Het grootste probleem tijdens evenementen is dat de zaal in het algemeen gevuld is met volwassenen. En die hebben afgeleerd zich te laten verrassen, zich te verwonderen, te groeien.
De beste oplossing is daarom, je publiek te benaderen als een groep kinderen. Behandel ze afwisselend als baby, kleuter, lagere schoolleerling of puber.
De baby leert door te doen: hij kijkt de kunst af van anderen en stelt proefondervindelijk vast hoe dingen werken. In het eerste jaar van je leven, ontwikkel je jezelf het snelst. Vertaald naar een organisatie is baby-gedrag dus de beste manier om vanaf 'geboorte' van een project snel winst te maken.
De kleuter stelt vooral vragen: waarom, waarom, waarom? De tweede stap in de ontwikkelingsfase van een proces moet tijdens bijeenkomsten dus vertaald worden naar het doorgronden van de materie.
De leerling op de lagere school speelt vooral; zelfstandig, maar ook steeds meer met vriendjes. Hij staat open voor instructie door de juf, maar heeft ook op sociaal gebied nog veel te leren. Deelnemers aan congressen reageren ook goed op de combinatie van kennisoverdracht en vooral veel spelen.
De puber maakt de laatste stap naar volwassenheid door opstandig te zijn; door alles ter discussie te stellen om zo de ‘waarheid’ te vinden. Een echt open discussie is dus ook de beste manier om organisaties te begeleiden naar 'volwassenheid'.
Een goed evenement heeft dus al die elementen in zich. Op het juiste moment binnen het programma wordt er geëxperimenteerd, door gevraagd, gespeeld, vriendjes gemaakt en gedebatteerd. Doe je dat als organisator goed, dan help je individu en groep te groeien en leg je de basis voor hun hele 'volwassen leven'.
En toch zijn er nog steeds veel mensen, die menen dat 'de zaal' niet zit te wachten op al die interactie en ludieke vormen. Ik ben er van overtuigd dat diep van binnen iedereen het leuk vindt om te spelen en actief deel te nemen. De enkele zuurpruim die principieel volhoudt 'dat hij aan die onzin niet mee doet' mag in mijn ogen niet maatgevend zijn. Op ieder feestje zit wel één kind te mokken, maar we moeten ons richten op al die andere schatjes die wel lol hebben.
