Hoe is het toch mogelijk: we zijn het er in grote meerderheid over eens, dat deelnemers tegenwoordig echt willen déélnemen. En toch wordt in de meeste gevallen nog steeds gekozen voor een traditionele aanpak, met minimale interactie. Een programma met de bekende ingrediënten (sprekers, forumdiscussie, subsessies en tot slot een plenaire samenvatting) gaat uit van de ouderwetse gedachte dat 'het podium' zendt en de zaal ontvangt.
Interactie moet. Want de netto opbrengst van bijeenkomsten is aantoonbaar hoger, als gekozen wordt voor interactie en als de verzamelde kennis en creativiteit in de zaal ten volle benut worden. Jeff Hurt laat in één van zijn blogs zien, dat testen bij ratten hebben aangetoond dat een prikkelende omgeving leidt tot het feitelijk groeien van hersencapaciteit.
De mogelijkheden om het onderscheid tussen zender en ontvanger weg te laten vallen, zijn eindeloos. De kansen op echte interactie enorm. Waarom geven we sprekers toch iedere keer 30-45 minuten het podium? Laat de spreker zich eens beperken tot een inleiding van 5-10 minuten, waarna hij de interactie met de zaal aangaat. Of laat hem eens helemaal zonder inleiding reageren op vragen uit de zaal. Zou hij zijn verhaal dan niet kwijt kunnen? Ik denk het tegendeel: zijn betoog komt veel beter aan, als het publiek zelf bepaalt in welk deel van zijn kennis ze geïnteresseerd zijn. Nog sterker kan het zijn de inleiding vooraf on-line te plaatsen, waardoor er op de dag zelf meteen begonnen kan worden met de interactie.
En waarom doen we het niet eens wat vaker helemaal zonder spreker? Laat een praktijkvoorbeeld nu eens niet volledig 'uitkauwen' door een deskundige, maar schets alleen het probleem en laat de aanwezigen - eventueel onder leiding van een expert - gezamenlijk de oplossing bedenken. Je kunt werken met fishbowls, open space, expert-tafels, rollenspellen, World café, noem maar op.
De kunst is, steeds de juiste mix te vinden. Het wegvallen van de scheidslijn tussen zender en ontvanger betekent natuurlijk niet dat er geen doel meer is dat bereikt moet worden. De weg er naartoe is alleen minder voorspelbaar.
