Natuurlijk ga ik het hier niet hebben over onnatuurlijke handelingen met levend vee. Ik kan geen hipper onderwerp bedenken dan de loonkost en de belastingdruk in België. Een momenteel veel besproken topic die fervente voor- en tegenstanders van de Belgische staatsaanpak publiekelijk doen revolteren.
In 2012 nam ik het onderwerp al eens op. Sindsdien lijkt er weinig verandering gekomen in het economisch klimaat waarin marges en budgetten onder druk staan. Integendeel voegden we het wild getier van vakbondsmanifestaties toe aan de berekening. Wat zijn de gevolgen van dit negatieve klimaat op onze eigen evenementensector?
Arbeidsvreugde
De evenementensector heeft het gelukkige voordeel een erg attractief product te leveren waardoor fervent gedreven medewerkers aangetrokken worden. De lonen binnen onze sector liggen vaak opmerkelijk lager dan in andere sectoren, en toch behouden de event medewerkers na afloop van hun vaak intense en lange dagtaak een groot gevoel van voldoening. Probeer dergelijke fierheid over hun prestatie maar eens te bekomen bij bandarbeiders als je hen meer dan 16u hebt laten 'travakken' in regen en wind.
Personeel door de gleuf van een spaarvarken trachten te duwen zal er echter alleen maar voor zorgen dat er meer druk op het gehele spaarvarken komt te staan. Waarom lijkt het alsof we onze roadies puur goud betalen wanneer vergoedingen van €25/u op factuur, of vaak veel minder, courante praktijk zijn? Dit zijn tarieven zonder vergelijk buiten de sector. Probeer maar eens een chauffagist of elektricien te strikken voor het dubbele van dat tarief.
Ik kan deze vergoedingsmaatstaf enigszins begrijpen binnen de op vrijwilligers gedreven festivalwereld. Deze sector transponeert hun tarievenpolitiek voor vrijwilligers naar hun professionele medewerkers waardoor deze vaak onder de grens van €18/u moet werken. De oorsprong van festivals ligt vaak bij wilde ondernemersdromen en fantasieën, eerder dan bij geldgewin. Echter, waarom trekken de gevestigde, vaak zeer winstgevende en multinationaal gestructureerde reuzen, deze verloningspolitiek ook door naar hun organisaties? Enkel omdat het kan, maakt dit het nog niet juist.
Wegwerpartikelen
Arbeid is geen wegwerpartikel. Het is volgens mij ongezond voor een gehele sector om dergelijke gedachtegang te onderschrijven, en nog erger om het te versterken.
Het fenomeen van onderwaardering is overduidelijk te zien in de niche van de boekingsagentschappen. Meer en meer klanten boeken artiesten rechtstreeks omdat ze het werk van boekingsagentschappen niet meer naar waarde schatten. Of omdat ze simpelweg niet inzien wat een kwalitatief boekingsagent allemaal doet om een top-resultaat te leveren. Het is immers de band of artiest die al het werk doet.
Het is een vicieuze cirkel. Onder druk van geslonken marges realiseren veel boekingsagenten hun meerwaarde niet meer. De boekingsagent moet immers de nodige voorbereidingen treffen zodat de uitgevoerde 'rider' voldoet aan de beschrijving. Hij maakt de nodige praktische afspraken met de organisator, zorgt dat de artiesten een gedetailleerde briefing ontvingen, dat de technische invulling voldoet aan de kwaliteitseisen van de artiesten, enz. Een tijdrovende investering waar systematisch snel overheen gegaan wordt omdat deze productietijd niet meer vergoed kan worden. Waarom? Omdat klanten de prijzen kennen wanneer ze rechtstreeks boeken en dusdanig de tussenstap niet voldoende naar waarde schatten. Creatievelingen zijn intrinsiek vaak niet de grootste organisatietalenten. Rechtstreeks werken zet vaak de gehele organisatie onder stress. Een vaak wederzijdse stress die prominent tot uiting komt wanneer betalingsvoorwaarden of opvang/catering regelingen niet voldaan werden omwille van miscommunicaties, of simpelweg omdat er niemand is die het opneemt voor de artiesten.
Ik wil blijven geloven in een Belgische evenementenmarkt die zichzelf koestert en dusdanig gezamenlijk durft de juiste prijs te vragen voor zijn diensten. Als daar een dienstverlening tegenover staat in verhouding tot de kost, dan zullen klanten graag de bijdrage leveren. Internationaal staan Belgische 'eventers' immers bekend om hun flexibiliteit, grondige kennis en doorzettingsvermogen.
"It's a hard job, but someone needs to do it." Vind jij ook niet?
