Event Confederation

Voor Event Confederation is een situatie als de rave in Brustem onaanvaardbaar. Ook wij houden van het organiseren van feesten, maar niet op deze manier.

Organisatoren en toeleveranciers worden geacht een waslijst van reglementen te respecteren. Geluidsnormen in toom houden, indoor luchtkwaliteit verzekeren, herbruikbare bekers gebruiken, voedselveiligheid garanderen, mobiliteitsplannen voorzien, veiligheids- & noodplannen beschikbaar hebben, toegangscontroles inrichten, gescheiden afvalinzameling garanderen, dit alles met respect voor natuur & omgeving, een plan voor grensoverschrijdend gedrag, een plan voor de aanpak van drugs- & alcoholmisbruik, crowd control, publieksmonitoring, communicatie & overlastbeperking voor buurtbewoners, medische ondersteuning, respect voor de wetgeving rond personeel en vrijwilligerswerking, security, BTW en belastingen, keuringen allerhande, … Voor wie een evenement wil organiseren ligt de lat bijzonder hoog, zowel voor de professionele als de

vrijwillige organisator en toeleverancier.

Door een initiatief als de rave in Brustem te lang te tolereren, lijkt de overheid wel twee maten en twee gewichten te hanteren, en dat kan niet voor Event Confederation. Het is zelfs onaanvaardbaar. De veiligheidsdiensten hebben zeer waarschijnlijk gelijk dat een dergelijk groot terrein niet kan worden ontruimd, maar het had wel veel sneller kunnen stilgelegd worden. Dan had het terrein en de omgeving rustig leeggelopen in de uren daarop. Door het op zijn beloop te laten werd zelfs nog een aanzuigeffect gecreëerd en de overlast en schade nog vergroot.

Door dit te laten gebeuren, verliest de overheid ook haar autoriteit. Hoe gaan politie en controlerende administraties de komende maanden afspraken laten respecteren? Een einduur laten respecteren, een geluidsnorm controleren, torenhoge boetes voor een ontbrekende afvalbak, … Het is duidelijk niet voor iedereen van tel.

De eisen die aan een organisator worden gesteld zijn talrijk en hebben elk een gegronde reden en een specifiek doel. Prima wat ons betreft, maar dat moet dan wel voor iedereen gelden. Deze rave zet de sector in een kwaad daglicht terwijl de eventsector er helemaal niet bij betrokken is. Als we een florerende eventsector willen behouden en verder laten groeien in dit land, moeten we de waslijst van eisen en normen ook door iedereen laten respecteren.

Goed nieuws vandaag. Fase oranje wordt afgekondigd: dynamische events mogen terug, capaciteit voor niet-dynamische events is verhoogd, catering kan terug rechtstaand, beurzen kunnen meer bezoekers ontvangen, teambuildings kunnen terug zodat bedrijven beter kunnen connecteren met hun medewerkers, bedrijven kunnen terug hun klanten ontmoeten, geen sluitingsuur meer, … 

En toch … 70% of 80% capaciteit toelaten is nauwelijks break-even. Onze eventbedrijven hebben hogere capaciteiten nodig in de zalen om rendabel te kunnen werken. De sector wil de opgestapelde verliezen kunnen wegwerken en kan daar nu nog niet aan beginnen. 

Concreet perspectief op code geel op heel korte termijn is nodig zodat de lente echt feestelijk kan worden. Tot zolang is de steun noodzakelijk. Tenslotte, de beslissing om zittend het mondmasker te behouden bij niet-dynamische events, is moeilijk te begrijpen. 

Er is een barometer dankzij het harde werk van de kabinetten. De finale parameters zijn nog niet helemaal duidelijk maar een deel van onze sector kan zeker terug aan de slag onder de barometer in fase rood. Dit is een goede evolutie en de politiek verdient hiervoor een bedanking.

De eventsector gaat open om nooit meer te sluiten, we moeten hier werkend uit geraken, midden februari moet fase oranje mogelijk zijn. 

We moeten er als maatschappij alles aan doen om midden februari ervoor te zorgen dat ook ‘dynamische indoor events’ zoals netwerkevents en concerten zo snel als mogelijk georganiseerd kunnen worden. 

Doorheen Europa versoepelen landen als Frankrijk, Engeland, Ierland, de voorwaarden voor bijvoorbeeld staande concerten, ook hier moet de overheid zijn vertrouwen in de professionele werking van de sector & in de discipline van de bezoekers tonen en ervoor zorgen dat wij snel in fase oranje belanden. 

Wij roepen het corona commissariaat op om samen met ons realistisch aan de slag te gaan om de normen te definieren de komende dagen, de concurrentiepositie van onze bedrijven mag niet lijden onder de barometer. 

Ventilatie zal in gans de maatschappij belangrijker worden, dus ook in onze sector. 

