, op één niveau. Natuurlijk is er personeel en is er het publiek. En deze zijn toch anders? Maar op een ander niveau maken we allemaal deel uit van dit festival. We zijn een gemeenschap, onderdeel van dit festival. En in psychologische termen kan dat een gedeelde sociale identiteit zijn. En een wij- of wij-gevoel dat wordt gedeeld door zowel het personeel als het publiek. En wanneer mensen zich identificeren met een groep, hebben ze de neiging zich de normen en regels eigen te maken die bij de groep horen. Dus, hoe gedraag ik me als lid van deze groep? Wat is voor mij, als lid van deze groep, de juiste manier om me te gedragen? Ze hoeven dus niet altijd gedisciplineerd te zijn. Of de hele tijd beheerd. Omdat ze het hebben geïnternaliseerd en het hun gedrag drijft. Als je aan de meeste evenementen denkt...
Bij de meeste live evenementen sturen mensen hun eigen gedrag. Conform de normen van het evenement, zonder micromanaged te zijn. Hoe gebeurt dat?
Ik bedoel, zelfs iets voor de mega-evenementen: je hebt geen personeel dat elk lid van het publiek micromanagt. Het gebeurt niet. Tot op zekere hoogte zijn ze geïnternaliseerd en gedragen ze zich op de juiste manier.
En ik denk dat een mooie illustratie daarvan het natuurlijke experiment is dat we de afgelopen jaren hebben gehad. Ik denk dat we allemaal de verhalen hebben gehoord over wat er is gebeurd sinds de live-evenementenindustrie na de lockdown weer open is gegaan. En we weten allemaal dat het het gedrag van het publiek heeft veranderd, toch? En er is meer storend gedrag geweest. Meer respectloos gedrag. Meer toeschouwers gooien dingen op podia. Proberen binnen te komen. We zijn ons hier allemaal van bewust. Wat gebeurd er?
Welnu, een verklaring is dat er veel meer nieuwe mensen betrokken raken, die niet zijn gesocialiseerd, in de normen van de cultuur van de optredens en andere evenementen dan voorheen. Dus ze hebben die normen niet geïnternaliseerd en de mensen om hen heen zijn niet...
Waarschijnlijk hebben ze nu niet het vertrouwen om in te grijpen zoals ze in het verleden zouden hebben gedaan.
Maar normaal gesproken, in een normale situatie, zou je dat zelfmanagement toepassen. Omdat mensen zich conformeren aan wat volgens hen de groepsnorm is.
Het is een heel interessant uitzicht, John. Voor mensen die meer willen weten over jouw vakgebied. Over een paar weken spreek je op de Event Safety Day in België. Maar misschien is er ook een website of een andere plek waar mensen je werk kunnen volgen.
Ja, er is de crowd- en identiteitswebsite. Het heeft links naar mijn publicatie. Enkele van mijn cursussen die ik geef. En andere interessante dingen.
Oké, we zullen ervoor zorgen dat die links in de shownotities worden geplaatst, zodat mensen ze gemakkelijk kunnen vinden.
John, ik wil je echt bedanken voor je tijd en je komst vandaag.
Het was een zeer verhelderend gesprek.
Oké, bedankt Kevin, goed je te spreken.
En jij, thuis, bedankt voor het kijken naar onze show. Ik hoop je volgende week te zien.
