Maar is trop wel teveel? Het is waarschijnlijk een herkenbare situatie waarbij je op regelmatige basis geconfronteerd wordt met commentaren over de werkuren die eigen zijn aan werken binnen de event sector.
Deze commentaren komen natuurlijk van kennissen die werkzaam zijn binnen andere sectoren. Iedere sector heeft toch zijn specifieke eigenheden? Denken we maar aan de horeca sector als typevoorbeeld van lange werkdagen en gemiddeld lage compensaties die daar tegenover staan. Waarom mag een gemiddelde dag uit het leven van een event manager dan niet gewoon zijn wat het is?
Die gegeerde Belgen
Tot ver buiten onze landsgrenzen wordt de flexibiliteit en werkgretigheid van de Belgische event professional geprezen. Deze capaciteit geeft de Belgische event sector niet alleen een commercieel voordeel op Europees niveau, maar timmert tevens mee aan de Belgische event reputatie in het algemeen.
Is het een té snelle conclusie dat het gewoon 'silly' zou zijn om net die elementen die instaan voor een positieve Europese weerklank overboord te gooien?
Arbeiders verenigt u
Naast werkomstandigheden is er natuurlijk ook zo iets als 'loon naar werk'. Ik wil met deze tekst toch even de tijd nemen om ernstig na te denken over de vraag of de verhouding tussen loon en werk voldoende in evenwicht is in de Belgische event industrie om de fysiek belastende werkomstandigheden te compenseren. Loert de wens naar een vakbond achter de hoek? Of is dit een overdreven stelling en zit niemand op een vakbond te wachten?
Los van de vraag of individuen in de sector vragende partij zijn voor meer regularisering is er de, volgens mij belangrijkere, vraag of de event industrie als sector gebaat is met een industrie gebonden vakbond.
Een gevolg van een sterke vakbond introduceren in België is mogelijks de deur open zetten voor het type situaties waarmee ik vroeger en nu nog steeds met onze internationale evenementen geconfronteerd werd. Een hele tijd geleden in Engeland, na de afbraak van een evenement, werd het zwabberende onderdeel van de kuisploeg aangespoord om, in plaats van het vuil op de vloer met een natte zwabber heen en weer te duwen, vooraf te borstelen. Het pertinente antwoord van de zwabberaar was dat de 'borstelaars' een andere 'union' vormen. Gezien de arbeidsvoorwaarden van deze andere vakbond anders lagen dan de zwabber-union, konden de borstelaars pas een uurtje later hun shift aanvatten. Tegen alle logica in hervatte de zwabberaar vlijtig zijn toegewezen taak van uitsmeren en wegduwen van vuil tot de borstelaars de plakkerige boel kwamen opvegen.
Van intern uit aansterken
Ik kom misschien weerom te snel tot conclusies, maar in mijn ogen kan vakbonds-denken niet veel bijbrengen aan deze sector die een collage is van tientallen andere industrieën. Werfactiviteiten, elektrotechniek, artistieke bezigheden, logistiek, horeca en ontelbare andere sectoren worden in de event industrie gecombineerd tot een, voor vakbondsvazallen, onvatbaar gebeuren.
Té strenge reglementering zal deze sector, volgens mijn bescheiden mening, dwingen om het kind met het badwater weg te gooien. Het zal, naar mijn persoonlijke inzichten, een beter resultaat geven als de deelnemers van de sector zelf op een serieuze manier de discussie opnemen om gepaste arbeidsvoorwaarden te bepalen.
De tekenen van voldoende moed, 'drive' en wilskracht zijn reeds zichtbaar. De federaties die we heden ten dage vinden in de evenementensector zetten regelmatig enkele voorzichtige, maar vastberaden stappen in de goede richting. Ik denk dat we hierdoor in de hoop mogen leven van een voorgezette evolutie en opnieuw een verfrissende, stuwende wind binnen de sector waar ik zo passioneel mijn dagen mee vul.
Neem deel aan de discussie over hoe het verder legaal uitbouwen van de event industrie georganiseerd moet worden, en geef jouw mening hieronder over vergoedingen binnen de event sector.
