Negen maanden, 274 dagen, 6.574 uren. "Zolang leven we al in onzekerheid", klinkt het persbericht van het Belgische SoundOfSilence. "En dan gaat het hier niet enkel over de evenementensector. Het gaat om alle bestuurders, managers en werknemers in Belgische kmo's die hun levenswerk zien opgaan in oneerlijkheid. Het gaat om de maatschappij die steeds harder moet worstelen met de oplegde beperkingen door een gebrek aan visie en perspectief."
Het integrale persbericht:
Al negen maanden lang vechten we met de hele wereld tegen een verschrikkelijk virus. Een onzichtbare vijand die we moeten proberen begrijpen, leren kennen en vervolgens verslaan. Dat we daar met zijn allen opofferingen moeten voor doen? Ja, absoluut, in a heartbeat. Maar dat er vanuit de instanties die ons door deze crisis moeten loodsen geen respect is voor de slachtoffers? Neen, dat kan niet.
Gisteren nog blonk minister Hilde Crevits uit in afwezigheid. Terwijl ze daar net de kans kreeg om in dialoog te gaan met mensen die er alles aan willen doen om samen, op een veilige manier, vooruit te gaan. Wij willen rond de tafel zitten. Wij willen constructief naar langetermijnoplossingen zoeken. Maar wij worden door de minister totaal miskend in ons bestaan.
Vandaag is perspectief een lege doos. Een doos die voor een beperkte periode van drie maanden gevuld en dan eens grondig door elkaar geschud wordt. De ene maatregel valt er uit, de andere wordt er in gestopt. Duidelijkheid en heldere plannen horen daar tot op heden niet in thuis.
Dat het anders kan, bewijzen onze noorderburen. In Nederland is met de NOW-regeling een helder beleid uitgewerkt dat bedrijven helpt en steunt op lange termijn. Tot de zomer van 2021 zelfs. Het is een beleid dat werken stimuleert, dat in haar ondernemers gelooft en hen vertrouwen schenkt. Dat moet in België toch ook mogelijk zijn?
Is onze angst voor de steunmaatregelen en het beleid onterecht? Wij vinden alvast van niet. Want wat moeten we doen na die drie maanden? Hopen, bidden, huilen, lachen? Hoe kan dit een stevige basis voor gezonde ondernemingen vormen? Het is een vraag die iedereen zich vandaag stelt. Ook de banken. Want net zoals wij niet in het huidige economisch beleid geloven, zijn zij ook hun geloof in ons - de Belgische kmo’s - kwijt.
We vragen niet om alle schade te vergoeden. Aan het roer van kmo's staan gepassioneerde mensen die na deze crisis hard genoeg zullen knokken voor hun bedrijf, voor hun levenswerk. We vragen wel een langetermijnvisie. We smeken om oplossingen die ons door 2021 zullen loodsen. Om begrip, om een luisterend oor en - niet in het minst - om respect.
Die derde coronagolf, zo ver gaan we het niet laten komen. Daar strijden we met zijn allen voor. Alleen vechten de Belgische ondernemers niet alleen tegen corona. Ze vechten tegen een perspectiefloos beleid dat niet naar haar ondernemers wil luisteren. Praat met ons en laat ons samen die derde golf, die sneeuwbal aan faillissementen en economische drama's, voorkomen.
