De kunst van het discussiëren is dood. Er wordt daardoor niets meer bereikt en tegenstellingen worden alleen maar groter. Evenementen hebben daardoor minder effect dan mogelijk; congressen bevredigen ieders wens een ei te leggen, maar in plaats van die uit te broeden worden ze kapot gegooid.
Onder het mom van een open discussie nemen we - ook tijdens bijeenkomsten - veel te vaak een onwrikbare stelling in. Met elkaar praten is niet meer bedoeld om tot de beste oplossing of een vergelijk te komen, maar uitsluitend om de ander te overtuigen van ons eigen gelijk. Als we de ander al spreektijd geven is dat puur uit beleefdheid, niet uit waarachtige interesse in zijn argumenten.
Wat is dan discussie in zijn meest pure vorm? Dat iedereen deelneemt met hetzelfde doel: alle denkbare argumenten en feiten op tafel krijgen, zonder vooraf het eindresultaat al in je hoofd te hebben. Vervolgens die gezamenlijke kennis wegen en rangschikken, om zo tot de meest afgewogen conclusie te komen.
Een echte discussie kenmerkt zich in mijn ogen door het feit, dat iedere deelnemer oprecht probeert de stelling van de ander te doorgronden. Elke uitspraak zou daarom eigenlijk gevolgd moeten worden door vragen in plaats van tegenwerpingen. 'Leg eens uit' in plaats van het te vaak gehoorde 'ja, maar'.
Te vaak maak ik mee dat in het inhoudelijke programma van een evenement een Lagerhuisdebat wordt opgenomen of dat stellingen worden geponeerd, zonder dat er nagedacht wordt over het einddoel van de discussie. Het verzandt daardoor met te grote regelmaat in het heen en weer roepen van meningen, zonder dat daar verder iets mee gedaan wordt.
Betekent dit dan, dat we op zoek moeten naar slappe compromissen? Nee, een echte open discussie sluit namelijk helemaal niet uit dat er aan het eind iemand een beslissing neemt... en dat sommige deelnemers aan de discussie het daar helemaal niet mee eens zijn.
Stel je eens voor dat jij minister bent: zou je dan niet veel betere beslissingen nemen en die veel beter uit kunnen leggen als je alle - echt alle - voors en tegens hebt doorgenomen met de leden van de Tweede Kamer? Hetzelfde geldt natuurlijk voor managers en ouders. Het horen, respecteren en meewegen van alle standpunten vergemakkelijkt het beslissingsproces en het verdedigen van de conclusie. Het maakt de uitkomst van iedere bijeenkomst completer, meer afgewogen, effectiever, breder gedragen, dichter bij 'de waarheid'... kortom: beter.
