Elke week een nieuw overlegcomité, elke week opnieuw nieuwe beslissingen en nieuwe beperkingen zorgen voor de eventsector voor een totaal gebrek aan rechtszekerheid om te ondernemen. Bijgevolg draait de sector voor de derde week op rij op voor nieuwe annulatiekosten, zonder enige schadevergoeding. Opgebouwde events, frigocellen vol voedsel ... En dan spreken we nog niet over maart of oktober 2020 toen de sector ook zelf opdraaide voor de annulatiekosten. 

Dit jojo-beleid is niet de schuld van het virus zoals men ons doen willen geloven, maar wel door het gebrek aan daadkracht en lange-termijn-visie. Dit leidt enkel tot een knipperlichteconomie voor een sector die op deze manier onmogelijk kan overleven. De sector voelt zich een symbooldossier geworden voor de politiek. En dit ondanks de afwezigheid van duidelijke aanwijzingen dat wij de verspreiding van het virus versnellen. 

Event Confederation herhaalt hun oproep en dringt aan om een kader op lange termijn uit te werken. Bruno Schaubroeck: Hoe gaan we om met nieuwe golven, wat mag wanneer, welke ondersteuning bij deze of gene situatie, kan het boostervaccin niet sneller? Zijn er geen mogelijkheden te bekijken met 2G etc etc. Blijkbaar wordt onze herhaalde oproep niet gehoord.’ 

Enige positieve lichtpuntje wat de sector nog ziet: geen nieuwe aanpassing voor huwelijken, net zoals beurzen kunnen doorgaan gezien zij de retailafspraken volgen. 

Bruno Schaubroeck: ‘Als Belgische eventsector gaan we prat op onze reactiviteit en creativiteit, maar een voorbereidingsperiode van 2 à 3 maand is voor ons wel het minimum. Daar zijn duidelijk nog geen lessen geleerd.’ 

‘Hoe snel de beslissingen van het overlegcomité ook volgen, het staat in schril contrast met duidelijkheid over steunmaatregelen. ‘Er moet steun komen’, ‘er komt steun’, we horen het de politici graag zeggen, maar ondertussen zijn we 3 weken verder in de vierde lockdown en is er geen enkel toezegging van sectorgerichte steun. 

Natuurlijk zijn we bezorgd om de zorgsector, maar vragen we dezelfde aandacht voor 80.000 gezinnen die opnieuw niet weten wat hen te wachten staat, los van de mentale impact om terug hun passie en vak niet te mogen en kunnen beoefenen. En wat gezegd over de 3200 bedrijven en ondernemers die hun toekomst helemaal in vraag zien gesteld?’