Wij zijn als eventsector gewoon om te anticiperen, dat gaan we nu ook doen op de ventilatienormen. Echter, men dient hier als overheid realistisch in te zijn, we verwijzen naar het structureel overleg jaren geleden omtrent DB-normering die voor een werkbaar model gezorgd heeft. Wij willen een constructieve partij zijn om ook ventilatie in onze omgevingen te structureren mits eerst een periode van overleg en onderzoek, maar wij willen niet strenger dan andere maatschappelijke omgevingen behandeld worden. 

"Het is goed dat er een barometer is, nu moet er ernstig gesproken worden over de fases, het voorjaar is hét moment voor het organiseren van indoorevents, we moeten ervoor zorgen dat die vanaf valentijn mogelijk zijn binnen de barometer. Wij zijn een professionele sector en er moet vertrouwen zijn in organisatoren en in de bezoekers", aldus Bruno Schaubroeck Woordvoerder van de Event Confederation.

Gezien de blijvende onduidelijkheid van de situatie zal de overheid een breed systeem van overheidsgaranties moeten instaleren om onze event-ondernemers te garanderen dat hun ondernemersrisico gedekt is onder variaties van de barometer. Wij hopen hierover snel met de kabinetten aan tafel schuiven.

De steunmaatregelen voor de sector dienen behouden te blijven, tot het laatste bedrijf opgestart is en de laatste freelancer werk heeft. 

Het spreekt voor zich dat we ter beschikking blijven voor verder overleg. De event sector wil hier al werkende uitkomen.

Elke week een nieuw overlegcomité, elke week opnieuw nieuwe beslissingen en nieuwe beperkingen zorgen voor de eventsector voor een totaal gebrek aan rechtszekerheid om te ondernemen. Bijgevolg draait de sector voor de derde week op rij op voor nieuwe annulatiekosten, zonder enige schadevergoeding. Opgebouwde events, frigocellen vol voedsel ... En dan spreken we nog niet over maart of oktober 2020 toen de sector ook zelf opdraaide voor de annulatiekosten. 

Dit jojo-beleid is niet de schuld van het virus zoals men ons doen willen geloven, maar wel door het gebrek aan daadkracht en lange-termijn-visie. Dit leidt enkel tot een knipperlichteconomie voor een sector die op deze manier onmogelijk kan overleven. De sector voelt zich een symbooldossier geworden voor de politiek. En dit ondanks de afwezigheid van duidelijke aanwijzingen dat wij de verspreiding van het virus versnellen. 

Event Confederation herhaalt hun oproep en dringt aan om een kader op lange termijn uit te werken. Bruno Schaubroeck: Hoe gaan we om met nieuwe golven, wat mag wanneer, welke ondersteuning bij deze of gene situatie, kan het boostervaccin niet sneller? Zijn er geen mogelijkheden te bekijken met 2G etc etc. Blijkbaar wordt onze herhaalde oproep niet gehoord.’ 

Enige positieve lichtpuntje wat de sector nog ziet: geen nieuwe aanpassing voor huwelijken, net zoals beurzen kunnen doorgaan gezien zij de retailafspraken volgen. 

Bruno Schaubroeck: ‘Als Belgische eventsector gaan we prat op onze reactiviteit en creativiteit, maar een voorbereidingsperiode van 2 à 3 maand is voor ons wel het minimum. Daar zijn duidelijk nog geen lessen geleerd.’ 

‘Hoe snel de beslissingen van het overlegcomité ook volgen, het staat in schril contrast met duidelijkheid over steunmaatregelen. ‘Er moet steun komen’, ‘er komt steun’, we horen het de politici graag zeggen, maar ondertussen zijn we 3 weken verder in de vierde lockdown en is er geen enkel toezegging van sectorgerichte steun. 

Natuurlijk zijn we bezorgd om de zorgsector, maar vragen we dezelfde aandacht voor 80.000 gezinnen die opnieuw niet weten wat hen te wachten staat, los van de mentale impact om terug hun passie en vak niet te mogen en kunnen beoefenen. En wat gezegd over de 3200 bedrijven en ondernemers die hun toekomst helemaal in vraag zien gesteld?’ 

'Solidariteit met de maatschappij', dat is de vraag vanuit de overheid nu al 20 maanden lang.  Wij zullen dit – ook deze keer - naleven, maar dit is de laatste ‘lockdown’ voor onze sector. 

Het is nu dringend tijd om andere oplossingen uit te werken, maar geen knipperlichtbeleid meer. Daarvoor kan onze sector - net zoals het publiek – zich niet meer motiveren. 

Het stopzetten van onze eventsector is makkelijk, de heropstart duurt maanden, wat ons dus de zekerheid geeft dat we 2 volle jaren gesloten zullen zijn en pas tegen maart 2022 zullen kunnen opstarten. Onze bedrijven hebben recht op een minimale rechtszekerheid voor hun bestaan. 

‘Activiteiten kunnen doorgaan met beperkingen’ wil zeggen dat het grootste deel van de eventsector ‘de facto‘ gesloten is. 

Onze brede sector heeft in 2021 nauwelijks een 10-tal weken mogen werken (onder CST). 

