Niet iedereen ziet en denkt hetzelfde en niet iedere verandering is per definitie een verbetering. Hoe vind je de juiste balans tussen keihard werken en druk zijn met je eigen zaak enerzijds ten opzichte van een moment van bezinning, rust en afstand nemen anderzijds?
Kunnen deze twee samen of zijn het elkaars tegenpolen? Wellicht een mooi moment van overpeinzing en zelfreflectie. Een mooi verhaal ter inspiratie geschreven door Ortwin Meiss:
Een rijke toerist wandelde een keer over een schitterend palmenstrand en keek naar de turkooisblauwe zee en het fijne witte zand. Toen zag hij een jonge plaatselijke visser in de zon een dutje liggen doen. Hoofdschuddend dacht hij: hoe kun je nou zo rustig slapen en luierend in de zon je dag verdoen, terwijl het in de zee wemelt van de vis. "Hallo, visserman", sprak de toerist, " waarom lig je hier te niksen in de zon en slaap je een gat in die mooie dag, terwijl de zee je zijn rijkdommen gewoon op een presenteerblaadje aanbiedt? Ga het water op, gooi je netten uit en je zult met een grote vangst terugkeren."
"Waarom zou ik vissen terwijl ik voldaan ben en de vis er morgen ook nog is?" was het antwoord. "Nou, je zou de vis naar de markt kunnen brengen en daar kunnen verkopen", sprak de toerist. "Waar zou dat goed voor zijn? Wat schiet ik ermee op de vis naar de markt te brengen?", reageerde de jonge man. "Het zou je op den duur een mooie zak geld kunnen opleveren, zodat je een tweede boot kunt kopen, waardoor je twee keer zo veel zou vangen als nu", hield de toerist vol. "Wat schiet ik ermee op dubbel zo veel te vangen als ik niet half zo veel op kan?" vroeg de jonge man verbaasd.
"Je zou meer boten kunnen kopen en je de trotse eigenaar van een complete vloot kunnen noemen. Je zou zo veel vangen dat je de hele streek van vis zou kunnen voorzien. Je zou nog veel meer verdienen", was het antwoord. "Wat moet ik nou met alle vis en het geld dat ik daarvoor zou krijgen?" antwoordde de jonge man. "Ik zie hier nergens ook maar één visfabriek. Jij zou er een kunnen bouwen, de vis verwerken en dan naar andere landen kunnen exporteren. Je zou een rijk man worden en zwemmen in het geld", aldus de toerist.
"En wat moet ik dan doen met al die rijkdom?" vroeg de visser. De toerist antwoordde: "Je zou anderen voor je kunnen laten werken en zelf de hele dag in de zon kunnen liggen luieren." Toen sprak de visser; "En dat is toch precies wat ik nu doe, of niet?"
Dit 'sprookje' lijkt warempel erg op de werkelijkheid van alledag. Binnen de evenementenorganisatie hebben we voortdurend te maken met verschillende inzichten. Intern op de diverse afdelingen die samenwerken en extern met de gekozen partners waarop je een beroep doet tijdens de uitvoering van je evenement. Niet iedereen voelt dezelfde noodzaak, ziet dezelfde kansen of werken in hetzelfde tempo. De truc is de weg te vinden die verrijkt en niet botst. Heb begrip voor elkaar, vul elkaar aan en zorg voor wederzijds inzicht. Want jouw manier is niet per definitie de enige juiste manier.