Er moet een pakket aan steunmaatregelen komen op maat van de brede eventsector, financiële maatregelen, maatregelen voor ons personeel en hulp bij de heropstart in 2022. Maatregelen voor 3.200 bedrijven en 80.000 medewerkers. Dit steunpakket dient nu beslist te worden en zeker doorlopen tot einde juni 2022. 

Wie is finaal bevoegd voor onze industrie? 

Na deze lockdown gaan we open om niet meer te sluiten, niet door burgemeesters, niet door gouverneurs, men dient politiek finaal te beslissen wie de eindverantwoordelijke is voor onze sector. De politiek dient deze verantwoordelijkheid definitief vast te leggen en te communiceren. 

Betrouwbaar partnership met onze industrie 

Waarom staat de overheid – in overleg met onze sector – geen waardevolle alternatieven toe? Waarom worden wij niet aanzien als betrouwbare partners? Waarom kunnen wij niet het CST mét 2G uitproberen in onze eventsector en met die resultaten mogelijks de maatschappij vooruithelpen? Waar is het wetenschappelijk onderzoek dat bewijst dat onze sector de broeihaard is van deze en volgende varianten? Wij roepen de politiek op om ons de hand te reiken. Er is geen enkel alternatief meer dan een betrouwbaar partnership met onze industrie op te zetten. Wij zijn specialisten voor het organiseren van het publiek leven.

De zwarte (of roet) piet voor deze maatschappelijke problemen wijst de Eventsector definitief af. Dit was de laatste lockdown. 

De angstcommunicatie die de voorbije weken werd gecreeërd rondom het “georganiseerde publieke leven” zorgde al voor onrust bij bezoekers en organisatoren. De cijfers waren al slecht door de aanhoudene berichtenstroom de voorbije dagen, nu worden ze desastreus. 

Door de mondmaskerplicht aan het CST toe te voegen is onze event-sector ‘de facto‘ gesloten. Deze beslissing is een mokerslag voor onze sector. Opdrachtgevers zien dit niet zitten en bezoekers waarschijnlijk nog minder, onze sector wordt gemuilkorfd met een mondmasker. De sociale beleving is daarmee helemaal weg. 

Sneltesten ter plekke als alternatief voor het mondmasker is mooi op papier. In realiteit is dat volgens EC een zware belasting operationeel en financieel en vaak een onmogelijke opdracht, zeker voor grote aantallen. 

Koude kille en lange winter 

Het is noodzakelijk om de steunmaatregelen ter heractiveren (overbrugging – tijdelijke werkloosheid – globalisatiepremie – voucherregeling - …) De sector kon tot nog toe amper 2 maand werken sinds maart 2020, en dan nog met het rigoureus toepassen van het CST. Slechts 10 weken mogen werken op een jaar is economisch onleefbaar voor elk bedrijf of sector. 

De eventsector laat zich niets wijs meer maken. Eerder opgelegde maatregelen werden in het verleden altijd verlengd. Ook door een aanlooptijd van 3 maand voor events, wordt dit dus een koude, kille en lange winter voor onze ondernemers – werknemers – artiesten – freelancers - … . We komen winter 2022 niet door zonder financiële steun. 

Een turbo op de boosterprik! 

Er moet dringend werk gemaakt worden van structurele oplossingen die een economische relance duurzaam mogelijk maken. Het aan & uit beleid, open & toe is onhoudbaar. Ook de eventsector bevat mensen van vlees en bloed. Men kan ons niet blijvend aan de ketting leggen zonder perspectief. De knipperlichteconomie zoals we die nu kennen, is niet houdbaar. Is dat de piste van de 2G of de versnelde uitrol van de boosterprik een oplossing? Waarom gaat dat zo tergend traag als dat dan toch de oplossing is? Of toch maar een plan maken om ziekenhuiscapaciteit te verhogen? 

Beter goed organiseren dan slecht verbieden 

Het enige minimale positieve aan dit hele verhaal is dat de maatregelen uniform zijn. Het heeft het voordeel van de duidelijkheid. Tenzij er terug sheriffs opstaan op provinciaal of lokaal niveau en de onbedwingbare drang voelen om zich te manifesteren en events te gaan schrappen. In een land als Belgie moet er een uniforme regelgeving van toepassing zijn binnen deze pandemie. 

Bruno Schaubroeck: ‘Het schrappen van vele lokale events genre kerstmarkten zorgen net voor een grotere mobiliteit en extra concentratie op andere gelegenheden. Het is een utopie te denken dat de bevolking geen ontspanning zal zoeken. Wij zijn ervan overtuigd dat men ons beter als partners betrekt bij het beleid om veilig te organiseren dan slecht te verbieden. 

De verplichting van telewerk zal dat enkel versterken. Wij geloven dat de inspanningen die mensen leveren door bijv tijdens de week te telewerken, moeten beloond worden met de mogelijkheid zich te ontspannen. Mensen hebben een uitlaatklep van cultuur en events nodig. En we hebben bewezen dat dit veilig kan met een CST zonder mondmaskerplicht. De Event Confederation is ervan overtuigd dat het beter is goed te organiseren dan slecht te verbieden.’